(เสียงล้อเบรกที่หน้าบ้านของนาตาชา)
“คุณอยากเข้าไปดื่มชาหน่อยมั้ยคะ” นาตาชาถามตามมารยาท
“ไม่ล่ะครับ ผมมีนัดอีกที่”
“ได้ค่ะ งั้นไว้เจอกันนะคะ”
นาตาชาถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอไม่ค่อยคุ้นที่จะอยู่กับผู้ชายแบบสองต่อสองเท่าไหร่นัก แต่เพราะพ่อของเธอป่วย การขัดใจพ่อเลยไม่ใช่สิ่งที่เธออยากจะทำตอนนี้ แผนการทำให้อีกฝ่ายบอกเลิกก่อนจึงยังต้องดำเนินต่อไป
“ว่าไงนะหนูนา” เสียงของชะเอมดังขึ้นระหว่างที่กำลังวิดีโอคอลกัน
“ฉันหมั้นแล้ว” เธอชูมือข้างซ้ายที่มีแหวนเพชรเม็ดเป้งอยู่
“โหววว ตายแล้ว นี่มันชีวิตคนรวยสินะ ใหญ่อะไรเบอร์นั้น” ชะเอมพยายามยื่นหน้ามองแหวนของนาตาชาผ่านกล้องมือถือด้วยความตื่นเต้น
นาตาชาเอามือลงแล้วปรับให้เพื่อนสาวเห็นแต่ใบหน้าของเธอ
“เรื่องแหวนไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นหรอก” นาตาชาเอ่ยพร้อมเอาภาพของฌอนให้ชะเอมดู
“หืม...เจ้าผู้ชายบาร์โฮสต์ที่เธอสนอกสนใจใช่มั้ย ยังไม่เลิกอีกเหรอ?” ชะเอมทำ
