1/7 🤤หลงสวาท แม่ลูกอ่อน NC++

1525 Words

บทที่ 1 แพร พรประภา หญิงสาววัยยี่สิบแปดที่อุ้มท้องลูกโดยไม่มีพ่อจนครบเก้าเดือนเต็มก็ได้ให้กำเนิดเด็กหญิงตัวน้อยอ้วนกลมน่ารักหน้าชัง หญิงสาวลาคลอดกับบริษัทกลับมาบ้านที่ต่างจังหวัดเพื่อให้แม่เธอช่วยเลี้ยงดูเด็กหญิงที่ถูกพ่อทิ้งต้องแต่ยังไม่ลืมตา แฟนเก่าของพรประภา พอรู้ว่าเธอท้องเขาก็ตีตัวออกห่างและยังสั่งให้เธอไปเอาเด็กออกอีกด้วย แต่เธอก็ไม่ได้ทำตามถึงจะท้องแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่เด็กก็ไม่มีความผิดอะไรและเธอก็ไม่อยากทำบาปจึงเลือกเก็บเด็กเอาไว้ และสารภาพความจริงกับแม่ของเธอทั้งหมด แม่ของเธอก็มีความเสียใจและผิดหวังอยู่บ้าง แต่ก็คิดเหมือนเธอเด็กคือสิ่งบริสุทธ และแม่ของเธอก็รับปากจะช่วยเเลี้ยงหลานเอง หลังจากเธอตัดขาดความสัมพันธ์กับพ่อเด็ก ไม่นานชายคนนั้นก็ได้ไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่น เธอเองก็ไม่ได้เสียใจอะไรและไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผู้ชายคนนั้นอีกเลย ตลอดระยะเวลาที่เธออุ้มท้อง เพื่อนสนิทของเธอ เชน ราเชนทร์ ชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาและฐานะดี และยังเป็นเจ้าของบริษัทออกแบบที่เธอทำงานอยู่ด้วย ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียน เชนค่อยให้ความช่วยเหลือพรประภาแทบจะทุกเรื่อง เมื่อตอนที่รู้ว่าเธอท้องแต่ผู้ชายคนนั้นไม่รับผิดชอบ เขาก็โมโหจะเอาเรื่องให้ได้ แต่หญิงสาวก็คอยห้ามเอาไว้เพราะเธอได้ตัดขาดกันไปแล้ว แม้กะทั่งวันที่เธอคลอด ราเชนทร์ก็ขับรถมาเยี่ยมเธอถึงโรงพยาบาลที่ต่างจังหวัด พร้อมกับของรับขวัญหลานอีกมากมาย วันนี้ก็ครบวันลาที่เธอจะต้องกลับไปทำงานแล้ว พรประภาเตรียมตัวเตรียวใจอยู่หลายวันเพราะเธอเองก็คิดถึงลูกสาววัยสามเดือนที่กำลังส่งเสียงอ้อแอ้ได้แล้ว “นิรา น่ารักจัง ดีนะที่หน้าเหมือนแก” ร่างใหญ่อุ้มเด็กอ่อนตัวกลมจ่ำม่ำในอ้อมแขนอย่างเก ๆ กัง ๆ แล้วเอ่ยชมเด็กน้อย ลูกสาวของเพื่อนสนิท ที่เขาตั้งใจจะมาเยี่ยมและรับเธอกลับด้วย “เชน อุ้มดี ๆ เดี๋ยวลูกแพรตก” “โถ ทำเป็นแม่ลูกอ่อนห่วงลูก ฉันกำลังฝึกอุ้มอยู่ ไม่ทำลูกแกตกแน่นอน” “ฝึกอุ้มนี้อย่างบอกนะไปทำผู้หญิงท้องมา” พรประภามองราเชนทร์แบบคาดคั้น เธอรู้จักนิสัยเพื่อนสนิทนี้ ว่ามันนี้แหละเจ้าชู้ตัวพ่อ “บ้า ยังไม่เจอคนที่ใช่ยังไงเชนก็ป้องกันไม่มีหลุดมากหรอกหน้า” “เหรออออ” พรประภาลากเสียงยาวเหมือนไม่อยากจะเชื่อ “แต่แพรดูสวยขึ้นนะ มีลูกแล้วดูมีน้ำมีนวล” ราเชนทร์เอ่ยชม