[ซัน]
ซันลืมตาขึ้นมาพลางร้องโอดครวญ เพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาฟาดที่หัวของเขาก่อนเขาจะสลบไป เขาจะยกมือขึ้นมากุมหัวตัวเองแต่ก็ต้องตกใจเพราะตอนนี้มือของเขาถูกมัดด้วยเชือกติดอยู่กับเก้าอี้ เขาพยายามเพ่งมองไปข้างหน้าแต่ก็ไม่เห็นอะไรเพราะโดนผ้าปิดตาไว้อยู่ จนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆของใครสักคนกำลังเดินเข้ามาหาเขาเรื่อยๆและหยุดเมื่ออยู่ตรงหน้าเขา
“พวกมึงเป็นใคร พวกมึงต้องการอะไร หรือว่าใครส่งมึงมา”
ซันตะโกนถามออกไปแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับกลับมา รู้สึกแสบตาจนต้องหลับตาแล้วลืมขึ้นมาใหม่เพื่อปรับให้สายตารับแสงได้ มีคนมาดึงผ้าปิดตาของเขาออกเผยให้เห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าในตอนนี้ ซันชงักนิ่งไปสักพักก่อนจะร้อนอ้อนวอนขอชีวิต เพราะเขาจำได้ดีว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นใคร
“คุณราเชนน์ คุณจับผมมาทำไม ปล่อยผมไปเถอะครับผมไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น”
“หึ กูยังไม่ทันถามมึงก็พูดเองเลยเหรอวะ” ราเชนน์หัวเราะในล
