บทที่ 4
สองร่างนอนกอดก่ายกันเกือบจะฟ้าสาง ร่างบอกบางของกะรัตซุกเข้าหาไออุ่นจากร่างใหญ่ที่โอบกอดเธอไว้แนบอก
“เธอจะกลับแล้วเหรอเขต”
“ครับ ผมมีเรียนเช้า”
“แล้วเธอจะหายไปอีกไหม” ใบหน้าสวยแหงนมองชายหนุ่ม จากนั้นร่างใหญ่จึงได้ก้มมาจุมพิตที่หน้าผากสวย
“ถ้าพี่กะรัตเจอผมทุกวันจะเบื่อไหม”
“ไม่ ทำไมเหรอ”
“เปล่า ผมกลัวพี่จะเบื่อหมาเด็กอย่างผม”
“พี่กลัวเธอจะเบื่อ ผู้หญิงที่อายุเยอะกว่าอย่างพี่มากกว่า”
“ใครบอก ผมชอบพี่ขนาดนี้”
ไม่นานชายหนุ่มร่ำลาหญิงสาวแล้วออกมาจากบ้านของเธอตอนใกล้รุ่งสาง
พี่กะรัตวันนี้ดูสดใสอารมณ์ดีจังนะคะ สาว ๆ แผนกต้อนรับของบริษัทเอ่ยทักทายทันทีที่เธอเดินเข้าบริษัทมา
“จริงเหรอ” กะรัตลูบที่แก้มตนเองอย่างเขินอาย
“พี่กะรัตดูแลตัวเองยังไงคะ ถึงได้สวยเหมือนสาวยี่สิบต้น ๆ แบบนี้” หนึ่งในกลุ่มสาว ๆ ถามเธอ
กะรัตยิ้มก่อนจะโน้มตัวแล้วป้องปากพูด
“กินเด็กนะ” จากนั้นเธอก็เดินจ
