จองจำรัก .. ทาสวิศวะ

แนะนำตัวละคร + เปิดเรื่อง

ราวิน พิมุกต์เมธานนท์ อายุ 21 ปี สูง 188 หนุ่มหล่อแห่งวิศวะกรรมคอมพิวเตอร์ ปี 3 นิสัยกะล่อน ขี้เล่น รักสนุก เป็นหนุ่มฮอตประจำคณะ ยึดมั่นในหลักการและเหตุผล ฉลาดแสนกลเจ้าเล่ห์สุดๆ

แสงรุ้ง วราพัฒน์ อายุ 18 ปี สูง 168

สาวสวยแสนทึ่ม ซื่อบื้อ เฉิ่ม เชย แต่น่ารัก นักศึกษาคณะการจัดการและการท่องเที่ยว สาขาวิชาการโรงแรม

สายฟ้า วราพัฒน์ อายุ 21 ปี สูง 186

พี่ชายสุดหล่อของแสงรุ้ง นักศึกษาวิศกรรมโยธา ปี 4 นิสัยเพลย์บอย เจ้าชู้ รักสนุก

เพื่อนพระเอก แซค เต้ เนวิน บอม

มาคัส หนุ่มหล่อลูกครึ่งเกาหลี สูง 189 เพื่อนสนิทของราวินหล่อไม่แพ้ราวิน เป็นหนุ่มฮ็อตในหมู่สาวๆเช่นกัน

แอล อายุ 21 ปี นักศึกษาบริหารธุรกิจ ปี 3 สูง 170 ชอบราวิน แต่ราวินไม่เล่นด้วย

...............

4 ทุ่ม ณ ร้านอาหารสไตล์บ้านๆ ที่ตกแต่งอย่างเรียบง่าย ไม่หวือหวา

ในค่ำคืนที่ดูคึกคัก มีเสียงเฮฮาปะปนกับเสียงเพลงที่ร้องสดบนเวที สีสันยามค่ำคืนที่น่าจะสวยงามดูดีแต่กลับทำให้ราวินรู้สึกหงุดหงิด

บรรยากาศรอบๆ เต็มไปด้วยนักศึกษาที่นั่งอยู่บนโต๊ะที่ต่อกันเป็นทางยาว

ราวินนั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้ สายตาเบื่อโลกที่นั่งมองแก้วน้ำอัดลมที่น้ำแข็งละลายเกือบหมดจนสีจืดชืด

ไม่มีเพลงเร้าใจ ....

ไม่มีแอลกอฮอล์ .....

ไม่มีผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่ให้มอง .....

ไม่มีอะไรดึงดูดเขาเลยซักอย่าง

.... น่าเบื่อ ........

และความรู้สึกเบื่อหน่ายมันเริ่มพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ จนราวินต้องลุกขึ้นยืนในขณะที่นักศึกษารุ่นน้องกำลังแนะนำตัว

" ไอ้วิน มึงจะไปไหน "

แซค เพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆเขาลุกพรวดตามพร้อมกับคำถาม

" ห้องน้ำ "

ราวินตอบด้วยสีหน้าเซ็งสุดๆ แซคพยัคหน้ารับรู้ แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกไป แซคแบมือออกมาตรงหน้าเพื่อน จนเขางง

" อะไร ขอส่วนบุญ ? "

" มึงอย่ามาเนียน เอากุญแจรถมา "

แซคกระดิกนิ้วพลางพูดอย่างรู้ทัน

" กูไม่หนีไปไหนหรอกน่า "

ราวินพูดอย่างรำคาญ

" มึงหนีแน่นอน เอากุญแจรถมา "

ไม่พูดเปล่ามันพยามล้วงกระเป๋าเพื่อหากุญแจรถมอ'ไซร์คันเก่าๆของราวิน และหยิบเอาไปอย่างรวดเร็ว

' ไอ้เวรนี่ เสือกรู้ทัน !!! '

ราวินส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะเดินออกมาหน้าร้าน ยืนพิงกำแพงสูบบุหรี่สีหน้าเซ็งสุดๆ

" ขอโทษค่ะ "

ราวินหันไปมองตามเสียง ก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่ง ใส่ชุดเดรสลายดอกไม้แขนตุ๊กตา สั้นเหนือเข่านิดหน่อย

" ห้องน้ำไปทางไหนเหรอคะ "

โง่รึอะไร ห้องน้ำมันควรจะอยู่หลังร้าน เดินออกมาหน้าร้านมันจะเจอมั้ยล่ะ ?

