สามวันต่อมาหลังจากที่ทานมื้อค่ำเป็นเพื่อนคุณย่าเสร็จรีนลดาก็กลับมานอนที่ตึกใหญ่ ร่างบางกลับเข้าห้องมาตั้งแต่หัวค่ำเพื่อจะเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบในวันพรุ่งนี้ เพราะพรุ่งนี้เป็นสัปดาห์แห่งการสอบวันแรก
รีนลดาไล่อ่านและจดบันทึกแนวข้อสอบอย่างตั้งใจ จากนั้นพี่สมบูรณ์ก็ยก นม และของว่างมาให้กับฉัน เพราะเห็นว่ารีนลดานั้นอ่านหนังสือหนักกลัวว่าคนตัวเล็กนั้นจะหิวกลางดึก
"ขอบคุณพี่สมบูรณ์ นะคะ จริงๆ เดี๋ยวรีนลงไปหาอะไรทานเองได้คะ" รีนลดาบอกกับสาวใช้ด้วยเสียงหวาน เธอมักจะเกรงใจคนในบ้านอยู่เสมอ
"ไม่เป็นไรหรอกคะ พี่กลัวน้องรีนจะเสียเวลาอ่านหนังสือ พี่ยินดีคะ" สมบูรณ์บอกกับเธอมา แม้ว่ารีนลดาจะเป็นสะใภ้บ้านหลังนี้แต่นั้นก็ไม่เคยถือตัวเลยซักนิด สมบูรณ์ที่กำลังจะออกจากห้อง
"เออ... น้องรีนคะ ตั้งแต่บ่าย พี่ยกข้าวต้มไปให้คุณเรียวๆ ไม่ยอมแตะซักนิดเลยคะ เห็นเจ้านะว่าคุณเรียวไม่สบาย น้องรีนไม่ไปด
