มธุรดาขับรถออกมาจากบ้านสุทธาคุณอย่างรวดเร็วแทบจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอออกมาตั้งแต่ตอนไหนเพราะตอนนี้โลกทั้งโลกของเธอเบลอไปหมด ความสับสนและเจ็บปวดเล่นงานเธอจนแทบจะรับไม่ทัน
รู้ตัวอีกทีรถของเธอก็มาจอดอยู่ข้างทาง ส่วนเธอก็เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้อยู่กับพวงมาลัยรถเป็นชั่วโมง
"ฮืออออ..ทำไม แอนนี่เกิดมาทำไม?"
ได้แต่ตั้งคำถามวนไปซ้ำๆปนเสียงสะอื้น
ครืน ๆ ๆ
อยู่ๆ ท้องฟ้าก็มืดครึ้มเสียงฟ้าร้องพร้อมกับเมฆฝนที่กำลังตั้งเค้าบ่งบอกให้รู้ว่าอีกไม่กี่นาทีนับจากนี้ฝนกำลังจะเทกระหน่ำลงมา ไม่นานหลังจากนั้นสายฝนก็เทกระหน่ำลงมาจริงๆ แต่ร่างบางที่นั่งอยู่ในรถหาได้สนใจกับอากาศข้างนอกไม่ ตอนนี้จิตใจของเธอก็ไม่ต่างอะไรกับสายฝนที่เทกระหน่ำ
เจ็บปวด เจ็บปวดไปหมดทั้งใจ ท้ายที่สุดเธอก็ได้เรียนรู้ว่าในโลกใบนี้เธอไม่เหลือใครอีกแล้ว ไม่เหลือเลยสักคน
"คุณครับ!"
ก๊อก! ๆ ๆ
เสียงเคาะกระจกรถดังขึ้นปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากภวัง
