หลังจากที่ซื้อเสื้อผ้าและของใช้ที่ต้องการเพิ่มเติมเสร็จ อุ่นไอฟ้าก็เลือกซื้อขนมและของเล่นกลับไปให้อาทิตย์ตามที่สัญญาเอาไว้ อินทัชเป็นคนจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่างแม้อุ่นไอฟ้าจะออกตัวว่าไม่ต้องการก็ตาม
“ฉันไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณคุณมากกว่านี้” อุ่นไอฟ้าบอกกับอินทัชที่รีบยื่นบัตรเครดิตของตัวเองให้พนักงาน
“เรากำลังช่วยกันต่างหากล่ะอุ่น ไม่มีใครเป็นหนี้ใครหรอก” อินทัชบอกหญิงสาวอย่างใจเย็น
“แต่ว่า...”
“พี่รู้ว่าอุ่นยังโกรธพี่มาก แต่ตอนนี้เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะอุ่น ตะวันเองก็เป็นน้องที่พี่สนิทด้วย ส่วนอาทิตย์...” อินทัชเว้นจังหวะ สบตากับอุ่นไอฟ้า “ให้พี่ดูแลบ้างเถอะ”
อุ่นไอฟ้าจ้องอินทัชเขม็ง ยังคงไม่ยอมรับเรื่องของลูกชายตัวเองง่ายๆ
“อาทิตย์ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ” อุ่นไอฟ้าย้ำอีกครั้ง เดินเลี่ยงไปทางอื่นราวกับว่าไม่อยากพูดเรื่องนี้กับอินทัชอีก
เมื่อได้ของจนครบตามที่ต้องการ อินทัชก็พา
