เพราะรัก

แรกเริ่ม

“ น้องดิน ” เสียงหวานที่ผมได้ยินมาเป็นอาทิตย์แล้ว

“ ว่า ไง ครับ พี่ แอ๋ม คนสวย ”

“ ปากหวานจังเลย นอกจากน่ารักแล้วยังปากหวานอีกนะเนี้ย ”

“ แหม พี่แอ๋มอย่างผมนี้ใช้คำว่าน่ารักได้เหรอ ” ผมเป็นผู้ชายนะ ใช้คำว่าน่ารักมันเหมาะไหมละ

“….. ”

“ เอาละพี่แอ๋ม อย่ามัวแต่ชมผมอยู่เลยครับ พี่มีอะไรกับผมหรือเปล่า ”

“ ว้าย!! ตายแล้ว น้องดินชอบแบบพี่เหรอคะ ” ผมทำอะไรได้ละตอนนี้ นอกจากส่งยิ้มแหยๆไปให้พี่แก

“ เดี๋ยวนะพี่แอ๋ม ผมว่าเราหลงประเด็นมาไกลแล้วละ พี่มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”

“ เปล่าจ้า พี่จะชวนไปทานข้าว เย็นนี้ ”

“ พอดีผมมีนัดตอน 3 ทุ่มน่ะครับ เกรงว่าจะไม่ทัน ” ผมตอบกลับพี่แอ๋มไปแบบนั้นแต่ความเป็นจริงผมไม่มีนัดหรอก ผมแค่อยากกลับไปนอนทบทวนตัวเองที่ห้องมากกว่า

“ อืม… เสียดายจัง พี่กะว่าจะพาน้องดินไปเปิดตัวสักหน่อย นานแล้วที่ออฟฟิศเราไม่มีผู้ชายงานดีแบบน้อง ”

“ เอาไว้โอกาสหน้านะครับ ”

“ จ้าๆ คราวหน้าพี่จะนัดล่วงหน้า 2 เดือนเลย ”

“ อย่าขนาดนั้นเลยครับ แหะๆ ไว้เจอกันนะครับพี่ ” ผมลาพี่แอ๋มแค่ประโยคสั้นๆก่อนจะเดินออกมา

หลังจากที่ล่ำลากับพี่แอ๋มเสร็จแล้ว ผมก็กลับมาถึงห้องเช่า ซึ่งห้องเช่านี้ผมพึ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้แค่เดือนเดียว

ผมชื่อ กฤษณะ ชื่อกฤษณะแต่พวกเพื่อนชอบเรียกผมว่า ดิน อายุ 25 ( เบญจเพสพอดีเลยนี้ ถึงว่าช่วงนี้ทำอะไรก็ติดๆขัดๆ ) ผมเป็นดีไซเนอร์ ในห้างแห่งหนึ่งใจกลางเมืองพัทยา อันที่จริงผมไม่ใช่คนที่นี่หรอก

เดิมทีผมเป็นเด็กต่างจังหวัด จังหวัดหนึ่งในภาคอีสาน ฐานะทางบ้านผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่ พูดง่ายๆ คือจนนั้นแหละ ผมมีพี่น้องรวมทั้งตัวผม 5 คน ผมเป็นคนสุดท้องแต่ผมต้องแบกรับภาระทุกอย่าง เพราะพี่ชายพี่สาวผมพอมีครอบครัวแล้วก็แยกย้าย ไปดำเนินชีวิตของตัวเอง ผมจบ ม. 6 ด้วยตัวเองเพราะพ่อกับแม่ไม่มีทุนให้ผมเรียนผมจึงต้องช่วยเหลือตัวเองมาตลอด

7 ปีที่แล้ว

“ จะเข้าไปทำงานในกรุงเทพจริงเหรอ ”

“ จริงสิพี่ ถ้าผมไม่ไปทำงานผมก็ไม่มีโอกาสได้เรียนนะ ” ผมตอบพี่สาวผม

“ แล้วจะเรียนทำไม แถวนี้เขาก็จบแค่ ม. 6 กันทั้งนั้นแหละ ”

“ แต่ผมอยากเรียนจริงๆนะพี่ ”

“ อือ ”

“…… ”

“ เออๆ เอาที่แกอยากทำนั้นแหละ พี่ไม่มีความคิดที่จะห้ามแกตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ”

“ ผมรู้ว่าพี่ไม่ห้ามผมหรอก ”

“ แต่ถ้าแกไปใครจะอยู่กับพ่อแม่ ”

“ ที่ผมมาบอกพี่ก็เพราะเรื่องนี้แหละ ผมอยากรบกวนให้พี่ช่วยไปดูพ่อกับแม่บ้างได้ไหม ”

