หลังจากที่พวกฉันทั้งสามคนแยกตัวออกจากพี่เกรทและพี่เชอรี่มา กำลังเดินกลับคณะนั้น
"เอ้ย....ตายจริง ฉันลืมสนิทเลย อาจารย์เดย์ให้ฉันแก้งานส่งให้ทันก่อนหกโมงเย็น ทำไงดีละ นี้มันจะบ่ายสามแล้ว" ยัยมีนนาบอกมาด้วยสีหน้าตกใจ
"ฉันนี้บ้าจริงๆ เลยมัวแต่ไปดูเขาแข่งบาส ลืมได้ไง ฉันนิวแกก็ไม่คิดจะเตือนฉันเลยนะ ตายจริงฉันจะทำทันไหม " มีนนาเอ่ยมาด้วยความกังวล และมิวายโทษยัยนินิวที่ไม่ยอมเตือนนาง ยิ่งช่วงนี้ช่วงใกล้จะสอบกันแล้วด้วย สัปดาห์นี้เป็นช่วงที่นักศึกษาหลายคนรีบเคลียร์งานส่งอาจารย์ และยัยมีนนาก็ต้องใช้คอมทำงานส่งอาจารย์
"แกจะกลัวทำไม แกก็รีบทำส่งตอนนี้ซะเลยสิ มีฉันกับยัยรีนอยู่ กลัวไร" ยัยนินิวเอ่ยมาอย่างรู้สึกผิดที่ไม่เตือนนาง
"แกไปทำในห้องสมุดกัน ฉันว่าบ่ายสามแล้ว นักศึกษาคงไม่เยอะเท่าไหร่หรอก" ฉันบอกกับยัยมีนนาไป และตึกหอห้องสมุดก็อยู่ตรงหน้าที่พวกฉันกำลังจะผ่านพอดี
"เอ่อ จริงด้วย"
จากน
