ตอนที่ 6 แสงสว่างเดียวที่ยังพอหล่อเลี้ยงหัวใจ
เวลาหนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็วในบ้านหลังใหญ่ที่แวดล้อมด้วยเงาไม้และเสียงสายลม เอลลี่เริ่มคุ้นชินกับทุกมุมของที่นี่ เธอไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่เคยมาด้วยความแค้นและความสงสัยอีกต่อไป แต่กลายเป็นใครบางคนที่เข้าใจความเจ็บปวดของผู้ชายเย็นชาผู้หนึ่งที่ชื่อเตชินท์
เตชินท์ในสายตาใครหลายคน อาจเป็นบุรุษผู้ทรงอำนาจ เคร่งขรึม และไม่มีหัวใจ แต่ในแต่ละวันที่ผ่านไป เอลลี่เริ่มมองเห็นแววตาที่เปลี่ยนไป มองเห็นความอ่อนโยนในกิริยาท่าทีเล็กๆ และเมื่อได้อยู่ใกล้ ได้เฝ้ามองพฤติกรรมเงียบงันของเขา เธอกลับพบว่าภายใต้เปลือกแข็งนั้น มีความโรแมนติกแบบเงียบๆ ซ่อนอยู่
เขาจะวางถ้วยชาร้อนไว้หน้าห้องเธอในตอนเช้า จะคอยสังเกตว่าเธอชอบกินอะไรและจะสั่งแม่บ้านทำอาหารแบบนั้นไว้เสมอ ถึงแม้จะไม่พูดอะไรตรงๆ แต่การกระทำนั้นชัดเจนพอที่หัวใจของเธอจะรู้สึกได้
ทุกค่ำคืน พวกเขามักจะนั่งกันเ
