“นี่ฌอน ไปส่งนาตาชาดี ๆ แล้วอย่าแกล้งเขานะ ถ้าพ่อรู้พ่อจะจัดการแกแน่” ชานนท์เตือนลูกชายเพราะรู้ดีว่าลูกชายของเขาเป็นคนไม่ชอบการบังคับแบบนี้ เขาเองก็ยังนึกแปลกใจที่ครั้งนี้ฌอนตกลงรับหมั้นง่าย ๆ เหมือนกัน เลยมั่นใจว่าลูกชายเขาต้องมีแผนอะไรแน่นอน
“พ่อครับ ผมไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก นี่ผมจะสามสิบแล้วนะ” ฌอนบ่น
“ก็นั่นน่ะสิ ทำอะไรให้เหมาะกับอายุแกด้วย” ชานนท์ตบไหล่ลูกชายอย่างแรง
“ไปได้แล้วฌอน” ภัทราจูงมือนาตาชามาที่ประตูรถฝั่งคนนั่ง แล้วฌอนก็เปิดประตูให้เธอเข้าไป เขาหันมายิ้มให้พ่อกับแม่ก่อนจะขึ้นรถเพื่อทำหน้าที่ขับรถไปส่งนาตาชาที่บ้าน
“พ่อแม่คุณน่ารักดีนะคะ” นาตาชาเอ่ยชม
“ครับ”
“เสียดายที่คุณไม่ได้ใช้เวลากับพ่อแม่ฉัน” นาตาชาเอ่ย
“อ่อ...ได้ข่าวว่าคุณพ่อคุณยังรักษาตัวอยู่ ไว้ท่านออกมาแล้วค่อยไปกินข้าวด้วยกันก็ได้นะ” ฌอนพูดต่อ
“จะมีวันนั้นมั้ยก็ไม่แน่ใจนะคะ” นาตาชาตอบโดยไม่ได้มองหน้าอีกฝ่าย
