Onur Alp Aktaş
Ortalık sakinleyince Eskişehir’e dönmeye karar verdim. Birkaç gün kalmam yetti zaten. Gider gitmez bir iş bulup çalışmam lazımdı yine. Okulla nasıl yapacağım bakalım...
Seneye Sevgi’yi liseye yazdırırsam, bir eve çıkmak daha iyi olur. O yüzden iş bulmam benim için bir zorunluluk artık; öyle bir lüks değil, mecburiyet.
Kızlar ödevi teslim etmişti ben yokken. Oğuz’un dediğine göre son sınavlarına gireceklerdi. Belki Duygu’yu görürüm diye kampüse geldim. Kafelerin yanından geçerken birisinin camında iş ilanı görünce, bir umut girip sordum:
" Kolay gelsin. İş ilanı için bilgi alacaktım. "
Kasada duran adam çalışma saatlerinden ve şartlardan bahsetti. Şartlar benim için uygundu. Kaçırmamak için hemen başlayabileceğimi söyledim.
" Yalnız, önceki çalışan da öğrenciydi. Arkada
