บทที่ 4
“ไงครับดาหลา” การันต์ลุกจากเก้าอี้ เดินไปโอบเอวผู้หญิงคนนั้น
พรรัมภาได้แต่มองตามทั้งสอง ในใจเธอรู้สึกเจ็บจี๊ดแปลก ๆ
“เด็กคนนั้น ใครกันคะรัน”
“แค่เด็กมาขอฝึกงานนะ” ร่างใหญ่ตอบแล้วหันมามองเธอ ที่เอาแค่ยืนนิ่งทำตัวไม่ถูก
“บ่ายกว่าแล้ว ดาหลาทานข้าวมายังครับ”
“ยังเลยค่ะ ดาหลาจะมาทานพร้อมรัน”
“ได้ครับเดี๋ยวเราออกไปหาไรทานกัน”
“ค่ะ”
“พรรัมภา นี้แฟนฉันชื่อดาหลา เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอก เธออยู่ที่นี้ทำความเข้าใจกับเอกสารพวกนั้นเดี๋ยวฉันกลับมา” เขาเอ่ยสั่ง
“รันทำไมดุจังคะ”
“ไม่ต้องไปสนใจหรอกครับ ไปกันเถอะ”
พรรัมภามองทั้งสองเดินออกไปด้วยใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ
‘ผู้หญิงคนนั้นคือแฟนของเขา แล้วทำไมฉันต้องปวดใจด้วยล่ะ หรือเพราะเรื่องเมื่อคืนนี้ที่เรา… ไม่ ๆ ฉันจะไม่เอาเรื่องนั้นมาเรียกร้อง ฉันก็แค่รู้สึกผิดที่เคยพูดไม่ดีและดูถูกพวกเขาไว้”
เธอได้แต่คิดทบทวนถึงเรื่องนี้จนเวลาล่
