ตอนที่ 5 เธอจะไม่มีวันเป็นของใคร
เช้าวันนี้ลลินยิ้มได้เป็นครั้งแรกในรอบหลายสัปดาห์
รุ่นพี่จากอีกแผนกชื่อ “ภัทร์” เดินเข้ามาทัก ประสานงานกับเธอตลอดทั้งวัน ด้วยท่าทีสุภาพใจดี และต่างจากเขาโดยสิ้นเชิง
เธอหัวเราะกับคำพูดตลก ๆ ของภัทร์โดยไม่ได้คิดอะไรเลย แต่เธอไม่รู้ว่าอีกคนหนึ่ง เห็นทุกอย่าง
กรกันต์ยืนกอดอกอยู่ตรงมุมกระจกของห้องผู้บริหาร สายตาคมจับจ้องใบหน้าของเธอผ่านบานกระจกที่มองลงไปยังแผนกฝ่ายด้านล่าง
เขาเห็นรอยยิ้มของเธอ เห็นแววตาที่สดใส แบบที่เขาไม่เคยได้เห็น
เห็นมือของภัทร์ที่เผลอวางลงบนหลังมือเธอ และเห็นเธอไม่ได้ปัดออก
“หึ...” เขาหัวเราะในลำคอ
หลังเลิกงานพนักงานกลับบ้านกันหมด ลลินโดนเรียกเข้าห้องผู้บริหาร
ทันทีที่ประตูปิด เธอก็เจอแววตาที่ไม่เหมือนเดิม
กรกันต์เดินเข้ามาใกล้ ไม่พูด ไม่ถาม แต่แววตาสังหารส่งมาราวกับเพชฌฆาตมองนักโทษประหาร จนเธอรู้สึกขาสั่น
“มีอะไรคะ” เธอถามเส
