ตอนนี้คีรินนั่งกินซูชิจากมือของยูนะ…โดยที่เธอเป็นคนป้อนให้ถึงปาก!!!
“เอ้า~ อ้าปากเร็ว เนโร~”
“เมี๊ยววว!!! (แปล: เอามาๆ!!!)”
ยูนะยิ้มขำ หยิบซูชิทูน่าขึ้นมาแล้วจ่อไปที่ปากของเขา
คีรินที่นั่งแปะอยู่บนตักเธอ เคี้ยวซูชิตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย!!!
“เมี๊ยววว!!! (แปล: อร่อยยย!!!)”
ยูนะหัวเราะคิกคัก ลูบหัวเขาเบาๆ อย่างเอ็นดู
“ดีมากเด็กดี~”
“เมี๊ยวววว!!! (แปล: หยุดลูบหัวฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!)”
เขาดิ้นพยายามหนี แต่ยูนะกลับยิ้มหวาน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเขา
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น และคีรินก็เหลือบไปเห็นชื่อแอปฯ ที่เธอใช้…
“ไทระ แคมปัส ฟีด”
“!!!”
เธอลงรูปเขาในโซเชียลของมหา'ลัยอีกแล้วเหรอวะ!!!?
“เมี๊ยววววว!!! (แปล: เฮ้ย!!! ลบทิ้งเดี๋ยวนี้นะโว้ยยยย!!!)”
ยูนะหัวเราะ
“ไม่ลบหรอก~ นี่เป็นหลักฐานว่า นายกิน ‘อาหารแมว’ อย่างเอร็ดอร่อย~”
“เมี๊ยววววว!!! (แปล: โว้ยยยย!!!)”
คีรินพองขน แต่ยั