“ เอ้า ไอ้นี้ รบกงรบกวนอะไรละ พ่อแม่แกก็พ่อแม่ฉันไหมละ แล้วนี้บอกพ่อแม่หรือยัง ”

“ ยังอ่ะ กะมาคุยกับพี่ก่อน ”

“ รีบบอกเลยนะ ก็รู้อยู่ว่าเขาน่ะห่วงแกที่สุด ”

“ คร้าบๆ ทราบแล้วคร้าบ แล้วนี้ตัวแสบของพี่ไปไหน ” ผมถามถึงหลานสาวหลานชายซึ่งเป็นลูกของพี่สาวผม

“ มันก็อยู่แถวๆนี้แหละ พอรู้ว่าน้าสุดที่รักจะมา มันจะไปไหนละ ขนาดใช้ไปซื้อของมันยังไม่ไปเลย ”

“ น้าสุดที่รักอะไรละ พี่ก็พูดเกินไป ” ผมอดยิ้มกับคำพูดของพี่สาวตัวเองไม่ได้ จะว่าไปก็ไม่ได้เจอไอ้แสบ 2 คนนั้นนานแล้วนะ ตั้งแต่ผมยุ่งๆอ่านหนังสือสอบ จนสอบเสร็จแล้วปิดเทอมได้อาทิตย์กว่าๆแล้ว ยังไม่ได้เจอเลย

“ แล้วนี้รีบกลับไหม ” เสียงพี่สาวผมดังขึ้นขัดความคิดผม

“ ไม่อ่ะ ทำไมเหรอ ”

“ พอดีพี่ทำขนมจีนน้ำยา จะฝากไปให้พ่อกับแม่หน่อย ”

“ ได้สิ ผมว่าจะอยู่เจอไอ้แสบด้วย ” ผมตอบพี่สาวแล้วก้มลงดูโทรศัพท์ในมือ

“ เห้อ……… ”

ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์ในมือ หันไปมองพี่สาวที่ถอนหายใจเสียงดัง ‘ดังไปไหม’

“ เป็นอะไรป่ะพี่ ถอนหายใจขนาดนั้น ”

“ ก็หลานชายตัวดีของแกนะสิ บอกจะไม่ให้ฉันส่งเรียนแล้ว บอกจะหาเงินเรียนเอง ”

“ ห๊ะ!!!! ” ผมต้องตกใจแค่ไหนกับความคิดของหลานชายตัวเอง นั้นมันความคิดของเด็กอายุ 15 จริงเหรอ

“ ทำไม มันได้บอกเหตุผลพี่ไหม ” ผมควรจะงงหรือทึ่งกับหลานผมดี

“ เห็นมันบอกว่าจะทำแบบน้าดิน ”

“ เดี๋ยวนะ มันจะอยากมาทำเหมือนผมทำไม ”

“ มันบอกว่าอยากแบ่งเบาภาระพี่ แต่พี่สามารถส่งเสียมันได้นะเว้ย ยังไงแกช่วยคุยกับหลานให้หน่อยได้ไหม ”

“ ได้พี่ เดี๋ยวผมลองคุยให้ ”

“ นั้นไงเดินมานั้นแล้ว ”พี่สาวบอกพร้อมกับชี้นิ้วข้ามไหล่ผมไปทางด้านหลัง

“ น้าดิน ” ผมยังไม่ทันจะหันกลับไปมองก็มีอ้อมกอดเล็กๆโอบกอดเข้าที่ด้านหลัง พร้อมกับชื่อตัวเองที่ถูกเรียกเสียงดัง

“ ว่าไง ตัวแสบ ” ผมหันกลับไปมองหลานชายและหลานสาวตัวเอง

“ หวัดดีค่ะน้าดินคนสวย ”ผมยกมือรับไหว้หลาน แต่เอ๊ะ ผมว่าผมรู้สึกแปลกๆกับคำเรียกขานของไอ้แสบไหม หรือผมจะคิดไปเอง

“ หวัดดีครับ แต่ว่า น้าเป็นผู้ชายต้องใช้คำว่าหล่อไม่ใช่เหรอ ” ผมตอบรับหลานไปแบบงงๆ

“ ใช่ค่ะ น้าเป็นผู้ชาย แต่เป็นผู้ชายที่สวย ใช่ไหมพี่บอล” หลานสาวตอบกลับผมประโยคแรก แล้วหันไปถามพี่ชายตัวเองเพื่อหาพวก

“…… ” หลานชายตอบกลับด้วยความเงียบพร้อมกับทำหน้าเบื่อหน่ายส่งกลับไปให้น้องสาว

“ อะไรพี่บอล ทำหน้าตาแบบนั้นใส่เบญหมายความว่าไง ”

