บทที่ 7
วันนี้วันสุดท้ายแล้วที่เธอจะฝึกงานกับเขา และเธอก็ตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่าง
“วันนี้พ่อกับแม่ของเราจะกลับมาแล้ว”
“ค่ะ..วันนี้แพนก็ฝึกงานจบพอดีหลังจากนี้คงไม่ต้องมาที่นี่อีก”
การันต์มองใบหน้าที่เรียบเฉยของเธอ เขารู้สึกหน่วง ๆ หัวใจแปลก ๆ
“แล้วเธอจะกลับไปอยู่บ้านไหม”
“ใช่ค่ะ แพนจะกลับบ้านวันนี้เลย”
“แพน..เธอไม่อยากอยู่กับฉันเหรอ”
“ทำไมคะ หรือคุณอยากให้แพนอยู่”
“ฉัน..คือฉัน” ชายหนุ่มอึกอักไม่กล้าที่จะพูดออกมาว่าเขาอยากให้เธออยู่และตอนนี้เขาก็รักเธอเข้าแล้ว
“ยังไงคะ” เธอถามย้ำอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะพูดอะไร
“แต่เราเป็นอะไรกันเธอก็รู้อยู่แล้ว”
“รู้ค่ะ แพนเป็นเมียน้อยอย่างที่คุณบอก เป็นเมียลับ ๆ ที่คุณต้องซ่อน มีไว้แค่ระบายความใคร่” เธอเอ่ยบอกเขาดวงตาแดงก่ำพยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมา
“แพนมันไม่ใช่…” เขาพยายามจะอธิบายกับเธอแต่จู่ ๆ ก็มีสายเรียกเข้า เขาจึงหันไปรับสาย
พรรั
