WARING(18+)
ไม่วาย...แล้วรักไหม?
บทที่ 6
ไม่ได้เกลียด
..................................
หอพัก ห้อง 232
แอ๊ดด ปึง!
พรวด
ฟาโรห์เปิดประตูเข้าห้องมา ก่อนที่จะกวาดตามองไปรอบๆ ราวกับกำลังหาใครบางคน
"ไอ้วา แล้วเด็กใหม่ล่ะ?" ฟาโรห์เอ่ยถามหานับหนึ่งกับวายุที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่อย่างไม่ทุกข์ร้อน
"มาถามกูทำไม"
"ก็มึงอยู่ห้องด้วยกัน แล้วมันวิ่งหายไปตั้งแต่กลางวันปานนี้ยังไม่กลับห้องอีกหรอ" ฟาโรห์เริ่มร้อนใจ
"ไม่เกี่ยวกับกู" วายุยังคงไม่ทุกข์ร้อน ถึงแม้ว่าจะได้ทำเรื่องใหญ่ไปเมื่อตอนกลางวันก็ตาม เพราะสำหรับวายุแล้ว การมีอยู่ของนับหนึ่งคือความน่ารำคาญ
"ความจริง.....คนที่มึงต้องโกรธคือกู"
"เป็นกูเองที่ให้เด็กใหม่ซื้อน้ำส้มไปแกล้งมึง กูรู้ว่ามึงไม่กินหรอก"
"...กูแค่อยากแกล้งมึงเล่น แต่ไม่คิดว่ามึงจะโมโหขนาดนั้น"
"ไอ้นับมันไม่ได้ผิดอะไรเลย.....เป็นกูเองที่ยุมัน ให้มันตามตื๊อมึง"
"มึง
