ตอนที่ 2 ครางชื่อฉัน
"อ๊ะ…" ลลินสะบัดหน้าหนี น้ำตาคลอแต่ก็ปนด้วยไฟบางอย่างที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน
ร่างใหญ่ไม่รอฟังคำตอบ เขาขยับสะโพกอย่างรุนแรงและเร็วขึ้น ลมหายใจของเธอกลายเป็นเสียงครางแผ่วที่ไม่อาจกลั้นไว้ได้อีก
“อ๊ะ… อย่า… หนู…” เธอสั่นเทาแต่ไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืน
“ร้องให้ดังกว่านี้สิ ฉันอยากได้ยินเสียงเธอครางตอนโดนฉันกระแทกเข้าไปจนสุด” เขากัดฟันเสียงต่ำ แล้วกดสะโพกกระเด้าแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนเตียงสั่นไหวตามจังหวะที่ดุดัน
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องอยู่ในห้องสวีท ร่างของเธอโยกไหวไปตามแรงที่เขาบังคับ ทุกครั้งที่เขากระแทก เธอก็ยิ่งสั่น สะโพกเล็กๆ นั้นกระเด้งตอบรับราวกับเธอกำลังขอให้เขาไม่หยุด
"เธอเสร็จง่ายขนาดนี้เลยเหรอ" เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ "แค่โดนฉันเอาไม่กี่ที ก็กลายเป็นผู้หญิงขี้เ****นที่ขอให้กระแทกแรงๆ แล้วเหรอ"
“ไม่ใช่... ไม่ใช่แบบนั้น...” น้ำเสียงสั่น ๆ ของเธอเถียงกลับทั้งน้ำตา แต่สะโพกเธอกลับบิดเบี้ยวตอบรับเขาทุกจังหวะ
“เธอนี้มันปากไม่ตรงกับใจเลยนะ” เขาจับร่างเธอพลิกให้คว่ำหน้าไปกับเตียง แล้วดันสะโพกเธอขึ้นสูงด้วยมือเดียว ราวกับควบคุมทุกอย่างในโลกไว้
จากนั้นกระแทกกลับเข้ามาอีกครั้งจากด้านหลัง คราวนี้หนักและลึกกว่าทุกครั้ง จนลลินจุกและเสียวซ่านไปทั้งตัว
เสียงครางของเธอนั้นดังกว่าเดิมอีกเท่าเขาก็ยิ่งเร่งจังหวะ ทั้งเร็วและแรง เสียงเนื้อกระแทกกันดังลั่นทั่วห้อง เธอพยายามเกาะขอบเตียงไว้แต่ก็ถูกเขาดึงสะโพกกลับมาทุกครั้งที่เธอจะหนี
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า” เสียงครางของลลินดังลั่น เมื่อร่างใหญ่กระแทกท่อนเนื้อเข้ามาอย่างรุนแรง ในท่าที่ไม่มีแม้แต่โอกาสให้เธอตั้งหลัก ข้อมือของเธอถูกรวบไว้แน่นด้านหลัง ร่างกายแอ่นโค้งตามแรงกระแทกที่ไม่ปรานี ปลายเส้นผมสยายอยู่บนหมอนในขณะที่ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาและความเสียวซ่าน
แต่ที่น่าอายที่สุดคือร่างกายของเธอกลับตอบสนองเขาทุกอย่าง เหมือนดินแห้งที่รอการหลั่งไหลของสายน้ำที่ร้อนแรง
“เสียวมากใช่ไหม ร่องเธอตอดฉันแรงขนาดนี้ ”
เสียงหอบต่ำของเขาแทรกมากับคำพูดที่เต็มไปด้วยความดิบ
ชายหนนุ่มตอกกระแทกซ้ำลงในจุดเดิมอย่างแม่นยำ และหนักแน่น จนเสียงครางของลลินเปลี่ยนเป็นเสียงสะอื้นเบาๆ ที่ปะปนด้วยความเสียวที่แผดเผาตัวเธอจากข้างใน
“อ๊ะ… พอ... พอแล้ว... หนูจะไม่ไหวแล้ว...”
