บทที่ 5
กลัวจะโดนทิ้ง
“ดึกแล้วนะ ไปไหนทำไมไม่บอกกันบ้างเลย ซี้ด~ เจ็บนมจัง” หญิงสาวนั่งรอคอยชายหนุ่ม เธอโทรไปเขาก็ไม่รับสาย
“ได้ไม่รับสายใช่ไหมเชน”
มือเรียวปลดกระดุมชุดนอนออก สองเต้าที่กำลังคัดเต็งจนเธอรู้สึกปวดระบบ ร่างบางใช้แขนเล็กของเธอปิดที่หัวนมไว้ ก่อนจะยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปมุมสูงและส่งไปให้เขาทันทีพร้อมกับข้อความประโยคหนึ่ง
“เชน แพรเจ็บนมมาช่วยแพรหน่อย”
จากนั้นเธอก็รอดูเขาเปิดอ่าน ซึ่งเขาอ่านข้อความของเธอเร็วมากแต่กลับไปตอบอะไรออกมา
ใบหน้าสวยขมวดคิ้วจ้องหน้าจอรอเขาตอบกลับแต่ก็เงียบ ดวงตาสวยของเธอเริ่มร้อนผ่าวชั่ววินาทีน้ำใส ๆ ก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย ไหล่บางเริ่มสั่นไหวแล้วตามมาด้วยเสียงสะอื้นไห้
“เห้ย! พวกมึงกูกลับบ้านก่อนนะ” หลังจากเปิดข้อความอ่านเขาก็รีบปิดแล้วกลับบ้านทันที
ใช้เวลาขับรถไม่ถึงยี่สิบนาทีก็กลับมาถึงที่คอนโด ร่างใหญ่ก้าวเข้ามาในห้องที่มีเพียงแ
