2/7🤤หลงสวาท แม่ลูกอ่อน

1303 Words

บทที่ 2 ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม “อื้ออ เชนทำอะไร” เธอถามเขาเสียงแผ่วทั้งที่รู้ว่าเขากำลังดูดนมเธออยู่ แต่เธอแค่อยากรู้ว่าในใจของเขาคิดอะไรอยู่กันแน่ จ๊วบ ๆ จ๊วบ ๆ จังหวะที่ดูดเริ่มรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ของชายหนุ่ม น้ำนมก็ไหลออกมาเยอะขึ้นจนเขากลืนไม่ทัน มันจึงไหลออกข้างปากจนเปียกไปหมด “เชน..อือออ” พรประภาหายใจแรงเธอยอมรับว่ารู้สึกเสียวที่หัวนมมาก เธอพยายามจะหยุดคิดแต่มันฝืนร่างกายไม่ได้อีกต่อไป จึงแอ่นกายให้เขาได้ดูดอย่างมัวเมา “อ่าส์..เชน ซี้ด” กายบางสั่นสะท้าน เต้านมอีกข้างเริ่มมีน้ำนมซึมออกมา ราเชนทร์เห็นดังนั้นรีบสลับข้างไปดูดทันที “อ๊ะ อ๊า…เชนดูดแบบนี้มัน…. อร๊ายยย” จากที่ไหลเป็นหยด ๆ ตอนที่ทั้งสองเต้าของเธอมีน้ำนมพุ่งออกมาเป็นสาย แต่ละข้างไม่ต่ำกว่าห้าสาย สายน้ำนมพุ่งเข้าปากชายหนุ่มอย่างแรง เขาจึงได้ผละปากออก ถอยใบหน้าห่างสองเต้านิดหน่อย แล้วใช่สองมือบีบเคล้นสองลูกมะพร้าวให้น้ำนมพุ่งใส่หน้าเขาจนเปียกแฉะ “อื้อ…” พรประภาจิกมือกำจนแน่น เธอไม่คิดเลยว่าจะมาทำอะไรแบบนี้กับคนที่เป็นเพื่อนกัน “ดีขึ้นไหม” ชายหนุ่มเอ่ยถาม ดวงตาฉายแววหลงใหลมองสองเต้าที่น้ำนมพุ่งกระฉูด “ชะ..เชนอย่าจ้อง” “อายเหรอแพร” “อืมม นมเราน่าเกลียด” ราเชนทร์ละสายตาจากเต้านมใหญ่ มองใบหน้าสวยของหญิงสาว เขาไม่คิดว่ามันน่าเกลียด สำหรับเขาคิดว่านมเต็ง ๆ สองเต้านี้ดูน่าหลงใหลมากกว่า “ใครบอก มันไม่ได้น่าเกลียดอย่างที่เธอคิดแพร” ชายหนุ่มยังคงขยับมือบีบนวด จนเต้าที่แข็งบัดนี้เริ่มนุ่มมือขึ้นมาบ้าง ส่วนใบหน้าและเสื้อผ้าของเขานั้นเปียกชุ่มไปด้วยน้ำนมของเธอหมดแล้ว “อื้ออ…” พรประภาแอ่นอกดวงตาปรือ มันรู้สึกดีจนเผลอครางออกมา “เสียวเหรอ” ชายหนุ่มถามเธอเสียงแผ่ว เพราะตัวเขาเองนั้นก็เสียวจนแก่นกลางกายแข็งปวดหนึบอยู่ในกางเกง “ปะ…เปล่านะ” ปากปฏิเสธแต่ร่างบางที่ตัวอ่อนระทวยแบบนี้ มันกระตุ้นให้ชายหนุ่มอย่างจะทดลองอะไรบางอย่าง วงแขนใหญ่ประคองรั้งร่างบางที่ตัวอ่อนระทวยให้นั่งคร่อมอยู่บนตัก เต้านมชิดใบหน้าปากหนาตะโปบดูดที่จุกสีชมพู มืออีกครั้งเขี่ยขยี้จุกอ่อนไหวที่ปลายเต้า จนร่างของเธอสั่นสะท้านไปด้วยความเสียวซ่าน จุดกายกลางของเธอตอดขมิบอย่างห้ามไม่ได้เช่นกัน “ชะ..เชน” “หือ….” ปากหนายังคงตวัดเลียไม่หยุด “พะ…พอ พอแล้วหยุดเถอะนะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงกระเส่าอ้อนวอน ทำให้ราเชนทร์หยุด เขาถอนปากของจากเต้านมช้า ๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ “เธอดีขึ้นแล้วใช่ไหม” “อืมม..แพรดีขึ้น” มือเรียวยกขึ้นไปเช็ดที่มุมปากให้เขาอย่างอ่อนโยน ร่างใหญ่จึงได้กุมมือเธอไว้ทั้งสบตากันอย่างหาคำตอบกับความรู้สึกที่เริ่มก่อตัวขึ้น “แพร แพรขอโทษนะ” “ขอโทษทำไม” “แพรทำเชนสกปรก” เธอกล่าวเสียงเศร้าก่อนจะลุกออกมาจากตักเขาแล้วคว้าเสื้อมาปิดเต้านมอวบของตนเองไว้ “ไม่ มันไม่ได้สกปรก แพรอย่าคิดมาก” เขาพยายามพูดปลอบ “ไม่ มันสกปรก เชนไปล้างก่อน” “แพร” เชนพยายามจะอธิบายว่ามันไม่ได้สกปรก แต่เธอไม่ฟังพูดจบเธอก็ดันชายหนุ่มไปทางห้องน้ำ ส่วนเธอรีบเดินเข้าห้องนอนจัดการอาบน้ำ ระหว่างที่กำลังลูบไล้ถูสบู่ ความรู้สึกวูบวาบของเมื่อครู่นี้ก็กลับมา ภาพตอนที่ราเชนทร์ดูดนมเธอนั่น ทำเอาร่างบางกระสันอยากจนแทบทนไม่ไหว ‘อย่าคิดมากเช่นแค่อยากช่วย เราเป็นเพื่อนกันเขาคงไม่คิดอะไรแบบนั้น ใครจะมาเอาผู้หญิงที่มีลูกติดแบบนี้ได้' หญิงสาวคิดในใจ หลังจากอาบน้ำล้างตัวเสร็จ พรประภาก็เดินออกมาจากห้องนอน เธอเห็นราเชนทร์ยังคงนั่งรออยู่ “ไม่กลับอีกเหรอเชน” เธอเอ่ยถามแต่หลบสายตาชายหนุ่มตลอด “แพร เรื่องเมื่อกี้….” “เชนเราง่วงนอนแล้วนายกลับไปก่อน” หญิงสาวรีบตัดบทเธอไม่อยากพูดถึงเรื่องที่เกิดเมื่อครู่นี้ “ได้..นี้ยาลดไข้เราเตรียมไว้ เธอกินแล้วก็เข้านอนเลยนะ แล้วถ้าพรุ่งนี้ไปทำงานไม่ไหวก็หยุดพักผ่อนก่อน” “อืม แพรเข้าใจแล้ว” ร่างสูงลุกขึ้นยืน มองคนตัวเล็กที่เอาแต่หลบสายตาเขา จากนั้นเขาก็กลับไป วันต่อมาพรประภารู้สึกดีขึ้น เธอจึงไปทำงานตามปกติ ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างเรียบร้อย แต่เธอยังไม่เห็นราเชนทร์เลย หรือเขาจะยังไม่เข้ามา จนกระทั่งถึงเวลาเที่ยงทุกคนไปพักกันหมดแล้ว เหลือเพียงหญิงสาวที่นั่งงอตัวอยู่ เธอรู้สึกปวดคัดที่เต้านมอีกแล้วแต่วันนี้ดันลืมหยิบที่ปั๊มนมมาอีก ระหว่างที่คิดอยู่นั้น ราเชนทร์ก็เดินมาพอดี เห็นหญิงสาวมีท่าทีแปลก ๆ “แพร..