“เฮ้อ...มีคนโทร.ไปบอกว่านายกลับมาถึงแล้ว ฉันก็เลยรีบให้วิลขับรถกลับมา” เคธี่จ้องหน้าชายหนุ่มสักพักก่อนจะเป็นฝ่ายยอมแพ้ล่าถอยออกมาจากห้องของเขา
“โอเค! นายดูเพลียนะ พักผ่อนเถอะ ฉันไม่กวนแล้ว” พูดจบเจ้าตัวก็หันหลังเดินออกไปจากห้องทันทีโดยไม่สนใจจะปิดประตูคืนให้เจ้าของห้อง
ชนาธิปมองตามหลังเรือนร่างสูงโปร่งราวกับนางแบบของเคธี่ที่เดินออกไปด้วยฝีเท้าแสนเบาตามความเคยชินแล้วก็ต้องลอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ชายหนุ่มเดินไปปิดประตูห้องแล้วกดล็อกก่อนจะเดินมาทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาข้างเตียง
เขาไม่อยากให้ถึงมื้อค่ำของวันนี้เลย เพราะรู้ดีว่านิโคลัสจะคุยกับเขาเรื่องอะไร กว่าหนึ่งปีแล้วที่เขาหาข้ออ้างสารพัดมาบ่ายเบี่ยงความต้องการของนิโคลัส เจ้าพ่อแห่งสงคราม อีกทั้งเขายังมีต้องรักอยู่ข้างกายจึงทำให้อีกฝ่ายเริ่มหาทางบีบให้เขาต้องตอบตกลงเร็วขึ้นอย่างแน่นอน
ทว่า...เขาทำอย่างนั้นไม่ได้ ยี่สิบกว่าปีที่เขาต้องติดอย
