/2.Bölüm/
211 Words
"Yani sen diyorsun ki bende işe yaradı?"
"Pek sayılmaz, engel yemiş olduğum gerçeğini saymazsak bana aşık olduğunu düşünüyorum."
Göz devirip sırıttım.
Sizle tanıştırmayı unuttum.
Bu konuştuğum "kaçık" Ayça.
Giray ve benim çocukluk arkadaşımız. Ve ileride muhtemelen karşılacağınız insan ise Ayça'nın abisi; Ege.
Her neyse...
Ayça'yla "görüşürüz" faslından sonra telefonu kapatmıştık ve ben ne yapacağımı kestiremiyordum.
Ayça bana 'bilinmeyen' bir numaradan Giray'ı işletmem gerektiğini söylemişti. Böylece hem kimliğimi gizlemiş olacaktım. Hem de bunca zaman içimde tuttuklarımı ona söyleyebilecektim. Klişeyse klişeydi, bana başka bir seçenek bırakmamıştı.
Yazım şeklimden "ben" olduğumu anlamaz mıydı?
'Senin onu sevdiğini anlamadı bunca yıl! Sence bunu anlar mı o fil dışkısı?'
diyerek yazmam için hiçbir engel kalmadığını göstermiş oldu bana canım(!) iç sesim.
Telefonu bırakıp aynanın karşısına geçtim.
Bunu gerçekten istiyor muydum?
Ona gerçekten hislerimi açmayı istiyor muydum?
Onları gerçekten ayırmayı istiyor muydum?
Tabii ki istiyordum be!
Zıplayarak yatağa attım kendimi.
Elime telefonumu aldım ve yutkundum.
Kesinlikle çok iyi bir giriş yapacaktım.
Kesinlikle...
Ne yazacaktım, ne yazmalıydım?
Aklıma bir şey gelmiyordu. Google'a girip ilgi çekici mesajlar yazdığımda karşımda gördüklerimle yüzümü buruşturdum. Bana geri yanıt versin diye nude atacak hâlim yok Google reis. Hiç kusura bakma valla. Derin bir nefes aldım ve gördüğüm saçma sapan mesajlarla gülümsedim. Aralarından birini seçtiğimde ne kadar beğenmesem de geri yanıt alacağımı bildiğim için katlanacaktım.
- Writer
