หลังจากเสร็จกิจกรรมเมื่อคืนนี้ เพนนีก็หลับเป็นตาย กว่าเธอจะตื่นก็เป็นเวลาบ่ายของอีกวันแล้ว
“หิวจัง เมื่อวานแทบจะไม่ได้กินอะไรเลย” ร่างสวยเดินออกมาจากห้องนอน ภายนอกเงียบสนิท ไร้เงาชายหนุ่มทั้งสอง
“หวังว่าวันนี้ฉันคงได้พักบ้างนะ” เมื่อเห็นว่าพวกเขาไม่อยู่เธอก็รู้สึกโล่งใจจึงได้หาอะไรกินง่าย แล้วนั่งดูทีวีไปเรื่อย
ทว่าเธอก็ฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ ว่ายังมีจดหมายอีกฉบับ ที่คุณท่านสั่งไว้ให้เปิดพร้อมพินัยกรรม และเวลาล่วงเลยมาปีกว่าแล้วเธอก็ยังไปได้เปิดจนลืมไปเสียสนิท เมื่อคิดได้ดังนั้นเพนนีจึงรีบแต่งตัวขับรถมุ่งหน้าไปที่บ้านหลังนั้นทันที
ภายในบ้านหลังใหญ่ที่ถูกปล่อยทิ้งไว้หนึ่งปีกว่า แต่ยังดูสะอาดสะอ้านเพราะพวกเขาจ้างคนมาเฝ้าดูแลตลอด
คนที่มาถึงบ้านหลังนี้ก่อนก็คือซอยุนกับซอจุน พวกเขาสงสัยเกี่ยวกับสถานะของเพนนี ว่าเธอเป็นใครกันแน่ พวกเขารู้แค่ว่าคุณพ่อไปดูงานที่ไทยแล้วเจอเธอถูกใจจึงได้แ
