ชนาธิปนั่งมองแบบร่างที่บริษัทรับก่อสร้างชื่อดังส่งมาให้พิจารณา นิ้วของเขาเลื่อนปัดไปบนหน้าจอเพื่อดูทีละภาพอย่างใจเย็น โพรเจกต์การสร้างสปอร์ตคอมเพล็กซ์แบบครบวงจรเป็นงานที่นายท่านมีคำสั่งให้เขาลงมาดูด้วยตนเอง เพราะต้องการมอบมันให้บุตรสาวสุดที่รักดูแล แต่ระหว่างที่รอให้มันเป็นรูปเป็นร่าง การควบคุมดูแลทั้งหมดจึงตกเป็นหน้าที่เขา
“คุณธิปคะ คุณแพรวาต้องการจะเรียนสายด้วยค่ะ”
เสียงเลขาฯ ที่ดังขึ้นจากอินเตอร์คอมทำให้ชายหนุ่มชะงักมือชั่วคราว มุมปากเขายกขึ้นเล็กน้อยจนแทบมองไม่ออกว่ากำลังยิ้มอยู่หรือไม่
“โอนสายเข้ามาได้เลย” เขากรอกเสียงลงไป ไม่นานนักเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้นสั้นๆ สามครั้งเขาจึงเอื้อมไปรับ
“สวัสดีครับคุณแพรวา” ชายหนุ่มเรียกชื่อเต็มของคนปลายสายราวกับต้องการแสดงความห่างเหินกับอีกฝ่าย
“แพรแค่จะโทร.มาบอกคุณธิปว่าคุณพ่อของแพรน่ะ ท่านจะขายที่ดินผืนนั้นให้คนอื่นแล้วนะคะ”
หญิงสาวพยายาม
