PROLOGUE
1343 Words
PROLOGUE
"BULLSHIT! paulit ulit nalang! Ano bang problema mo?!." Sigaw ng matagal niyang kasintahan na si Cobby.
Ang totoo niyan ay antagal na niyang kinikimkim ang sakit simula mag karoon ng trabaho ang kasintahan niya, halos hindi na sila nag-uusap at mabibilang nalang ang mga panahon na nag kikita sila. All she wanted is reassurance yun lang at ang gusto niya lang naman ay ipakita nito sa kanya na mahal siya nito. She's proud to have him but, he's not.
"Ano?! tapos makikipaghiwalay ka nanaman sakin?! My god Ariadne,Nakakaines na yang ugali mo,napapagod nak-."
"Then leave me." Kalmado niyang sagot habang nakatingin sa kasintahan. Pinapanatili niya ang posture niya at pinipigilan ang luhang malapit na pumatak sa mata niya.
"Yan! jan ka magaling.Tapos ano iiyak ka? Pagsasabi mo nanaman kung kani-kanino?. NO!?." Sikmat ni cobby sakanya. "Ayusin mo yang ugali mo ariadne,Ano bang hindi mo maintindihan,I HAVE A WORK, hindi naman para sakin to eh, para rin sa future nating dalawa." dagdag nito sakanya.
"Look, our status is different, i am working you are still studying, i'm tired from work yet you can still manage to take a break." Sermon nito sakanya.
Lagi nalang ito ang idinadahilan sakanya kapag nag aaway sila o kaya naman ay nanghihingi siya ng oras mula dito.Time and attention. That's what she needs Oo demanding man kung papakinggan at yes nag aaral siya dahil pursigido siyang maging sikat na fashion designer dahil antagal na niyang pangarap yon, pero nang ipamana ng magulang niya ang flower shop nito ay hindi na niya na persue masyado ang pangarap niya.
Yes.Naiintindihan niya ang point ni cobby pero hindi iyon sapat na dahilan para mawalan siya ng oras at atensyon sakanya.Oo nag aaral LANG siya pero, hindi ba siya napapagod? hindi ba kaylangan niya ding gawin ang ibang bagay na mas importante pa dito pero pilit parin siyang gumagawa ng paraan mag karoon lang sila ng oras para sa isat-isa at nakakapagod na.
Ariadne look at her ring that cobby gave her when they start building their relationship, she take off the ring and same goes to her necklace that cobby again, gave to her when they celebrated their monthsarry.
"Ayoko na.Salamat nalang sa lahat." Aniya saka tumayo.
Naglakad siya palabas ng bahay ngunit walang cobby ang pumigil sakanya. Ariadne remain her posture hanggang sa makalabas siya ng village saka pumara ng taxi upang pumunta sa isang coffee shop. Bumaba si ariadne sa Starbucks at omorder ng caffee americano at chocolate cake for her aching heart. Humanap siya ng bakanteng lamesa and luckily,nakahanap siya ng pwesto kung saan hindi masyadong pansin ng tao kaya dun siya umupo.
Nang dumating na ang inorder niya ay hindi na niyang mapigilan na tumulo ang kanyang luha.Pinahid niya ito at pinakalma ang sarili.
"Don't cry girl kaya mo yan, he dont deserve you ariadne, wake up!?." Aniya sa sarili at pilit paring pinapakalma ang sarili upang hindi na umiyak.
Ariadne ate her chocolate cake and drank her coffee silently.When suddenly her phone rang. Tumikhim muna si ariadne pinahid ang luha niya saka pinakalma ang boses.
"Hey mom!." Masaya niyang bati dito upang hindi siya mahalata.
"Come home this instant honey, your groom is here." Ani ng ina niya saka siya binabaan ng telepono.
Well great,wala na si cobby sa buhay niya and for the record pinaglaban niya eto sa magulang niya para hindi na siya ikasal sa iba,but then her attitude happen. Kasalanan naman niya eh, kasalanan ng ugali niya ang lahat kung hindi lang sana ganun ang ugali niya baka hindi siya pinag-sawaan ni cobby.
She gave him everything even her virginity for goodness sake!,kaya masyadong nakampanti ang nobyo-dating nobyo niya na hindi siya mawawala dito.
