2
1211 คำ
3 ปีก่อน
S Class
ผับหรูใจกลางเมือง ขึ้นชื่อว่าเป็นร้านที่มีค่าเปิดโต๊ะแพงแต่คัดเกรดนักท่องเที่ยวมาอย่างดี แต่มีอยู่โต๊ะนึงที่ดึงดูดสายตาหนุ่มๆเป็นอย่างมาก
แถมยังมีกลุ่มหนุ่มหล่อสุดฮอตจากแดนกิมจิในนาทีนี้มาอยู่ชั้นบนห้อง VIP มุมในสุดของร้าน วง BFX วงที่พึ่งเดบิวต์ได้ 3 ปีกลับโด่งดังถึงขั้นทัวร์คอนเสิร์ตต่างประเทศได้ พวกเขาต้องการความเป็นส่วนตัวและไม่อยากให้ใครรู้ว่ามาที่นี่ เจ้าของร้าน 'เจฟฟ์' จึงจัดคนเฝ้าไว้แน่นหนา จนกระทั่งมีหนึ่งในสมาชิกวงอยากออกมาดูบรรยากาศของผับอันดับหนึ่งสักหน่อย
ฝั่งสาวๆโต๊ะวีไอพี
4 สาวจับจองโต๊ะวีไอพีมุมดีที่สุดของร้าน 'ชิชา' สาวผมหยักศกยาวย้อมสีน้ำตาลส้มหน้าตาจิ้มลิ้มในชุดเดรสแดงวิบวับ 'ลิลลี่' สาวหน้าคมผมยาวถึงกลางหลังสีน้ำตาลอ่อนเดรสสีขาวรัดรูป 'โจวน่า' สาวลูกครึ่งไทย-อิตาลี สวมเสื้อสายเดี่ยวสีดำกางเกงยีนส์เข้ม และ 'มะลิ' สาวหมวยผมดำยาวสวมเดรสสั้นสีขาวปาดไหล่สั้นพวกเธอโดดเด่นทั้งหน้าตา เรือนร่างและลีลา พวกเธอมาในฐานะแขกของเจฟฟ์เจ้าของร้านซึ่งมีสถานะเป็นแฟนชิชาเพื่อนสาว เขาสั่งบอดี้การ์ดให้คอยเฝ้าดูแลพวกเธอไม่ห่างและกันคนนอกเข้ามายุ่ง
"แกเป็นอะไรมะลิ"
ชิชาเพื่อนในแก๊งดีกรีประธานนักศึกษามหาวิทยาลัยถามไถ่เพื่อนสาวที่นั่งบนโซฟากระพริบตาปริบๆอยู่ท่ามกลางสีแสงเสียงในโต๊ะวีไอพี
"ฉันลืมเอาน้ำตาเทียมมาวะแก ตามันแห้งๆตั้งแต่กลางวันแล้ว"
มะลิเริ่มสัมผัสได้ว่าคอนเทคเลนส์สายตามันพร้อมจะเขยือนออกตลอดเวลา จึงขอตัวมายังห้องน้ำโดยพยายามรี่ตาลงกันคอนเทคเลนส์หลุดออก โชคไม่ดีที่ระหว่างทางไม่มีบอดี้การ์ดเดินตามจึงทำให้มีผู้ชายคนนึงดูเจตนาไม่ดีเข้ามาโอบไหล่เธอโดยพละการ
"คุณเป็นไรมากมั้ยครับ"
มะลิรู้สึกไม่ปลอดภัยจึงปัดมือเขาออก แอบทำผู้ชายคนนั้นเสียหน้าหน่อย จังหวะสลัดมือคอนแทคเลนส์เจ้ากรรมก็ร่วงหายในที่สุด
/เวรละ!/
จนเธอต้องรี่ตาไว้เนื่องจากสายตาเธอค่อยข้างสั้น มองอะไรไม่ชัดเจน
"ไม่ค่ะ ฉันรีบ"
"นี่คนสวย! อย่าเล่นตัวนักเลย ให้พี่เลี้ยงช็อตน้องหน่อยนะ"
เขาพูดจบก็พยายามดึงข้อมือเธอให้ตามไปด้วยแต่ก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้ เธอจึงโวยวาย
"มารยาททรามซะไม่มี! ใครเขาสอนให้จีบผู้หญิงแบบนี้วะ!"
