ตอนที่ 4 ฉันเต็มใจ Nc25++
เสียงฝีเท้าของเตชินท์กระทบพื้นกระเบื้องภายในบ้านหลังใหญ่ที่เงียบงัน เขากลับมาหลังจากหายไปเกือบทั้งวัน หวังในใจลึกๆ ว่าเมื่อเอลลี่เห็นความจริงทั้งหมดแล้ว
เธอจะหนีจากเขาไปเสียที หนีไปจากบ้านหลังนี้ หนีไปจากความเจ็บปวดและบาดแผลที่เขาไม่อยากฝากไว้ให้ใครอีก
แต่สิ่งที่เขาเห็นเมื่อก้าวเข้ามาในห้องโถงใหญ่กลับทำให้ลมหายใจสะดุด หญิงสาวผู้มีใบหน้าเหมือนเมียเก่าของเขาราวกับภาพจำ เธอยังอยู่นั่งอยู่ตรงโซฟาหน้าห้องทำงาน ดวงตาคู่นั้นไม่ได้มีแววระแวงหรือเกลียดชังอย่างที่เขาคิด กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกอื่นที่เขาไม่คุ้นเคยความเห็นใจ
เอลลี่ลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นเขา ดวงตาของเธอแดงก่ำ บ่งบอกว่าเธอเพิ่งผ่านช่วงเวลาแห่งน้ำตา ริมฝีปากสั่นน้อย ๆ แต่ไม่ใช่เพราะความกลัวเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว
"คุณเตชินท์... ฉันเข้าใจคุณผิด ฉันขอโทษ"
คำพูดเรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยน้ำหนักนั้นแทงทะลุความเ
