“ฉันจะ ‘เค้นความจริง’ ไงล่ะ~”
“!!!”
โว้ยยย!!! ยัยนี่มันจะทำอะไรวะ!!!?
คีรินสะดุ้งเฮือก ดวงตาเบิกกว้างอย่างหวาดระแวง หางตากระตุกแรงๆ เมื่อเห็นว่ารอยยิ้มของยูนะเริ่มดูอันตรายขึ้นเรื่อยๆ!!!
เธอยังคงจับข้อมือเขาไว้แน่น เหมือนไม่ให้หนีไปไหน
“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวก่อนยูนะ!!!”
“อะไร~”
เสียงหวานๆ ของเธอฟังดูเจ้าเล่ห์แปลกๆ
“เธอคิดจะทำอะไรฉัน!?”
“ก็แค่จะ ‘ให้นายพูดความจริง’ เท่านั้นเอง~”
“ฉันไม่มีอะไรจะพูดเว้ยยย!!!”
“งั้นเหรออออ~”
ยูนะยิ้มหวาน… ก่อนจะ
ป๊อก!!!
“โอ๊ย!!!”
คีรินร้องลั่น เมื่อยูนะใช้ปลายนิ้วดีดหน้าผากเขาเต็มแรง!!!
“เฮ้ย!!! เจ็บนะโว้ยยย!!!”
“ไหนบอกว่าไม่รู้จักอลิซไง”
ยูนะยักคิ้ว ก่อนจะดีดหน้าผากเขาอีกรอบ
“กะ-ก็ไม่รู้จักจริงๆ!!!”
ป๊อก!!
“โอ๊ยยยย!!! ยูนะ!!!”
คีรินจับหน้าผากตัวเอง ตาโตขึ้นอย่างเหลือเชื่อ
“ตอบมาดีๆ ว่านายเป็นอะไรกับยัยนั่น”
“ไม่บอก!!!”
“งั้น...เอาไปอีกที!!!”