"ปากดีนัก! แต่งตัวแบบนี้คงเป็นเด็กเอนละสิ มาเอนโต๊ะพี่หน่อยสิจ๊ะ พี่เหมาทั้งคืน!"
"เฮ้ย! ปล่อยผู้หญิง!"
จู่ๆก็ได้ยินประโยคภาษาอังกฤษขึ้นแทรกทำเอาทั้งคู่หันไปมองต้นเสียง ผู้ชายร่างสูงเพียวสวมแว่นและแมสสีดำซ่อนใบหน้าไว้รีบเดินเข้ามาห้ามไว้ พร้อมบอดี้การ์ดล่ำบึ๊ก จนผู้ชายคู่กรณียอมปล่อยข้อมือมะลิ
"ใจเย็น แค่จะขอเลี้ยงเหล้าเธอเอง" เขาพูดแล้วเดินถอยห่างหลีกเลี่ยงการมีเรื่อง
"เธอไม่ยอมก็ปล่อยไปดิ แล้วก็เดินไปไกลๆเลย ก่อนที่จะให้บอดี้การ์ดข้างหลังจัดการ" เขาพ่นภาษาอังกฤษใส่จนผู้ชายคนนั้นเหว๋อ
"แม่งพูดห่าอะไรวะ ...ไปก็ได้โว้ะ!"
แล้วเขาก็ยอมถอยแต่โดยดี ส่วนชายที่ปิดหน้าไว้เดินเข้ามาดูมะลิสาวชุดเดรสสั้นจู๋รัดรูปสีขาวปาดไหล่ ผมยาวถึงกลางหลัง หน้าตาจิ้มลิ้มทรงหมวยๆแต่ตาเป็น 2 ชั้นชัด กำลังยืนจับข้อมือด้วยความปวดเบาๆแล้วทำตารี่ๆมอง
"คุณเป็นอะไรมากมั้ย?"
"ไม่ค่ะ"
"เจ็บตาหรอ? ข้อมือละ? เขาทำอะไรคุณ?"
"เล็กน้อยค่ะ ส่วนตา..ฉันทำคอนแทคเลนส์หลุด" มะลิต่อบทสนทนาด้วยภาษาอังกฤษกลับ เธอพยายามมองใบหน้าลอดแว่นตาและแมสสีดำ รู้สึกได้ว่าเขาหน้าดูคุ้นๆแต่ก็นึกไม่ออก รู้เพียงว่าเขาหน้าขาวผ่องหล่อ ไม่เป็นคนเกาหลีก็ญี่ปุ่น
"อืม.. คุณสายตาเท่าไหร่?" เขาถาม
"-3.75"
"เท่ากันเลย...งั้นคุณสวมแว่นผมไว้ก่อนนะ" เขาพูดจบก็ถอดแว่นสายตาตัวเองสวมใส่บนใบหน้าเธอ จากนั้นภาพมัวก็ชัดเจนขึ้นมาโดยทันที เธอกระพริบตาปริบๆมองใบหน้าขาวเนียน ดวงตาเรียวยาว ดั้งโด่งคม ผมดำขลับไม่ได้เซ็ทปรกช่วงหน้าผากไว้ เขาสวมเสื้อไหมพรมคอวีลึกสีดำ สวมกางเกงยีนส์สีอ่อนมีรอยขาดแบบมีสไตล์
"แล้วคุณล่ะคะ?!"