เป็นอะไร” “คือ..แพร..แพร” หญิงสาวก้มลงมองที่หน้าอกตนเอง ราเชนทร์ก็เข้าในทันที เขาจึงเข้าไปคว้าแขนแล้วลากเธอมา “เชน..จะลากแพรไปไหน” “.....” “เชน…แพรเจ็บเบา ๆ หน่อย” พอรู้ว่าเธอเจ็บเขาก็ผ่อนแรงบีบที่ต้นแขนเปลี่ยนเป็นจูงแทน ชายหนุ่มพาเธอเข้ามาในห้องทำงานของเข้า “ปั๊มนมในห้องฉันไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวต่อไปฉันจะจัดห้องไว้สำหรับปั๊มนมดีไหม” “ก็ดี แต่แพรลืมเอาเครื่องปั๊มมาน่ะ” เธอพูดแบบอาย ๆ “งั้นฉันช่วยเอง” “ชะ ช่วยเหรอ” “อืม เหมือนเมื่อคืนนี้” เขาเอ่ยบอกและเข้ามาประชิดตัวเธอมือก็แกะกระดุมให้ “ดะ เดี๋ยวเชนนี้มันที่ทำงานนะ” “นี้ห้องทำงานฉันไม่มีใครเข้ามาหรอก” “แต่ แต่เดี๋ยวมันจะเปื้อน” “ไม่เป็นไร” “เชน…” หญิงสาวร้องเสียงหลง ยกแขนขึ้นมาปิดหน้าอกใหญ่ที่แทบปิดไม่มิด เมื่อเขาถอดเสื้อและชั้นในของเธอออกรวดเร็วอะไรขนาดนี้ “เชนอย่า” “ถ้าปล่อยไว้แบบเมื่อคืน เดี๋ยวก็ปวดระบบจนไข้ขึ้นอีกแพร” “แต่ น้ำนมมันมีกลิ่นคาวนะ เชนจะสกปรกอีก” “ไม่ต้องห่วง เชนไม่เคยรังเกียจและก็ไม่สกปรกอะไรทั้งนั้น น้ำนมมีประโยชน์จะตาย” “.....” สมองของเธออย่างจะปฏิเสธ แต่ทำไมหัวใจและร่างกายมันยินยอมให้เขา มือใหญ่ของชายหนุ่มจึงได้จับข้อมือของเธอไว้ ดันร่างเล็กของเธอนอนลงกับโซฟา “อ๊ะ….เชน” จ๊วบ จ๊วบ ๆ แค่ริมฝีปากอุ่นครอบจูบเต้าอวบเบา ๆน้ำนมอุ่นก็พุ่งเข้าปากให้ชายหนุ่มได้กลืนกินราวกับคนกระหาย ร่างบางตัวอ่อนระทวย เธอคงห่างหายจากการโดนสัมผัส เลยทำให้อ่อนไหวง่ายขนาดนี้ ราเชนทร์ดูดสลับข้างไปมา และยังลากลิ้นเลียไปรอบเต้าอวบใหญ่ของเธอ “อ่าส์ เชนดูดแบบนี้มัน…” “มันทำไมเหรอแพร” เขาเงยหน้าขึ้นมาถามเธอ แล้วใช้สองมือบีบขยี้จุกสีหวานที่เขาหลงใหล “อ่าส์ เชน…เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ไหม” เธอเอ่ยถาม เพราะเพื่อนเขาไม่ทำกันแบบนี้ “ไม่” เขาตอบเธอ “ทำไม”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more