“บ้าเหรอ ถ้าจับพี่ขวัญก็ตบน่ะสิ” น้องหัวเราะแล้วหันมามองฉัน นางนิ่งไปนิดนึงแล้วเอียงคออีกรอบทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก น้ำเสียงน้องทีจริงทีเล่น แต่ไอ้ฉันน่ะมันคนช่างจินตนาการไง... “เอ๊ะ... หรือไม่ตบ?”
อ้าว น้อง พูดจาแบบนี้หมายความว่าไง ถ้าฉันไม่ตบ จะจับหรือไงฮะ!
“ทะลึ่ง เดี๋ยวเหอะ” ฉันหมั่นไส้น้องก็เลยเอื้อมมือไปหยิกแก้มข้างนึงของนางก่อนจะชะงักเมื่อจู่ๆ น้องมันก็เอามือมาจับมือที่ฉันดึงแก้มอยู่ ฝ่ามือนุ่มๆ นั่นบีบเบาๆ พอฉันจะชักมือกลับน้องมันก็บีบแรงขึ้นและดึงมือฉันไว้อย่างนั้น
“เดี๋ยวอะไรเหรอครับ?” น้องว่าก่อนจะมองฉันด้วยนัยน์ตาแพรวพราว รอยยิ้มกรุ้มกริ่มที่ติดจะน่ารักระบายออกมานิดๆ ทำให้ฉันคิดไปไกล
โอ๊ย อีเด็กบ้า อย่าทำแบบนี้สิวะ หัวใจจะวาย ฮืออออ ฉันกลืนน้ำลาย หน้าร้อนขึ้นมา ไม่รู้จะเขินอะไรนักหนาน้องมันก็แค่จับมือเอง ฉันก็เคยจับมือกับอีปลั๊กยังไม่รู้สึกวี๊ดว้ายขนาดนี้
“แต๊ะอั๋งพี่เหรอ?”