" อยู่ข้างหลัง "

ราวินตอบสีหน้าเฉยชา ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง หญิงสาวคนนั้นคงจะรู้ว่าชายหนุ่มไม่เล่นด้วย เพราะสีหน้าท่าทางที่มึนตึงสุดๆ

หญิงสาวนางนั้นจึงเดินหงอยๆเข้าไปที่งาน

ราวินถอนหายใจอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก เขาเหม่อมองแสงไฟสีส้มอย่างเลื่อนลอย

เวลานี้เขาควรจะร่าเริงอยู่ในผับ ได้จิบเบียร์ หลีสาว มองผู้หญิงสาวสวยสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้น เต้นยั่วยวนส่ายสะโพกเป็นอาหารตาชั้นเลิศ

ถ้าไม่ใช่เพราะเนวินเพื่อนสนิทในกลุ่มเขาอีกคนที่บังคับกึ่งข่มขู่ เพราะอยากจะโชว์รุ่นน้องนักศึกษาในภาควิศกรรมคอมพิวเตอร์ว่ายังมีรุ่นพี่สุดหล่อ น่ารัก แสนดี มีเวลาให้ ราวินคงไม่มานั่งในงานที่สุดแสนน่าเบื่อขนาดนี้

แน่นอนว่าราวินไม่ค่อยชอบร่วมกิจกรรมใดใด ขนาดเรียนยังไปบ้างไม่ไปบ้าง

" พี่คะ "

เสียงเล็กๆดังลอดมา ราวินหันไปมอง

" มีอะไร "

ราวินถามด้วยสีหน้าเซ็งๆ

" พี่ชื่ออะไรอ่ะ เพื่อนหนูเค้าอยากรู้จัก "

" ไม่ รู้ จำ ไม่ ได้ เมา "

ราวินเน้นย้ำทีละคำ ซึ่งเขาก็รู้ว่าหญิงสาวคงไม่เชื่อ ก็งานนี้มันเป็นงานเลี้ยงต้อนรับรุ่นน้องนักศึกษาปี 1 ไร้ซึ่งแอลกอฮอล์ แล้วจะเมาได้ไง

ทำเอาน้องนักศึกษาคนนั้นอึ้งไปชั่วขณะ แต่เขาไม่ได้สนใจ แต่ถามออกไปห้วนๆ

" มีอะไร "

" เอ่อ ... คะคือ .. หนูขอเบอร์พี่ได้มั้ยคะ "

" เป็นผู้หญิงแบบไหนมาขอเบอร์ผู้ชาย "

ราวินปฏิเสธอย่างไม่ไว้หน้าพลางโยนก้นบุหรี่ลงพื้นก่อนจะใช้เท้าเหยียบแล้วขยี้ ทำเอาหญิงสาวคนนั้นหน้าเสีย แต่ราวินไม่สนใจ เขาเดินผ่านรุ่นน้องสาวไปอย่างไม่ใยดี

แต่ ... เขานึกขึ้นมาได้ว่า เขาพูดแรงไปรึเปล่า ผู้หญิงคนนี้อาจจะถูกเพื่อนใช้มาอีกทีก็ได้ จึงหยุดเดินแล้วหันกลับไปพูดกับผู้หญิงคนนั้นเสียงเรียบ

" ฝากบอกเพื่อนเธอนะ มุกห้องน้ำเมื่อกี้น่ะ มันไม่แมทซ์กันเลย "

ราวินเลือกจะพูดแบบนี้ เพราะก่อนหน้านี้เขาเห็นน้องผู้หญิงที่มาถามหาห้องน้ำกับน้องผู้หญิงคนนี้ยืนคุยอยู่ด้วยกัน แล้วชุดแม่งก็เหมือนกันอีก

" น่าเบื่อว่ะ ... หนีกลับดีกว่า "

ราวินล้วงกุญแจมอ'ไซร์ดอกสำรองออกจากกระเป๋ากางเกงยีน เพราะวางแผนว่าจะซิ่งหนีตั้งแต่แรกแล้วเลยพกมาด้วย เขาจึงเดินอ้อมออกมาอีกทาง แต่ต้องชะงัก ...

ก็ไอ้แซคดิ กำลังยืนคุยอยู่กับผู้หญิงสองคนตรงทางไปลานจอดรถพอดี แถมยังมีไอ้เนยืนอยู่ด้วย เหมือนมันรู้ว่าเพื่อนจะหนีเลยมาดักรอยังไงอย่างงั้นเลย

ช่วงที่ผู้หญิงสองคนนั่นร่ำลาเพื่อน ๆ ของเขา ไอ้แซคก็หันมาเห็นเขาเข้าพอดี

เวรเอ๊ย !!!

ราวินหันซ้ายหันขวาเดินไปเดินมาลนลานเหมือนทำอะไรผิด จนเผลอชนเข้ากับน้องผู้หญิงคนที่พึ่งคุยกับเพื่อนๆเขาเสร็จ

" อุ๊ย !! ขอโทษค่ะ "

ร่างนั้นขอโทษโดยไม่ได้หันมามองหน้าก่อนจะวิ่งตามเพื่อนที่มาด้วยกันขึ้นรถยนต์ที่จอดรออยู่ ไปอย่างรวดเร็ว

ราวินมองตามอึ้งๆ รู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ ทุกอย่างถูกตรึงอยู่กับความเงียบสงบ

ไม่เพียงแต่ใบหน้าที่สวยหวานที่ดึงดูดสายตาเขา แต่ผู้หญิงคนนั้น ... !!!

