ไลลา ไลลา ตื่นซิ ขอร้อง ฉันขอร้อง…”
ชายหนุ่มฟูมฟายแทบคลั่ง จนเจ้าหน้าที่และเรวัตต้องมาช่วยกันปฐมพยาบาลทั้งคู่
“มึงไปทำแผลมึงก่อนไหม” เรวัตยืนเท้าเอวมองเพื่อนสนิท ที่เอาแต่นั่งเครียดหน้าห้องฉุกเฉินหลังจากที่รอมานานกว่าสี่ชั่วโมงแล้ว
“ไม่… มึงไปทำหน้าที่มึงต่อเหอะกูจะรออยู่ตรงนี้”
ระหว่างที่คุยกันประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออกมาพอดี พร้อมกับคุณหมอวัยกลางคนท่านหนึ่งที่อยู่ในชุดผ่าตัด
“หมอ..เป็นยังไงบ้างครับ” ร่างใหญ่ของชายหนุ่มเอ่ยถามหมออย่างมีความหวัง
“ปลอดภัยแล้วครับคุณนาธาน” หมอคนนั้นเอ่ย
ชายหนุ่มจึงเบาใจแล้วยอมไปทำแผลของตนเอง
“ไลลา…”
หลังจากที่สลบไปเกือบสี่วันเต็ม หญิงสาวรู้สึกตัวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่เธอเห็นก็คือเขาชายคนที่เธอรัก
“นาธาน..คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ประโยคแรกที่เธอถามเขาด้วยความเป็นห่วง ทั้งที่ตนเองก็บาดเจ็บเกือบตาย
“ที่รัก ฉันไม่เป็นไร เธอนั่นแหละเจ็บมากไหม” มือหนา
