ตอนที่ 3 หยุดเรียกลุงได้แล้ว
เสียงนาฬิกาแขวนบนผนังยังเดินเป็นจังหวะช้า ๆ ขณะที่ภายในห้องครัวยังอบอวลสู้ความอบอุ่นจากอ้อมแขนของชายตรงหน้าได้เลย
แคทยังคงนั่งซบอยู่ในอ้อมแขนของอีธาน กลิ่นผิวกายของเขาเองที่ทำให้เธออยากซุกตัวอยู่ตรงนี้นาน ๆ โดยไม่ต้องลุกไปไหน
เขาขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะจับคางเธอให้เงยหน้าขึ้นสบตาเขา
“ฉันไม่เคยรู้สึก มีชีวิตชีวาขนาดนี้มานานแล้วแคท”
เธอยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร เขากลับเอานิ้วแตะริมฝีปากเธอเบา ๆ แล้วพูดต่อด้วยเสียงทุ้มจริงจัง
“แต่ หยุดเรียกลุงได้แล้วนะ”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ หนูก็ชอบเรียกแบบนั้นนี่นา มันติดปากแล้ว” เธอขมวดคิ้วนิด ๆ
“เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันแก่เกินไปสำหรับเธอ” เขาหัวเราะเบา ๆ แต่แฝงด้วยความจริงใจ
“ตอนที่เธอคร่อมอยู่บนตัวฉัน เธอไม่ใช่เด็กคนนั้นที่แอบมาเล่นกับแมวอีกต่อไปแล้ว เธอเป็นผู้หญิงของฉันเต็มตัว และฉันก็ไม่อยากให้เรา