“ใครให้เธอเป็นคนตัดสินใจ” เขาหัวเราะในลำคอ ก่อนจะปล่อยมือเธอ แล้วกระชากให้เธอพลิกกลับมา เธอหอบหายใจรุนแรง ดวงตาแดงก่ำจากน้ำตาที่ไม่รู้ไหลเพราะความอับอายหรือความอิ่มเอม
เขาดึงเธอขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก สองมือรั้งสะโพกเธอขึ้นจับท่อนเนื้อใหญ่จ่อปากรูรักไว้แล้วกดลงจนสุด ร่างเธอสะดุ้งเฮือก หัวเธอทิ้งไปกับไหล่ของเขาอย่างหมดแรง
“นั่งให้ดี แล้วขยับ” เขาสั่งเสียงเข้ม มือกระชับสะโพกเธอแน่น เธอสั่นไปทั้งตัวแต่ยอมทำตามอย่างไม่อาจขัดขืน
เสียงของร่างเปลือยกระทบกันดังไม่หยุด จังหวะที่เธอโยกสะโพกขึ้นลงช้าๆ ในทีแรกกลับถูกเร่งโดยมือของเขาที่จับจังหวะให้เร็วขึ้น จนร่างของเธอกระแทกลงบนเขาอย่างสุดแรง
“ใช่... แบบนั้นล่ะ ยิ่งเห็นหน้าเธอตอนโดนฉันเอา มันยิ่งทำให้ฉันไม่อยากหยุด”
เธอแทบไม่เหลือเรี่ยวแรง ขาเธอสั่น น้ำตาไหลจากหางตา แต่ริมฝีปากกลับครางไม่มีหยุด
“คุณ หนู จะ…อืมม ซี้ดด”
“อย่าเสร็จก่อนได้รับอนุญาต” เขาตะคอก แล้วกดสะโพกเธอลงแน่น “ถ้าเธอเสร็จโดยไม่ได้รับคำสั่ง ฉันจะจับเธอผูกไว้ทั้งคืนแล้วกระแทกจนเช้า”
ร่างเล็กของลลินสั่นระริกแทบทรุด เขารู้ทุกจุดในร่างเธอที่ควรกระแทก ควรขยี้ และควรกระซิบคำพูดอะไรเพื่อทำให้เธอหลุด ทิ้งอารมณ์ทั้งหมดแล้วให้เขาควบคุม
เขาพลิกเธอให้ลงไปกับเตียงอีกครั้ง ดึงสะโพกเธอเข้าหาแล้วกระแทกสุดแรงโดยไม่ให้เธอทันตั้งตัว ลลินร้องลั่น เสียงแตกพร่าจนแทบไม่มีแรงจะพูดต่อ
“ครางชื่อฉัน ออกมาเดี๋ยวนี้”
“อ๊ะ หนูไม่รู้ อ๊าาาา!” จะให้เธอครางชื่อเขาได้ยังไงในเมื่อ เธอแทบจะไม่ได้พูดอะไรด้วยซ้ำ แถมเขาก็ยังไม่บอก
ตับๆ ตับๆ ตับๆ
“กร ชื่อฉัน ครางออกมาสิ”
“อ๊ะ..กร อืมม อ๊าาาา” เสียงสุดท้ายของเธอแทบกลืนหายไปกับแรงกระแทกสุดท้ายที่ทำให้ทุกอย่างระเบิด ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างรุนแรงในขณะที่เขาครางต่ำ กระชากร่างเธอเข้าหาอีกครั้งอย่างลึกและแน่น ก่อนจะปล่อยทุกอย่างออกมาภายในถุงยางอย่างเต็มแรง
ลมหายใจทั้งสองคนหนักหน่วง ร่างของเธอแทบไร้เรี่ยวแรงขยับ ขณะที่เขาทิ้งตัวลงข้าง ๆ มือใหญ่ลูบเรือนผมเธออย่างไม่รู้ตัว ดวงตาคู่คมมองใบหน้าเธอด้วยความรู้สึกประหลาด…ที่เขาเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร
เช้าวันรุ่งขึ้น เขาตื่นขึ้นมาในสภาพเมาค้าง
เขามองใบหน้าหวานที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆ แล้วถอนหายใจ
"ผู้หญิงพวกนี้ก็เหมือนกันหมด..."
เขาทิ้งเงินไว้บนหัวเตียง ก่อนจะเดินจากไป โดยไม่รู้เลยว่า หญิงสาวคนนั้นคือ “เพื่อนของหลานสาวเขา”
และเขากำลังจะเจอเธออีกครั้ง ในฐานะ “เด็กฝึกงาน” ที่เขาต้องดูแล