“คุณธิปคะ เดี๋ยวค่ะ”
ต้องรักได้สติทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับที่นอนนุ่มในห้องนอนของเขา หญิงสาวพยายามอย่างยิ่งที่จะดันร่างสูงใหญ่ที่ตามลงมาทาบทับจนร่างของเธอแทบจมหายไปกับผ้านวม ทว่าเรี่ยวแรงที่มีอยู่น้อยนิดไหนเลยจะสู้แรงเสน่หาอันมากล้นจากเขาได้ ยิ่งพอได้สานสบกับนัยน์ตาสีนิลลึกล้ำคู่นั้น มือที่ผลักไสเมื่อครู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นวางเอาไว้เฉยๆ ที่แผ่นอกของเขา
“ต้องรัก เธอรู้ไหมว่าฉันรอเวลานี้มานานแค่ไหน เพราะฉะนั้นอย่าห้ามฉัน อย่าปฏิเสธฉัน เพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากได้ยินจากปากเธอ”
ระหว่างที่พูด ริมฝีปากร้อนๆ ก็นาบลงมาบนผิวเนื้อหอมกรุ่นของเธอไปด้วย ตั้งแต่ลำคอระเรื่อยมาจนถึงเนินอกก่อนจะวกกลับขึ้นไปยังติ่งหูอีกครั้งพร้อมกับกระซิบเบาๆ ทว่าหนักแน่นเหลือเกินกับความหมายที่ส่งมา
“เป็นของฉันนะ ฉันสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุด”
“แต่รักกลัว” ทั้งน้ำเสียงและแววตาเว้าวอนของคนใต้ร่างจุดรอยยิ้มที่มุมปากขอ
