ตอนที่9 ข้ามเส้น

1377 Words

ปิ๊งป่อง ๆ ปิ๊งป่อง ๆ เสียงออดรัวถี่เร่งเร้าให้คนที่อยู่ภายในห้องออกมาเปิด แต่ไม่ว่าอย่างไรคนที่อยู่ข้างในก็ยังเงียบไม่ตอบสนอง ทำให้คนรอยิ่งมีท่าทีเป็นกังวลมากขึ้น “กัปตันคะ!” ก๊อกๆ ก๊อกๆ ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง เสียงเรียกสลับกับเสียงออดดังถี่ ใบหน้าเล็กเอียงแนบประตูพยายามฟังเสียงครั้งแล้วครั้งเล่า การกระทำซ้ำๆทั้งเสียงเรียกดังของหญิงสาวทำส่งผลให้ห้องข้างๆ ต่างเปิดประตูออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ขณะนั้นเองที่ประตูห้องเปิดออก แกร็ก! หมับ!! ปึง!! ประตูปิดกระแทกเสียงดังหลังดึงร่างของคนตัวเล็กเข้ามาในห้อง อุ๊บ!! 0.0! แผ่นหลังพิงประตู ภายใต้ความมืดสลัวในห้องสัมผัสร้อนกดทับริมฝีปากเล็กอทันทีที่เข้ามา “ มือเล็กดันหน้าอกเปลือย ผลักร่างทมึนให้ผละออก ซึ่งเขาก็ยอมผละจูบออกจากเธออย่างว่าง่าย แววตาในความมืดแต่เธอกลับรับรู้ได้ถึงบางอย่างที่ไม่ปกติ เพียงไม่ถึงอึดใจชายตัวโตก็เดินหันหลังกลับเข้าไปในห้อง “ปะ เป็นบ้าอะไรของเขา ฉันควรเป็นคนโกรธไม่ใช่หรือไง? แถมยังมีกลิ่นเหล้าด้วย กัปตัน กัปตันคะ” หลังจากยืนงง บ่นงึมงำอยู่สักพัก สาวน้อยก็รีบเดินตามชายตัวโตเข้ามาในห้อง เสียงเรียกไล่หลัง แต่ไม่ทันไรเธอก็เดินตามเขาเข้ามาจนถึงห้องนอน จากการเดินที่ยังกะเผลกเหมือนเจ็บเท้าและการทรงตัวที่ไม่ค่อยมั่นคง ประกอบกับข้อความที่เขาเพิ่งส่งหาก่อนหน้านี้ ทำให้เธอไม่คิดจะถือสา ฟุ่บ!! ชายตัวโตทิ้งร่างลงบนที่นอนคว่ำหน้าราวกับคนหมดสติ การกระทำของเขาทำให้หญิงสาวตกใจเป็นอย่างมาก “กัปตัน กัปตันเป็นอะไรหรือเปล่าคะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยแล้วทำไมอยู่ ๆ ถึงเป็นแบบนี้ล่ะ?” คนตัวเล็กรีบขึ้นไปนั่งข้างๆ เขย่าร่างปลุกให้ตื่น แต่ทันทีที่เธอสัมผัสตัวของเขาก็ต้องพบว่า “ตัวร้อน! ทำไมถึงเป็นไข้ได้? กัปตันคะ ตื่นสิ ตื่นมาคุยกันก่อน กินยาหรือยัง? ไปโรงพยาบาลไหม? กัปตัน! รอก่อนนะคะเดี๋ยวพระพายโทร.. อ่ะ! อุ๊บ!! 0.0!! พึ่บ! ร่างเล็กถูกกดลงกับที่นอนหนุ่ม ริมฝีปากหนากดทับบดขยี้ปิดเสียงเล็กหายเข้าไปในลำคอ ร่างกายแข็งทื่อ ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ ความรู้สึกแสบร้อนบนริมฝีปาก น้ำลายรสหวานปนกลิ่นแอลกอฮอร์คละคลุ้งในปาก ลมหายร้อนของชายหนุ่มกระทบผิว