ร่างสูงสง่าก้าวย่างเข้ามาในห้อง นัยน์ตาสีนิลกวาดมองไปรอบๆ เพื่อมองหาร่างเล็กคุ้นตาทว่ากลับพบแต่ความว่างเปล่า ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องรับแขกพลางถอดสูทออก ตาก็มองไปยังประตูห้องนอนของหญิงสาวเพราะคิดว่าเธอคงอยู่ในนั้น แต่พอเขาหันหน้ากลับมา คนที่เขามองหากลับกำลังนอนเหยียดยาวไปกับโซฟาโดยมีหนังสือกางทับอยู่บนหน้าอก
เขาพาดสูทไว้กับพนักโซฟาแล้วค้อมตัวลงโดยเอาศอกเท้าไว้กับพนัก มองคนที่กำลังหลับสบายตรงหน้าด้วยแววตาอ่อนโยนลึกซึ้ง รอยยิ้มผุดขึ้นบางเบาพร้อมกับเอื้อมมือไปหมายจะไล้แก้มนวลนั้นเล่น แต่เขาก็ต้องชักมือกลับเพราะเกรงว่าอาจจะไปรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอเข้า สุดท้ายจึงได้แต่ยืนมองเธอนิ่งๆ
สบายดีจัง...
นั่นคือความรู้สึกแรกที่รู้สึกตัวตื่น แม้จะยังไม่ได้ลืมตาแต่ความอบอุ่นของอะไรบางอย่างที่ห่มคลุมตัวเธอไว้นั้นกำลังหลอกล่อให้จมดิ่งไปในห้วงนิทราอีกรอบ แต่เพราะภาระหน้าที่ที่รออยู่จึงทำให้ต้องรักจำต้องเป
