นาตาชามองสบตาฌอนเป็นครั้งที่สองตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในห้องรับรอง ชายหนุ่มมองกลับแบบไม่สะทกสะท้านก่อนจะยิ้มที่มุมปากเล็ก ๆ เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอ พลางเดินมาหาหญิงสาวด้วยท่าทางที่สง่าที่สุด ใช่แล้ว ฌอนเป็นผู้ชายหล่อ สูงยาวเข่าดี หน้าตาก็จัดว่า...
(กวนประสาทจริง)
นาตาชาหรี่ตามองชายหนุ่มที่มายืนตรงหน้า เขาค่อย ๆ ดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งจนสายตาของทั้งสองสบกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เขายิ้มเหมือนกับกำลังท้าทายเธออยู่ และมันก็ได้ผลเสมอ นาตาชาเชิดใบหน้าเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมือไปด้านหน้า
“หนูก็ไม่มีปัญหาค่ะ” นาตาชายิ้มให้ฌอนพลางใช้สายตาท้าทายเขากลับ
“ดีครับ” ฌอนเอ่ยพร้อมกับเปิดกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มออกมา ด้านในเป็นแหวนเพชร 1.5 กะรัตที่กำลังส่องประกายวาววับอยู่ด้านใน ฌอนหยิบแหวนขึ้นมา แล้ววางกล่องกำมะหยี่ไว้ข้าง ๆ ก่อนจะยื่นมือไปประคองมือเรียวเล็กของนาตาชาเอาไว้อย่างเบามือ
