รวมเรื่องเสียว สั้น ๆ แซ่บ ๆ

3.🔞พันธนาการรัก สัมพันธ์สวาท NC20+

ตอนที่ 3

“หนูจะทลายกำแพงในใจคุณให้ได้... หนูจะให้คุณมองหนูใหม่ ไม่ใช่เด็กผู้หญิง ไม่ใช่ลูกสาวของเพื่อนพ่อ... แต่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่รักคุณ”

เธอคิดในใจ พลางมองแผ่นหลังกว้างของเขาที่แข็งทื่อราวรูปสลัก มือเขายังกำแน่นไม่ปล่อย ลมหายใจหนักหน่วงบ่งบอกว่าเขากำลังสู้กับบางอย่างในใจตัวเองอย่างรุนแรง

ณิชาไม่พูดอะไรอีก เธอเลือกจะเงียบ และเดินออกจากห้องไปด้วยท่าทีสงบนิ่ง แต่ภายในกลับปั่นป่วน เธออยากร้องไห้ อยากตะโกน อยากวิ่งกลับไปกอดเขาไว้แน่น แต่เธอก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่การยื้อด้วยน้ำตา แต่เป็นการพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเธอพร้อมจะยืนเคียงข้างเขาได้

เสียงประตูห้องปิดลงเบาๆ ทิ้งชาลีไว้กับความเงียบอันบีบคั้น เขาทิ้งตัวลงนั่งกับโซฟา ใช้มือกุมหน้า รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ

“เด็กบ้า...รู้ไหมว่าฉันมันไม่มีอะไรให้เธอเลยนอกจากอดีตสกปรก” เขาพึมพำกับตัวเอง เบือนหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างที่ฝนยังคงตกพรำๆ เหมือนคืนนี้จะไม่มีสิ้นสุด

เขาอยากเดินตามเธอไป อยากดึงเธอกลับมาแล้วสารภาพทุกอย่าง แต่มือของเขานั่นแหละ...คือสิ่งที่พรากชีวิตพ่อเธอไป แม้จะเป็นการช่วยเขา แม้มันจะเป็นเหตุสุดวิสัย แต่ความผิดบาปนั้นก็ตราตรึงอยู่ในหัวใจไม่จาง

แล้วเขาจะเอาสิทธิ์อะไรไปแตะต้องเธอ...

ณิชานั่งกอดเข่าบนเตียงในห้องนอนของตัวเองเงียบๆ แต่ในดวงตาคู่นั้นยังคงเปล่งแสงแห่งความหวัง

เธอไม่ได้โง่พอจะไม่รู้ว่าเขาเจ็บปวด เธอเห็นมันในแววตา เห็นในท่าทีแข็งกระด้างที่ซ่อนการสั่นไหว

วันถัดมา

แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ้าม่านบางๆ ภายในห้องของณิชา หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแววตาที่มุ่งมั่นกว่าที่เคยเป็นมาในชีวิต

“ถ้าคุณไม่กล้ามองหนูในแบบที่หนูเป็น... หนูก็จะทำให้คุณหลบสายตาไม่ได้อีกต่อไป” เธอบอกตัวเองหน้ากระจก ขณะหวีผมยาวสลวยแล้วค่อยๆ ทาลิปสีแดงระเรื่อ

วันนี้เธอเลือกใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบของตัวเอง...แต่แอบติดกระดุมไว้แค่ไม่กี่เม็ด ปล่อยชายเสื้อหลุดลุ่ยแบบจงใจ เธอรวบผมขึ้นครึ่งศีรษะ เผยลำคอขาวเนียน เสริมความน่าหลงใหลในแบบที่ไม่จำเป็นต้องโป๊...แต่ยากจะละสายตา

เธอรอจนเสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้นที่หน้าบ้าน ร่างสูงในชุดเสื้อยืดสีเข้มกับกางเกงยีนเดินเข้ามาตามปกติ เขาเพิ่งกลับจากโรงงาน คงแวะมาดูความเรียบร้อยเหมือนทุกวัน

ณิชายิ้มเล็กๆ ก่อนเดินลงบันไดอย่างตั้งใจให้เกิดเสียงเบาๆ จนชาลีหันมามองตาม

และเขาก็เห็นเธอ...

ชาลีชะงัก แววตากะพริบเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางและชุดของเธอ มันไม่โป๊ ไม่แรง แต่มัน ยั่ว อย่างจงใจ และที่แย่กว่านั้นคือ...เขารู้ดีว่าเธอกำลังทำอะไร

“จะไปไหนแต่เช้า” เขาถามเสียงต่ำ พยายามไม่จ้องนานนัก

“แค่ลงมาหาอะไรทานค่ะ คุณหิวไหม เดี๋ยวหนูทำให้” เธอส่งยิ้มหวาน ก่อนเดินนำเขาไปที่ห้องครัวโดยไม่รอคำตอบ กลิ่นน้ำหอมจางๆ ลอยแตะจมูกเขาให้ทรมานยิ่งขึ้น

ชาลีถอนหายใจ หันหลังให้เธอ หวังว่าการไม่สบตาจะช่วยให้เขาสงบลง แต่เขาไม่รู้เลยว่า ณิชากำลังเดินเข้าใกล้หัวใจเขาละก้าว ทีละนิด เธอจะไม่รีบ แต่จะค่อยๆ บีบหัวใจเขาทีละนิดจนสุดท้าย...เขาจะไม่มีทางหนีจากเธอได้เลย

ในที่สุดก็ถึงวันเกิดอายุครบยี่สิบของเธอ

ณิชานั่งพิงโซฟาในห้องนั่งเล่น ไฟหัวเตียงเปิดสลัว แสงเหลืองอ่อนตกกระทบกับใบหน้าหวานที่ดูเศร้าสร้อย คืนนี้เงียบเกินไป เธอมองนาฬิกาที่ผนัง สี่ทุ่มกว่าแล้ว แต่คนที่เธอเฝ้ารอ เขายังไม่กลับมา

เธอเตรียมอาหารไว้ตั้งแต่เย็น จุดเทียนเล่มเล็ก ๆ บนเค้กแสนเรียบง่ายที่เธออบเองด้วยมือ ทุกอย่างพร้อม ยกเว้นเขา...

ในที่สุดเสียงประตูเปิดทำให้หัวใจเธอเต้นแรง เธอลุกขึ้นยืนทันทีด้วยความดีใจ แต่ภาพตรงหน้าเหมือนตบหน้าเธอฉาดใหญ่

ชาลีกลับมาพร้อมผู้หญิงคนหนึ่ง เธอสูง เซ็กซี่ แต่งตัวจัดจนผิดกับบรรยากาศบ้าน ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเสียงหวาน เกาะแขนชาลีแน่น ในขณะที่เขาไม่พูดอะไรเลย แค่ปรายตามามองณิชานิ่ง ๆ

ณิชาเหมือนถูกน้ำเย็นสาดกลางใจ เธอก้าวเข้าไปหาเขา

"ชาลี หนูรอคุณตั้งนาน แล้วเธอคือใครคะ"

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดเสียงหวานแต่แฝงความเยาะเย้ย

"แฟนเขาไงจ๊ะ คนดูแลเขาในแบบที่เด็กอย่างเธอทำไม่ได้"