ตอนที่ 6 อย่ารักฉันเลย
ในขณะที่เธอยังคงเหม่อมองอยู่ที่หน้าต่าง เสียงประตูห้องถูกเปิดเบา ๆ
เธอหันกลับมาช้า ๆ แค่เพียงได้ยินเสียงฝีเท้าที่เธอจำได้แม่น เขามาอีกแล้ว ทั้งที่มีผู้หญิงอีกคนรอเขาอยู่
ลีโอถอดเสื้อสูทพาดเก้าอี้อย่างเคย ดวงตาของเขาแดงนิด ๆ เหมือนคนเมา
เขาเดินมาหาเธอ ไม่พูดอะไร ไม่ถามอะไรเขาแค่ดึงร่างของเธอเข้าไปกอดแน่น เหมือนจะกลบเสียงในใจเขาเอง
“ทำไมคุณถึงมา...” เสียงของพิมเบาเหมือนจะหายไปในลมหายใจ
ขาไม่ตอบ แต่เธอรู้ว่าเขาได้ยิน เขาสัมผัสเธอด้วยมือที่อ่อนโยนบ้าง แข็งกระด้างบ้าง ร่างหนาจูบหน้าผากเธอเบา ๆ ไม่มีคำว่า คิดถึง หรือ รัก
แต่เธอรู้สึกถึงความสับสน ในจังหวะลมหายใจของเขาที่ยังไม่สงบ หญิงสาวก็เลือกที่จะเงียบ เธอแค่ฝังหน้าไว้กับอกเขา ปล่อยให้น้ำตาไหลอีกครั้งโดยไม่ให้เขาเห็น เพราะเธอกลัวว่าถ้าเขารู้ว่าเธอรักเขาเข้าแล้วจริง ๆ เขาอาจจะไม่กลับมาอีกเลย
เสียงลมหายใจของเขาร
