“ไม่..ไม่จะเป็นครั้งแรกได้ยังไง ฉันผ่านการแต่งงานมาแล้วนะ” แล้วเมื่อคืนก็แค่เมามากไปหน่อยถือว่าช่างมันเถอะ” เธอพูดจบก็รีบหนีกลับเข้าห้องทันที ทิ้งให้ยุนงงกับคำพูดของเธอ
“เป็นอะไรของเธอ” ยุนมองตามหลังร่างบางที่ปิดประตูหนีเข้าห้องไป
วันนี้ยุนหยุดอยู่บ้านเขารอจนกระทั่งบ่าย เพนนีก็ยังไม่ออกมาจากห้อง ข้าวปลาก็ยังไม่ได้กิน ด้วยความสงสัยเขาจึงเข้าไปหาเธอในห้องนอน
ร่างใหญ่นั่งลงข้างเตียง มองหญิงสาวนอนหลับตาพริ้ม ขาเรียวยกขึ้นมาก่ายผ้าห่มกางเกงนอนร่นจนเห็นแก้มก้นขาว พาให้คนมองรู้สึกหวั่นไหว
“เพนนี เพนนี ไม่คิดจะตื่นไปกินข้าวบ้างหรือไง” เขาเอ่ยเรียกเบา ๆ แต่ร่างบางยังคงนอนนิ่ง มือหนาเอื้อมไปจับผ้าห่มแล้วออกแรงดึงเพื่อจะปิดต้นให้เธอ แต่ขณะที่เอื้อมเพนนีตื่นขึ้นมาพอดี
เธอเห็นร่างเจขากำลังโน้มตัวลงมาจับผ้าห่ม หญิงสาวตกใจจึงรีบดึงกลับอย่างแรงทำให้ร่างสูงของซอยุนเสียหลักล้มลงไปนอนทาบทับร่างเล็กข