“….. ”

“ น้าดินดูพี่บอลสิคะ ถามอะไรก็ไม่ตอบ กลัวดอกพิกุลร่วงหรือไงก็ไม่รู้”หลานสาวยู่หน้าฟ้องผมแล้วหันไปแขวะพี่ชาย เห้อ.. คนหนึ่งพูดเป็นต่อยหอยส่วนอีกคนก็ไม่ค่อยพูดจนคนเขาคิดว่าเป็นใบ้

“ เอาละ เอาละ เบญก็อย่าไปว่าพี่เขาเลย ว่าแต่ ไม่เจอกันแป๊บเดียวบอลสูงขึ้นอีกแล้วเหรอ ”

บอลเหลือบมองผมนิดเดียวแล้วก็เดินเข้าไปหาแม่ตัวเอง

“ น้าดูสิ คนอะไรวันๆไม่พูดไม่จา เบญไม่เข้าใจเลยว่าพวกเพื่อนๆของเบญจะกรี๊ดอะไรนักหนา ขนาดพี่บอลยืนเฉยๆยังพากันกรี๊ดจนเบญยกมือปิดหูแทบไม่ทัน ” ผมมองตามหลังหลานชาย หูก็ได้ยินหลานสาวบ่นให้พี่ชายตัวเองอยู่ข้างๆ ใช่ครับหลานชายผมเป็นเด็กผู้ชายที่จัดอยู่ในประเภทหน้าตาดีมากจนผมอดคิดเล่นๆไม่ได้ว่า พระเจ้าคงรักเด็กคนนี้มาก อะไรที่ว่าดีก็ยกให้เด็กนี้หมด ไม่ว่าจะเป็นใบหน้า คิ้วที่ไม่หนาจนเกินไปและไม่บางจนเกินไป รับกับจมูกที่เป็นสันชนิดที่ ถ้าบอกว่าไปทำมาก็ต้องมีคนเชื่อ ไหนจะปากรูปกระจับนั้นอีก บวกกับผิวสีแทนที่ได้มาจากพี่เขยผม ยิ่งเสริมให้เด็กคนนี้น่ามอง

“ น้าดินคะ ” เสียงเรียกของเบญทำให้ผมละสายตาจากแผ่นหลังของบอลกลับมามองหลานสาวอีกครั้ง

“ ครับ ”

“ เข้าไปในครัวกันเถอะค่ะ อย่าไปสนใจพวกไม่มีมนุษย์สัมพันธ์เลยค่ะ ” ผมหัวเราะหลานสาวที่จูงมือผมเดินเข้าไปในครัวแต่ไม่วายที่จะพาดพิงพี่ชายตัวเอง

“ อ้าว เบญจะจูงน้าเขาเข้ามาทำไมลูก แค่บอลคนเดียวครัวก็แทบจะไม่มีที่ยืนแล้วนะ ”พี่ส้มบ่นให้ลูกสาวตัวเองเบาๆ

“ โธ่.. แม่คะ จริงๆ คนที่ต้องรอข้างนอกต้องเป็นพี่บอลนะคะ เพราะเข้ามาก็ช่วยอะไรไม่ได้ แล้วงานในครัวก็เป็นงานของผู้หญิงด้วย ”เอาละผมเริ่มจะชินกับคำพูดแปลกๆของหลานสาวตัวเองแล้วละไม่ว่าจะเป็นน้าดินคนสวยจนตอนนี้นับรวมผมเข้าไปในพวกผู้หญิงเรียบร้อยแล้ว

“ เอางี้แล้วกัน เดี๋ยวน้ากับบอลออกไปรอข้างนอกก่อน พี่ส้มครับถ้าเสร็จแล้วเรียกผมนะครับ ”ผมก้มลงไปคุยกับหลานสาวก่อนจะหันไปบอกพี่ส้ม

“ ป่ะบอล ออกไปรอข้างนอกกัน ” ผมชวนหลานชายแล้วจับมือลากออกมาจากห้องครัว

“ พี่ส้มเล่าให้น้าฟังว่า บอลจะไม่ให้พี่ส้มส่งเรียนเหรอ ” เดินออกมาถึงหน้าบ้านผมก็ยิงคำถามทันที

“…. ”

“ บอล ”

“….. ” คนตรงหน้ายังตอบกลับมาด้วยความเงียบเหมือนเดิม

“ บอลครับ ”

“ ครับ ” บอลตอบกลับมาในที่สุดเมื่ผมเรียกชื่อเขาอีกครั้ง

“ บอกเหตุผลน้าได้ไหม ”

