ที่ห้าง YY วันเสาร์นั้นเต็มไปด้วยคนที่เข้ามาจับจ่ายซื้อของเป็นจำนวนมาก บ้างก็มาเที่ยวกับแฟน บ้างก็มากันเป็นครอบครัว บ้างก็มาเที่ยวกับเพื่อน ๆ นาตาชานั่งรอเบญจาที่ร้านกาแฟแบรนด์ดังแบรนด์หนึ่งอยู่เกือบ 15 นาที ในที่สุดเบญจาก็โผล่หน้ามา เด็กวัยรุ่นหน้าตาสดใสโบกมือทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม เขาเดินมาพร้อมเสียงหอบที่บ่งบอกว่าเขาคงวิ่งเข้ามาเพื่อไม่ให้เลทจากเวลาที่นัดกันเอาไว้
“แฮ่ก ๆ”
“ไม่ต้องรีบ อยากดื่มอะไรก่อนมั้ย” นาตาชาเสนอ
“ไม่ ๆ ครับ ผมไม่ชอบพวกนี้เท่าไหร่” เบญจาปฏิเสธ
“งั้น นั่งพักก่อน เดี๋ยวไปหาอะไรกินกัน” นาตาชายิ้ม
“ได้ครับ” เบญจาทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับเธอ แล้วมองมาที่นาตาชาด้วยสีหน้าอิดโรย
“วิ่งมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ยเบญ”
“ตั้งแต่ทางออกรถไฟฟ้าครับ” เบญจาตอบ
“เฮ้อ...คราวหน้าไม่ต้องรีบนะ ฉันรอได้” นาตาชาหัวเราะเบา ๆ
“ไม่ได้สิ ก็จะให้แม่รอนาน ๆ ได้ยังไงล่ะครับ” เบญจาพู
