WARING(18+)
ไม่วาย...แล้วรักไหม?
บทที่ 11
ไม่ยอมรับ
..................................
หอพักห้อง 232
"ฟี้ ฟี้ ฟี้" นับหนึ่งส่งเสียงกรนออกมาเบาๆ หลังจากที่ผล็อยหลับไปบนเตียงของวายุ โดยเจ้าของเตียงทำได้แค่นั่งกอดอกมองคนตัวเล็กที่นอนกางแขนกางขาอยู่บนที่นอนของตัวเอง
".................." ดวงตาคมมองร่างเล็กที่มักจะสวมเสื้อผ้าโอเวอร์ไซซ์ เสื้อแขนยาว กางเกงวอร์มขายาวตัวใหญ่อยู่เสมอ และเพียงครั้งเดียว ที่เขาได้เห็น และ ได้สัมผัสผิวกายใต้ร่มผ้าของนับหนึ่ง มันก็ทำให้รู้สึกตราตรึงจนไม่อาจจะลืม
"อื้อออ" นับหนึ่งส่งเสียงอื้ออึงออกมาเบาๆ ก่อนจะเลิกเสื้อตัวเองขึ้นเพราะคันพุง และเมื่อเธอเกาพุงจนพอใจก็นอนต่ออย่างสบายอารมณ์ ซึ่งไม่รู้ตัวเลยสักนิด ว่ากำลังทำให้ใครอีกคนลำบากใจแค่ไหน ลำบากใจกับหน้าท้องแบนราบ ขาวนวลเนียนน่ามองจนไม่อาจละสายตา
"อึ่ก!" วายุเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างลืมตัว ก่อนจะรีบหันหน้าหนี