กระตุ้นหัวใจและความรู้สึกของเธอให้ตื่น ตุบๆ ตุบๆ กำปั้นเล็กทุบไหล่กว้างบอกว่าลมหายใจในปอดกำลังจะหมด เสียงอู้อี้ในลำคอทำให้ชายตัวโตยอมผละออก เปิดโอกาสให้คนตัวเล็กได้หายใจ เฮือกกกก!! ปากเล็กหอบเอาลมสูดเข้าเต็มปอด ก่อนจะได้สติกลับมาสนใจคนที่กำลังคร่อมทับอยู่บนร่างอีกครั้ง “กัปตัน เมาเหรอคะ?” น้ำเสียงติดขัด พยายามตั้งสติถามอย่างใจเย็น ทั้งที่ความจริงสติของเธอมันกระเจิงออกไปไกลแล้ว “เปล่า ไม่ได้เมา” คำตอบสั้นๆ สายตานิ่ง ยิ่งทำให้คนฟังร้อนวูบวาบ ทำตัวไม่ถูก “แต่พระพายได้กลิ่นเหล้า..” ลมหายใจกระตุก ถามเสียงสั่น “ชอบฉันไหม?” “ห๊ะ!! ชะ ชอบอะไรคะ บ้าหรือเปล่า พระพายไม่ได้.. สาวน้อยรีบปฏิเสธ ดันตัวออกจากใต้ร่างใหญ่แต่ด้วยขนาดตัวและน้ำหนักที่ต่างกันหลายเท่าทำให้การกระทำนั้นไม่มีผล “แต่เมื่อกี้.. เธอดูเป็นห่วงฉันมากเลยนะ?” “ค่ะ! เป็นห่วง ก็เพราะกัปตันเป็นกัปตันยังไงล่ะคะ” “คำก็กัปตัน สองคำก็กัปตัน แล้วที่จูบเธอไปเมื่อกี้ ทำไมไม่เห็นโว้ยวาย หรือบอกว่าไม่ชอบ” น้ำเสียงเข้มดุ แววตาแข่งกร้าวท่าทางหงุดหงิด สร้างความตกใจให้คนตัวเล็กเป็นอย่างมาก “โวยวายกับคนเมาจะมีประโยชน์อะไร โวยวายไปก็เท่านั้น คนเมาก็ไม่ต่างจากคนบ้าไม่ใช่หรือไง?” เสียงงึมงำประหนึ่งกำลังบ่น ไม่มีเสียงตอบจากอีกฝ่ายหากแต่มีเพียงสายตาแปลกๆ จ้องใบหน้าของเธอกลับมาเท่านั้น “รู้ว่าตัวเองไม่สบาย แล้วดื่มทำไมคะ ถ้าเกิดช็อคตายขึ้นมาจะทำยังไง บ้าหรือเปล่า หรือว่าอยากให้พี่พยาบาลมาดูแล” อุ๊บ!! ริมฝีปากร้อนกดจูบ ลมหายใจแรงถี่อย่างหื่นกระหาย มือใหญ่สอดแทรกลวงเข้าไปในเสื้อของหญิงสาวแม้ว่ามือเล็กพยายามปัดป้องทว่าไม่สามารถหยุดยั้งการกระทำของเขาได้เลยแม้แต่น้อย “ก็แค่คนเมาไม่ใช่เหรอ?” เสียงแหบพล่ากระซิบแผ่ว ก่อนจะเลื่อนลงมาจูบที่ต้นคอซุกไซ้ไต่ระดับลงมา “อย่านะ กัปตัน มีสติหน่อยได้ไหมคะ นี่พระพายเอง พระพาย” เสียงสั่นเครือเรียกสติให้ชายตัวโตกลับมา “ฉันรู้ว่าเป็นเธอ พระพาย แล้วฉันก็ไม่อยากได้ใคร เพราะคนที่ฉันอยากได้ตอนนี้ ก็คือเธอ!” 0.0!! พูดจบเสื้อยืดตัวใหญ่ก็ถูกถลกขึ้นมาอยู่บนเนินอกเผยเนื้อขาวอวบ เด้งฟูอัดแน่นอยู่ในเสื้อตัวจิ๋ว สายตากลัดมันจ้องเนื้อขาวด้วยความกระหาย เสียงหายใจกระเส่าผิดจากชายหนุ่มที่เคยรู้จัก “นมใหญ่ขนาดนี้ น่าเอาเป็นบ้า” หมับ!! อ๊ะ! ทำอะไร อย่านะ สองมือเล็กปัดป้อง