“….. ” เงียบ เงียบ อีกแล้ว

“ โอเค ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่ไหว ต้องบอกน้านะครับ รู้ไหม ”

“…… ” ผมไม่รู้หรอกว่าหลานผมคิดอะไร แต่ผมจะโมเมว่าการที่เขาเงียบนี้ถือว่าตกลงแล้วกัน

“ ขนมจีนเรียบร้อยแล้วค้าาา ” เสียงดังสดใสของเบญเรียกสายตาของผมกับบอลให้หันไปมอง

“ ดินจะอยู่ทานกับหลานที่นี้ หรือกลับไปทานกับพ่อแม่จ๊ะ พี่จะได้ตักให้ถูก ”

“ กลับไปทานที่บ้านดีกว่าครับ เดี๋ยวมืดแล้วจะกลับลำบาก ” ผมหันไปตอบพี่ส้มแล้วยกมือขึ้นลูบหัวเบญที่เดินมาเกาะแขนผม

“ อืม.. ถ้างั้นรอแป๊บ เดี๋ยวพี่ไปตักขนมจีนให้ ” พี่ส้มพยักหน้าให้ก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัวอีกครั้ง

“ น้าดินคืนนี้ให้เบญไปนอนด้วยนะ ”

“ จะไปได้ไงครับ พรุ่งนี้เบญต้องไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอ ”

“ ก็ใช่ แต่เบญคิดถึงตากับยายนี้คะ ” เบญยู่หน้าแล้วหันไปมองพี่ชาย

“ ไม่งอแงนะครับ เดี๋ยวปิดเทอมค่อยไปนอนกับยาย ยาวๆ โอเคไหม ” ผมบอกหลานแล้วหันไปรับถุงขนมจีนจากพี่ส้ม

“ ผมกลับนะครับพี่ส้ม น้ากลับแล้วนะตัวแสบ บอลน้ากลับนะ ” ผมลาพี่ส้มและหันไปลาหลานๆ

“ เดี๋ยวไปส่ง ” จู่ๆบอลที่ยืนเงียบมาตลอดก็พูดขึ้น ทำให้ผมที่กำลังจะหันหลังกลับชะงัก

“ ไม่ต้องหรอกครับ แค่นี้เองน้าเดินกลับคนเดียวได้ ”

“…. ”

“ น้าไปนะ แล้วเจอกัน ” ผมบอกลาอีกครั้งก่อนจะหันหลังเดินกลับบ้าน

ผมยืนมองแผ่นหลังบอบบางที่เดินห่างออกไปเรื่อยๆ ตั้งแต่จำความได้จนอายุ 15 ( ใช่ครับพวกคุณฟังไม่ผิดหรอก ผมอายุ 15 ส่วนน้าดิน อายุ 18 ) ผมก็ถูกเลี้ยงมาคู่กันกับน้าชาย ด้วยอายุที่ห่างกันไม่มาก ทำให้ผมไม่เคยมองว่าเขาเป็นน้า

ไม่ใช่ว่าผมจะปีนเกลียวหรอกนะครับ ผมก็ยังเคารพเขาอยู่ แต่เคารพแบบไหนผมก็ยังไม่แน่ใจ ผมแค่รู้สึกว่าผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง ต้องแบกรับอะไรมากมายขนาดนี้เลยเหรอ ผมรับรู้มาโดยตลอดว่า ชีวิตเขาลำบากขนาดไหน ผมอยากแบ่งภาระของเขามานะ ครึ่งหนึ่งก็ยังดี แต่ผมทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะขนาดผมยังต้องพึ่งพาแม่เลย เพราะอย่างนี้ไง พอจบม. 3 ผมจึงบอกแม่ว่าไม่ต้องส่งผมเรียนแล้ว ผมจะทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียน ผมอยากโต อยากเป็นที่พึ่งให้เขาได้

ถ้าให้ผมบรรยายความเป็นน้าชายของผม ก็ ผู้ชายตัวเล็กๆ ผิวขาว พวกเพื่อนผมบอกว่าน้าผมสวย แต่ผมว่าไม่นะ อย่างน้าดินจะมองให้หล่อก็หล่อ จะมองว่าน่ารักก็ได้ เพราะอย่างนี้ไง ถึง มี ทั้ง ผู้หญิงและผู้ชายเข้าหาเขา ( น่ารำคาญชะมัด ) ยิ่งพวกเพื่อนผมนี้ตัวดีเลย ชอบเข้าไปเกาะแกะใช้ความเป็นเพื่อนของผม ทำเนียนเข้าไปคุยด้วย เห็นแล้วอยากถีบให้กระเด็น