“แล้วฝั่งพี่ล่ะ มีใครที่พวกเราควรรู้จักไหม” ตะวันถามขึ้นบ้าง อุ่นไอฟ้านิ่งไปก่อนจะคิดถึงลดา แต่เมื่อคิดต่อไปว่าลดาไม่ได้มีส่วนอะไรกับปัญหาเหล่านี้จึงไม่ได้บอกออกไป
“ไม่มีหรอก พี่เป็นเด็กกำพร้า ครอบครัวของพี่ก็มีแค่อาทิตย์” อุ่นไอฟ้ามองทางบุตรชายด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ตะวันมองตามก่อนจะหลุบสายตาลงด้วยท่าทางที่ซึมลงไปเล็กน้อย
“สามีของพี่อุ่นเราก็เจอแล้วนี่เนอะ ท่าทางเขาก็เป็นผู้ใหญ่ เข้าใจอะไรง่ายอยู่” ชญช์พูดขึ้นมา อุ่นไอฟ้าเลยเพิ่งคิดได้ว่าเธอกำลังโกหกทุกคนเกี่ยวกับเรื่องของรามเลยต้องพยักหน้าเออออ
“เออ แล้วนี่เขาไปไหนล่ะ” ชญช์ถามหารามอย่างแปลกใจ
“คุณรามกลับไปเคลียร์งานที่สวนส้มน่ะ คุณรามเป็นเจ้าของสวนส้ม” อุ่นไอฟ้าบอกชื่อสวนส้มของราม ซึ่งเป็นสวนส้มชื่อดังที่ตะวันวางแผนจะไปในวันที่เกิดอุบัติเหตุ
“อ้าว แล้วสามีพี่ไม่ไปกรุงเทพฯ กับเราแล้วเหรอ” ชญช์ถามต่อ ตอนนั้นอินทัชเพิ่งคุยโทร