ส่งเสียงสั่งห้ามการกระทำของชายหนุ่ม มือใหญ่ที่กำลังบีบขย้ำเค้นเนื้ออวบอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งร่างเล็กดิ้นพล่าน สีหน้าและแววตาของเขาก็ยิ่งดูมีความสุขมากเท่านั้น “กัปตัน พระพายขอร้อง ปล่อยเถอะนะคะ ฮือ ๆ อย่าทำแบบนี้เลย” เสียงสั่นเครือหยาดน้ำใส ดวงตาแดงช้ำมองใบหน้าคมคายอย่างอ้อนวอน ใบหน้าคมก้มลงจูบแก้มขาวอย่างแผ่วเบา ตอนนี้สายตาของเขาเปลี่ยนไปอีกครั้ง จากแววตาหื่นกระหายกลับกลายเป็นความอ่อนโยนหากแต่.. “น้ำตายังหวานขนาดนี้ น้ำที่อื่น คงจะหวานกว่านี้หลายเท่า หึ” สาวน้อยเย็นวูบฝั่งเข้าไปในกระดูก ความรู้สึกสิ้นหวังเกิดขึ้นกับเธอแล้วโดยไม่ต้องคิดหนี ร่างกายแข็งทื่อ ความคิดดำดิ่งลงสู่ก้นเหวลึก เสื้อผ้าตัวเล็กถูกถอดออกโดยมือของชายหนุ่ม แม้ครั้งหนึ่งเธอเคยคิดชื่นชมรูปลักษณ์หล่อเหลาตรงหน้า แต่สิ่งที่เธอกำลังเผชิญกลับไม่ใช่สิ่งที่เธอคาดหวัง ลมหายใจอุ่นสัมผัสลงบนริมฝีปากเล็กอย่างบรรจง ค่อยๆ ต่ำลงสูดดมกลิ่นหอมจากร่างเปลือยเปล่าช้าๆ “อย่าทำแบบนี้ได้ไหม พระพายขอร้อง” “อย่าคิดมากสิ เราก็แค่สนุกกัน หรือไม่! เธอก็แค่คิดว่า ฉันเมา! หึ” สิ้นคำ ฟันหน้าซี่ใหญ่กัดลงบนหัวนมที่กำลังชูตั้งเบาๆ ใบหน้าคมคายแสยะยิ้มมองช้อนสังเกตอาการของคนตัวเล็ก ก่อนจะเริ่มตวัดเลียวนรอบๆหัวจุกอย่างสนุก “รู้ไหมว่ายิ่งเกร็ง มันก็จะยิ่งเจ็บ ” คนตัวเล็กหลับตาปี๋ ร่างสั่นเทานอนนิ่งไม่กล้าขยับ “แยกขาออกสิ จะได้ผ่อนคลายขึ้น” ฝ่ามือหนาลูบสัมผัสจับท่อนขาขาวแยกออกจากกัน เข่าเล็กยกตั้งใบหน้าคมก้มจ่อเข้าให้หว่างกลางลำตัว นิ้วชี้ใหญ่แตะแหวกกลีบเนื้อขาว ก่อนจะมุดหน้าใช้ปลายลิ้นชิมรสหวานจากเม็ดเชอร์รี่ อ๊ะ! >.< เอวเล็กสะดุ้งกระดกหนี นิ้วเล็กจิกผ้าปูกัดฟันแน่น ลมหายใจกระเส่าเอวบางสั่นระริก ปฏิกิริยาของหญิงสาวสร้างความพอใจให้ชายหนุ่มเป็นอย่างมาก “น้ำแฉะขนาดนี้ อยากเอาแล้วล่ะสิ” ร่างใหญ่ยันกายผละออกจากคนตัวเล็ก ปลดกางเกงโยนลงไปกองบนพื้น ดวงตากลมโตมองสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าด้วยความตกใจ สิ่งที่เคยได้ยิน ภาพที่เคยเห็นในหนังสือ ทว่าความเป็นจริงกลับต่างกันโดยสิ้นเชิง “ทำไม? มองเหมือนไม่เคยเห็น อ้าปาก!” “ไม่ สกปรก ทุเรศ” “ทุเรศเหรอ? หึ ผ่านคืนนี้ไปเธออาจจะชอบ หลงมันจนโงหัวไม่ขึ้นก็ได้” หมับ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more