ตอนที่ 1: คุณลุงกับแมวของเขา
เสียงแมวร้องเบาๆ ดังลอดรั้วเข้ามาในสวนหน้าบ้านของแคททุกเช้า มันกลายเป็นเสียงที่เธอเฝ้ารอ...ไม่ใช่แค่เพราะเธอหลงใหลในความนุ่มนิ่มขี้อ้อนของเจ้าพวกขนฟูเหล่านี้ แต่เพราะเธออยากเห็นเขา
"อีธาน" เขาคือชายหนุ่มข้างบ้านที่เพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่กี่เดือน อายุราวๆ พ่อของเธอ แต่กลับหล่อเข้มแบบคนอายุสามสิบต้นๆ มากกว่า สูงใหญ่ ผิวสีเข้มแบบคนที่ชอบใช้ชีวิตกลางแจ้ง บางวันเขาสวมเสื้อกล้ามกับกางเกงวอร์มเดินเล่นกับแมวในสวน...และนั่นก็คือภาพที่แคทชอบแอบมองอยู่จากหลังผ้าม่าน
แคทเธออายุยี่สิบปี เป็นสาวลูกครึ่งไทย-อเมริกัน รูปร่างเล็ก ผิวขาวจัด ดวงตากลมโตเหมือนตุ๊กตา และที่สำคัญเธอคลั่งแมวขั้นสุด แต่แมวพันธุ์ที่เธออยากได้นั้นแพงเกินงบของเด็กมหาลัยอย่างเธอจะซื้อได้
นั่นจึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่เธอแวะไปบ้านอีธานแทบทุกวัน...
“วันนี้แคทจะไปเล่นกับใครดีน้า” เสียงเธอพึมพำเบาๆ ขณะเดินเลาะรั้วเข้าไปหลังบ้านเขา ก่อนจะถูกทักด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“วันนี้เบลล่าขี้อ้อนนะ น่าจะอยากให้แคทอุ้ม”
เธอหันไปมองก็เจอกับอีธานที่ยืนพิงต้นไม้ใหญ่ มือข้างหนึ่งถือแก้วกาแฟ อีกข้างลูบหัวแมวเปอร์เซียสีขาวฟู เขายิ้มให้เธออย่างใจเย็น และนั่นก็ทำให้เธอต้องรีบหลบสายตา กลัวว่าเขาจะจับได้ว่า เธอไม่ได้แวะมาหาแมวอย่างเดียว
เธอแวะมาเพราะหัวใจมันเรียกร้องหาเขาต่างหาก
เสียงฟู่ของแมวตัวหนึ่งดังขึ้นอย่างกะทันหัน เมื่อเจ้าโซระ แมวสีส้มพันธุ์แร็กดอลล์ได้ยินเสียงเครื่องตัดหญ้าจากบ้านข้าง ๆ ตกใจและกระโจนพรวดหนีไป แต่เล็บของมันกลับเกี่ยวกับข้อมือเล็กของแคทก่อนจะหนีหาย
“โอ๊ย…!” เธอร้องออกมาเบาๆ ก่อนจะเห็นเลือดซึมเป็นทางบาง ๆ จากรอยข่วนบนผิวขาวเนียน
“แคท” เสียงทุ้มต่ำเรียกเธอจากข้างหลัง อีธานเดินตรงเข้ามา สีหน้าเปลี่ยนทันทีเมื่อเห็นเลือดไหล
“ไม่เป็นไร ค่ะเจ้าโซระตกใจเสียงเครื่องตัดหญ้า” เธอพยายามยิ้มกลบความเจ็บ
“ตามมา เดี๋ยวฉันทำแผลให้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วเดินนำเธอเข้าไปในบ้าน
แคทเดินตามไปเงียบ ๆ ด้วยใจที่เต้นแรง
ในครัว บ้านของอีธานดูอบอุ่น เรียบหรู และกลิ่นสะอาดแบบผู้ชายโสดรักสบาย เขาเปิดตู้หยิบกล่องปฐมพยาบาลออกมา จัดการเช็ดแอลกอฮอล์บนสำลีแล้วนั่งลงหน้าตู้ เตรียมทำแผล
“มานี่ ยื่นมือมา” เขาสั่งเบา ๆ เธอยื่นมือข้างที่มีแผลให้เขาอย่างว่าง่าย
ปลายนิ้วของอีธานสัมผัสผิวเธอเบา ๆ แค่นั้นแคทก็รู้สึกได้ถึงไฟฟ้าแล่นปราดผ่านหลังคอ
เขากำลังจ้องแผล แต่เธอกลับจ้องหน้าเขา
หน้าคม ๆ ที่ใกล้จนเห็นไรเครา เส้นผมที่ปรกหน้าผากเล็กน้อย กลิ่นโคโลญจน์อ่อน ๆ ทำให้เธอเผลอกลืนน้ำลาย
“เจ็บไหม” เขาถามขณะใช้ปลายสำลีเช็ดเลือดเบาๆ
“นิดหน่อยค่ะ... แต่ตอนนี้หัวใจหนูเต้นแรงกว่าแผลอีก”
เขาเงยหน้าขึ้นสบตาเธอ สายตาแปลก ๆ ค้างไว้ชั่วครู่
“อย่าแกล้งฉันเลยแคท…”
“แคทไม่ได้แกล้งนะคะ คุณลุงก็หล่อ น่ากินแบบนี้ ใครจะอดใจไหว”
เธอพูดพลางโน้มตัวเข้าใกล้ สายตาท้าทาย ไร้ความกลัว
เขานิ่งงัน ไม่ถอยแต่ก็ยังไม่ขยับเข้ามา เธอจึงถือโอกาสยื่นหน้าเข้าใกล้จนปลายจมูกเกือบแตะกัน
“แคท…” เขาเรียกชื่อเธอเบาๆ เหมือนจะเตือน
“หนูโตแล้วนะคะ… คุณลุงไม่ต้องห่วง”
มืออีกข้างของเธอยกขึ้นแตะไหล่กว้างแน่นอย่างเบามือ จงใจลูบวนช้าๆ ราวกับสำรวจ
อีธานหลับตาแน่นเพียงชั่วครู่ เหมือนกำลังพยายามกลั้นบางอย่างไว้
แต่แคทไม่ให้โอกาสเขาหนี เธอโน้มตัวเข้าไปอีก ริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอแนบเข้ากับมุมปากเขาอย่างแนบแน่นแต่แผ่วเบา
เขาไม่ถอย เธอรับรู้ได้..