บทที่ 11 หักหลัง
“ติ๊งงงง!!!”
ราเชนน์ได้รับข้อความจากเบอร์แปลกส่งข้อความนัดให้เขาไปเจอที่โรงแรม H ตอน 21.00 น. เขาอ่านพลางนึกว่าใครเป็นคนส่งข้อความนี้มาให้เขา แล้วหาเบอร์เขาจากไหน ข้อความบอกว่า ไม่อยากโง่ให้ผู้หญิงสวมเขาให้เขาไปดูเองที่ห้องนี้ตอนเวลาตามที่โชว์ในข้อความ คนที่ส่งมาต้องรู้เรื่องของเขากับมนิตาแน่ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่ส่งข้อความแบบนี้มาขู่เขาแน่นอน ราเชนน์นั่งบนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่แขนข้างหนึ่งจับที่คางส่วนอีกข้างวางไว้บนโต๊ะทำงานพลางใช้นิ้วชี้เคาะโต๊ะอย่างใช้ความคิด ถ้าหากเขาไปตามข้อความที่ส่งมา เขาจะได้เจอกับอะไรที่คนส่งข้อความมาต้องการให้เขาเจอด้วยตาของเขาเอง
“ก๊อก…ก๊อก”
“เข้ามา”
“นายเรียกผมเหรอครับ”
“วันนี้มนิตาเป็นอย่างไงบ้าง”
ราเชนน์ยังติดต่อมนิตาไม่ได้นับตั้งแต่วันนั้น โทรไปไม่รับ ไลน์หาก็ไม่ตอบ เมื่อผมคิดจะไปดักเจอเธอที่บริษัทหรือคอนโดผมก็ไม่เจอตัวเธอเลย มนิตาคงกำล