"ผมคิดว่า...น่าจะมีสำรองในกระเป๋า"
"เอ่อ.. งั้นฉันจะรีบไปซื้อคอนแทคเลนส์ที่มินิมาร์ท แล้วจะรีบเอามาคืนคุณนะคะ"
"มินิมาร์ทที่นี่มีคอนแทคเลนส์ขายด้วยหรอ?"
"คุณ..ที่นี่ประเทศไทยนะ เรามีทุกอย่างทุกเวลาแหละ"
"ฮ่าๆๆ โอเค"
"คุณรอฉันก่อนนะ ไม่นาน"
มะลิกำลังหันหลังแต่ก็มีมือใหญ่จับไหล่ที่ไว้ก่อน เขาที่มองไม่ชัด รี่ตายื่นหน้าเข้ามามองหน้าเธอใกล้ๆ
"คืนนี้คุณใช้ไปก่อนเถอะ...แล้วขอเบอร์คุณแทนแล้วกัน ผมจะนัดสถานที่คืนแว่นอีกที"
เขาพูดจบก็หยิบมือถือที่กระเป๋ากางเกงยีนส์หลังส่งให้ มะลิรับมันไว้แล้วกดเบอร์โทรออกเพื่อให้เบอร์เขาแสดงที่มือถือของเธอ ก่อนจะยื่นคืนเจ้าของ
"คุณชื่ออะไร"
"มะลิ"
"หมายความว่าอะไร?
"อืมม..ดอกไม้ค่ะ ภาษาอังกฤษคือจัสมิน..มะลิคือชื่อภาษาไทย"
เขาพยายามเพ่งเซฟชื่อลงในโทรศัพท์แล้วเก็บมันเข้าที่เดิม
"มะลิ..ถ้าคุณรู้สึกไม่ปลอดภัยผมจะแบ่งบอดี้การ์ดให้"
"ดีใจจังค่ะ ..แต่ที่โต๊ะฉันก็มีบอดี้การ์ดเป็นของตัวเองเหมือนกัน ฮ่าๆ เดี๋ยวฉันจะรีบกลับโต๊ะทันทีไม่ต้องห่วงค่ะ...ว่าแต่ฉันยังไม่รู้ชื่อคุณเลย"
"แจฮุน ...โดแจฮุน"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ โดแจฮุน"
"ยินดีที่รู้จักครับ มะลิ " ทั้งสองยื่นมือมาเชคแฮนด์กัน แต่รู้สึกว่าหัวใจของท้้งคู่กำลังแปลกๆ มันเต้นรัวกว่าปกติ..
"ผมว่าผมต้องกลับโต๊ะแล้วล่ะ เดี๋ยวผู้จัดก...เอ่อ รุ่นพี่จะตามหาเขาขี้ระแวงน่ะ ดูแลตัวเองนะครับ..แล้วผมจะโทรหานะ...มะลิ"
"...รอนะคะ"
จบบทสนทนาเขาก็กระซิบบอกบอดี้การ์ด1คนให้เดินมาส่งเธอก่อนจะแยกย้ายกัน มะลิยืนมองเขาขึ้นบันไดชั้นสองจนลับตาไป แล้วหันมามองชายร่างบึ๊กที่ยืนข้างๆ เขาผายมือเชิญให้เธอเดินนำก่อน แล้วพวกเขาก็เดินมายังโต๊ะวีไอพี ชิชาที่นั่งกระดกเหล้าอยู่เห็นเพื่อนสาวเดินกลับมาก็ไม่สงสัยอะไรคิดว่าเป็นบอดี้การ์ดที่เจฟฟ์ส่งมาให้ดูแล
"แกเอาแว่นมาจากไหนเนี่ย เนิร์ดสุดๆ"
"ชิชา ฉันว่าฉันเจอแล้ววะ"
"หืม?"
"เจอไอ้เจ้าความรักแดนกิมจิ >//
- ผู้เขียน