เพราะสังเกตดูเพื่อนสวยขึ้นจริง ๆ “ของมันแน่อยู่แล้ว หาผัวใหม่ได้อีกหลายคน” พรประภาพูดขำ ๆ “........” ชายหนุ่มได้แต่มองเพื่อนแววตาแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง เมื่อถึงเวลาที่จะต้องกลับจริง ๆ แล้ว พรประภาก็มีน้ำตาซึม เพราะว่าเธอคิดถึงลูกสาวแต่ก็จำเป็นที่จะต้อฃทำงาน เพื่อที่จะได้ส่งเงินให้แม่ไว้ใข้แล้วเลี้ยงลูกสาวเธอ “ไม่ต้องห่วงหรอก เชนว่าแม่แพรเลี้ยงนิราได้ดีแน่นอน” เชนเอ่ยปลอบเมื่อเพื่อนนั่งเศร้าคิดถึงลูกตลอดทาง “อืม..แพรรู้แล้วน่า” พูดจบเธอก็เปิดกระเป๋าแล้วหยิบเครื่องบางอย่างออกมา “เห้ย จะทำอะไรแพร” “ตกใจอะไร จะปั๊มนม เดี๋ยวถ้าเจอปั๊มก็แวะให้หน่อย” “เออ ๆ ได้เดี๋ยวแวะให้” ราเชนทร์ได้แต่ชำเลือนมองเพื่อนแบบไม่กล้ามองตรง พรประภาถกเสื้อขึ้น แค่เพียงหางตาชายหนุ่มก็สามารถเห็นสองเต้าขนาดใหญ่ น่าจะใหญ่เท่าหัวนิราได้ พรประภาใช้เข้าเครื่องนั้นครอบไปที่หัวนมสีอ่อน ๆ แล้วเปิดเครื่องไม่นานน้ำนมสีขาว ๆมก็ไหลออกมา “นี้ไม่อายเชนเลยหรือไงแพร เชนก็เป็นผู้ชายนะโว้ย” “เออ รู้แล้ว แพรเป็นเพื่อนนะโว้ย จะอายทำไม” “เออ ๆ ปั๊มนมไปเถอะ” ราเชนทร์รู้สึกวูบวาบหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมา “ซี้ด..” จู่ ๆ เธอก็ร้องซี้ดขึ้นมา น้ำนมที่เธอกำลังปั๊มอยู่ก็พุ่งกระฉูดลงขวดปั๊ม “เป็นอะไร มันเจ็บหรอ” ราเชนทร์ถามด้วนน้ำเสียงตกใจ “เปล่า ๆ แค่นมคัดนะ” “นมคัด” เขาเอ่ยทวนด้วยความไม่เข้าไม่ใจ แต่ก็ไม่กล้าถามไปมากกว่านี้ พอเห็นปั๊มน้ำมันด้านหน้าเขาจึงจอดแวะให้ พอเธอลงจากรถไป ชายหนุ่มก็หยิบมือถือขึ้นมาเข้ากูเกิลค้นหาคำว่า นมคัด และเขาก็อ่านศึกษาดูจนพอจะเข้าใจว่าเป็นสิ่งที่แม่ลูกอ่อนจะต้องเจอ จึงทำให้เธอต้องคอยปั๊มน้ำนมออก ในที่สุดวันนี้เธอก็มาทำงานวันแรก ซึ่งก็ต้องเคลียร์งานที่ค้างอยู่จำนวนไม่น้อยเลยที่เดียว พรประภาใช้เวลาเคลียร์งานทั้งวันจึงหลงลืมเวลาที่จะต้องปั๊มนมทิ้ง เพราะรู้ตัวอีกที่ เต้าของเธอก็คัดแข็งตึงจนปวดระบมไปหมด เธอหันไปมองดูนาฬิกา นี้ก็เลยเวลางานแล้วด้วยหญิงสาวจึงตัดสินใจที่จะกลับไปปั๊มนมที่บ้านดีกว่า “แพร จะกลับยังเดี๋ยวแวะไปส่ง” “อืม จะกลับพอดีเลย” “แล้วเป็นไรดูหน้าซิหรืองานเยอะ เชนบอกแล้วไงค่อย ๆ เคลียร์ไปไม่ต้องหักโหม” “ทราบแล้วค่ะคุณเจ้านาย” เธอทำเสียงประชด ระหว่างนั่งรถราเชนทร์กลับ เธอก็รู้สึกว่าเหมือนจะเป็นไข้จึงได้เอนหลังพัก จนกระทั่งเผลอหลับไป “แพร แพร ถึงคอนโดแล้ว แพร” ราเชนทร์เอ่ยเรียกเธอหลายครั้งแต่เหมือนหญิงสาวจะไม่รู้สึกตัว “ตัวร้อนจี๋เลย แพร” ชายหนุ่มเอื้อมไปแตะที่แก้ม และเขย่าไหล่ของเธอเบา “อืออ ถึงแล้วหรอ” “เออถึงแล้ว แต่เหมือนจะไม่สบายเดี๋ยวฉเชนเดินขึ้นไปส่ง” “อืม” ราเชนทร์เดินประคองร่างกายที่ร้อนผ่าวของเธอขึ้นมาถึงห้อง แล้วพาเธอไปนั่งพัก “ที่ห้องแก้มียาลดไข้ไหม” “มีอยู่ตรงนั้น แต่ช่วยหยิบกระเป๋าเครื่องปั๊มนมให้หน่อยฉันปวดระบบไปหมดแล้ว” ราเชนทร์ทำตามที่เพื่อนสั่ง เขาส่งให้เธอก็รับไปอย่างไร้เรี่ยวแรง “มานี้เดี๋ยวช่วย” “เออขอบใจ” ร่างสวยเอนหลัวผิงพนักอย่างหมดแรง ราเชนทร์ค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเพื่อนออกจนหมด เหลือเพียงชุดชั้นใน “อืมม ทำไมปวดนมจัง” “ขยับตัวหน่อยต้องปลดตะขอชุดชั้นใน” ชายหนุ่มหายใจแรง ทรวงอกของพรประภาเวลานี้มันใหญ่มาก ใหญ่กว่าเมื่อวานก่อนที่เขาเห็นบนรถเสียวอีก “วันนี้ไม่ได้ปั๊มทิ้งเลยเหรอ” เขาถามไปแล้วเอื้อมมือโอบตัวเธอไปปลดตะขอชุดชั้นในด้านหลัง “อืมม ลืมไม่มีเวลาเลย” “ฟู่!...” ราเชนทร์พ่นลมหายใจสั่นออกมายาวเหยียด เขาสัมผัสที่เต้านมแข็งปั๋งนั้นที่กำลังร้อนระอุ “นมแกอักเสบแล้วมั่ง ปล่อยให้น้ำนมเต็มเต้าแบบนี้” ไม่พูดเปล่า ราเชนทร์รีบเอาเครื่องเข้าเต้าแล้วเดินเครื่องทันทีเขามองสีหน้าของเพื่อน เธอมีเหงือซึมไรขมับคิ้วขมวดคงจะเจ็บปวดไม่น้อย ผ่านไปหลายนาทีน้ำนมก็ไม่ออกมาสักที พรประภาก็รู้สึกปวดระบบไปหมด “อืมมปวด เชนช่วยด้วย” “เชนก็ช่วยอยู่แต่มันปัํมไม่ออกเลยว่ะ” ราเชนทร์ยิ่งรนราน เมื่อร่างของพรประภาเริ่มขยับดิ้นไปมาด้วยความทรมาน “หรือเครื่องจะเสียว่ะ” ชายหนุ่มว่างเครื่องลง แล้วใช้สองมือบีบเบา ๆ “อ๊ะ ฮือ ๆ เจ็บ พรประภาร้องไห้น้ำตาไหล ยิ่งทำให้ชายหนุ่มสติแตกเป็นห่วงเธอมาก เขาพยายามคิดและก็นึกขึ้นได้จากที่ได้อ่านบทความนั้นมาเมื่อวันก่อน ราเชนทร์จับไหล่บางของหญิงสาวเอาไว้ ใบหน้าหล่อดวงตาคมเข้มจ้องมองหน้าอกที่มีขนาดเท่าลูกมะพร้าวที่เต้งจนเห็นเส้นเลือดจาง ๆ “ทนหน่อย เชนจะช่วยเธอเอง” มือใหญ่โอบแผ่นหลังของหญิงสาวไว้ ใบหน้าหล่อก้มลงใช้ปากครอบจุกสีหวาน แล้วเริ่มดูดเบา ๆ เป็นจังหวะ “อ๊ะ…เชน” พรประภาเผลอปากหลุดเสียงคราง เธอรู้สึกถึงแรงดูดที่หัวนม มันเป็นความรู้สึกอีกแบบที่ไม่ใช้เวลาเอาลูกเข้าเต้า แต่คือความรู้สึกของหญิงสาวที่โดนชายหนุ่มดูดนม ราเชนทร์ประคองหลังเพื่อนไว้แน่น ปากหนาตะโปมดูดหนึบ ๆ ที่หัวนมในที่สุดก็มีน้ำนมไหลออกมาทำให้เขายิ่งดีใจว่าเธอจะได้หายเจ็บปวด “อื้ออ เชนทำอะไร”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more