Kaya nitong tiisin siya at kaya nitong hindi ito kausapin ng ilang araw and that really hurts, ang isipin ang taong mahal mo na natitiis ka,Naiintindihan naman niyang busy ito at mas kaylangan nito ang pahinga kesa makipaglandian sakanya at bigyan siya ng pansin.
Kaya siguro nakaramdam na siya ng panlalamig ng mag bago ang pakitungo nito sakanya,the sweet,caring and possessive cobby that she loved was now long gone, he change into a hot headed and sometimes tell her words that really hurt her but all she did is endure it.
Love really sucks, so maybe this what happens when you gave everything and forget to love yourself. You'll end up fixing your own broken heart and personality.
"Getting married huh." Aniya saka tumawa at iniwan ang kinakain.
Umalis si ariadne sa Starbucks at walang ganang umuwi sa bahay nila. And there she saw her 'Groom' to be.
His Ocean Blue eyes, his manly posture and his thin kissable lips paired with his ripped muscle ang sumalubong sakanya sa sala nila.Nakaupo ang binata at halatang alagang-alaga nito ang sarili dahil sa murang edad masasabi na niyang talagang gwapo ang lalake.
She laught at the thought na ikakasal siya dito, her long curly hair is now replaced by a short hair, her cheerfull personality is replaced by anxiety and severe low on self confidence.
"Let's get this over with." Anito ng binata saka lumapit sakanya.
Inilahad nito ang kamay sakanya saka walang buhay na nag pakilala."Forde David G. Ellison at alam kong ayaw mong mag pakasal sakin and neither do i but i have responsibilties and i know you have too ,so let's get this over with and get married." Anito sakanya ng walang gana.
Tinanggap niya ang kamay nito at nang mag tagpo ito ay nakaramdam siya ng kakaiba mula sa kamay nito kaya mabilis niya itong binawi.Thats weird.
"Ariadne F. Hawken. And yes i don't want to marry you but i guess our FAMILY ..." Diniinan niya ang salitang 'family' saka nag patuloy ulit."...Really want us to be together." Aniya niya saka umupo sa sofa at iniwang nakatitig sakanya ang binata.
"Okay." Ani ng ina ni forde saka tumabi sa anak nito."Since nag pakilala na kayo sa isat-isa,simulan na natin to."
PINAUPO siya ng ina niya sa kalapit ni ariadne and he can tell that she's not in the mood for this, well siya din naman, sa edad na 29 ayaw pa niyang matali but the only way for him to get his father's company is to marry one of the Hawken's daugther.
Napatingin siya sa dalaga at halatang kakaiyak lang nito,but why?.Well like he cares.
"This is Atty.Emanuel Banaag at siya ang incharge sa kasal niyong dalawa."
Inilagay ng ina niya ang mga papel na kaylangan ng pirma nilang dalawa para masabing kasal na nga sila. Ariadne is lost in her own thoughts while signing those papers,all she can think about is what will going to happen between cobby and her.
Hindi ba siya nito hahabulin? will he not take her back?...What's the point of taking her back when she's married. No turning back now.
Kinuha si forde ang ballpen at mga papeles at siya naman ang pumirma dito, this bullshit life of being in a rich family, almost all his friends had this shitty wedding or what they call shutgun wedding just for their family, and that sucks.
Nang matapos siya ay ibinigay niya ang mga papeles kay atty.Emmanuel saka tumingin sa ina niya.
"So what now? now that were married? are we going to move in together too?." pagbibiro niya dito.
"Yes, sa condo mo siya titira then after 3 years forde all the company is all yours " ani ng ina niya saka tumingin kay ariadne.
His mother smiled then hugged ariadne tight. "Im so happy that you two are finally married now."Anito saka bumitaw sa yakap.
"Take care of her forde."Ani ng ina niya saka tumabi naman sa ama niya.
"Goodjob son." Ani ng ama niya na peke niyang tinugunan ng ngiti.
His life is f****d up.Tumingin siya ariadne at halata din sa muka nito na ayaw nitong ikasal sakanya,well neither do him.Shotgun wedding sucks as hell.
Umupo si ariadne sa katabi niya at saka lumapit sa tenga nito at bumulong.
"Welcome to my f****d up life hubby."
A/N: Eto na ang simula ng harutan ng dawala Wahaha. Sana magustuhan niyo lovelies .*fingerscrossed*
- Writer
