ตอนที่ 3: กระท่อมท้ายสวน
อโณทัยถอยร่างเปลือกเปล่าออกมาก้มเก็บเสื้อผ้าแล้วของ ๆ เธอมาถือไว้ก่อนจะจูงมือของเธอแล้วพากันเดินไปที่กระท่อมด้วยสภาพเปลือยเปล่ากันทั้งคู่....
เสียงฝ่าเท้าของสองร่างเปบือยเปล่ากระทบเศษใบมะพร้าวไม้แห่งเบา ๆ เบื้องหน้านั้นคือกระท่อมท้ายส่วนที่เงียบงัน ร่างบางของอิงฟ้าเดินขึ้นบันไดไม้ที่มีเพียงสี่ขั้นไปยังชั้นบนกะท่อมด้วยหัวใจที่เต้นระรัว
อโณทัยเดินนำหน้าไปอย่างมั่นคง เขาไม่ได้เร่งรีบ แต่ก็ไม่ได้ลังเลแม้แต่นิดเดียว ราวกับทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้ เธอทำได้เพียงมองร่างกายหนากำยำของเขาและเนินก้นที่เป็นมัดดูแข็งแรง
กระท่อมนี้มีห้องนอนเพียงห้องเดียว หน้าต่างเปิดโล่ง ลมพัดอ่อน ๆ จากช่องไม้ ทำให้ผ้าม่านบางปลิวไหวอย่างเชื่องช้า
เตียงไม้ขนาดใหญ่ปูผ้าสีขาวสะอาด กลางห้องมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสมุนไพรบ้างอย่างที่กระตุกให้เธอรู้สึกเร่าร้อน กลิ่นที่กระตุ้นสัมผัสบางอย่างในตัว