ใช่ ... ใช่มั้ย ????

หรือเขาตาฝาด

เขาต้องตามไปดูให้แน่ใจว่าใช่ ... ???!!!!

เมื่อได้สติราวินจึงวิ่งตามรถคันนั้นที่กำลังแล่นห่างออกไปอย่างช้าๆ พร้อมกับที่ไหล่ของเขาก็ถูกใครบางคนคว้าเอาไว้

" ไอ้วิน ..มึงจะหนีไปไหนครับ "

" กูไม่ได้หนี ปล่อยก่อน "

ราวินบอกพร้อมพยายามดึงตัวเองให้หลุดออกจากการเกาะกุม พอหลุดออกมาได้ก็วิ่งหนีแต่ถูกเนวินตามมาคว้าคอเสื้อจากด้านหลัง

แม่ง !!!ต่อยซะดีมั้ยไอ้เพื่อนบ้า

" อย่าคิดว่าจะหนีได้ "

" โว้ยยย !!กูบอกว่าไม่ได้หนีก็ไม่ได้หนีสิวะ !! ปัดโถ่วเว้ย !!! "

ราวินหันไปตะคอกเพื่อน

" ก็เห็นอยู่ว่ามึงคิดจะหนี นี่ถ้ากูไม่บังเอิญเดินออกมามึงคงหนีไปแล้ว "

" ก็บอกว่าไม่ได้หนี แค่วิ่ง !! "

ราวินแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

" แล้วมึงก็ปล่อยกูซักที กูหายใจไม่ออก "

ก็ไอ้เนเล่นดึงคอเสื้อเขาจนรัดคอเขาอยู่นี่

" รับปากก่อนว่าจะไม่วิ่งหนี "

" เออ วิ่งตอนนี้ก็ตามเค้าไม่ทันแล้ว "

เนยอมปล่อยเพื่อน แต่ก็อดสงสัยไม่ได้

" มึงจะวิ่งตามใคร ? "

" เออ ช่างเหอะ พูดไปมึงก็ไม่เข้าใจหรอก "

ราวินพูดขณะจับคอเสื้อให้เข้าที่ เสยผมอย่างเซ็งๆ

" ว่าแต่ .. ผู้หญิงที่มึงคุยด้วยเมื่อกี้นี้ ใครเหรอ "

" รุ่นน้องสมัยเรียนมัถยมน่ะ "

" รุ่นน้อง ? "

" เออ ... พอดีน้องเค้ามาเรียนที่นี่ด้วย ไม่ได้เจอกันนาน เลยเข้าไปทักทายนิดหน่อย "

แซคตอบ

" แล้ว ... รุ่นน้องมึงชื่ออะไร เรียนคณะอะไร สาขาอะไร พักที่ไหน แล้ว ... "

" เดี๋ยวๆๆๆ "

แซคยกมือขึ้นตรงหน้าราวินเหมือนพระปางห้ามญาติ

" มึงสนใจรุ่นน้องกู ? "

" ..... "

ไม่ยอมรับ ไม่ปฏิเสธ ไม่ตอบ ก็ ... ไม่เชิง

" แต่หน้าแบบน้องอิมไม่น่าใช่สเปคมึงนะ "

ไอ้แซคพูดคิ้วขมวดเข้าหากัน

" มึงหมายถึงคนไหน "

ราวินถาม

" อ้าว น้องอิมคนที่ใส่กระโปรงอ่ะ "

" ไม่ใช่ ... กูหมายถึงอีกคนนึง "

" อ๋อ ... ไม่รู้ว่ะ "

" อ้าว ทำไมมึงไม่รู้จัก เห็นยืนคุยกันอยู่ "

" เอ้า ไอ้นี่ กูยืนคุยกับรุ่นน้องกูไม่ได้หมายความว่าต้องรู้จักเพื่อนเค้านี่ "

เออ ... จริงของมัน

" มึงสนใจน้องคนนั้นเหรอวะ เค้าก็สวยนะ แต่ดูแล้วก็ยังไม่ใช่สเปคมึงนะ สเปคมึงมันต้องสวย เซ็กซ์ เอ็กซ์ อึ๋ม นมเด้งดึ๋งๆไม่ใช่ไง "

ไอ้แซคพูดพร้อมส่ายหน้าอกที่ไม่มีอะไรให้ดู

" แล้วอยู่ๆจะมาชอบผู้หญิงแต่งตัวเชยๆเฉิ่มๆนั่นได้ไง "

ก็สาวน้อยเพื่อนของรุ่นน้องแซคน่ะ ใส่กางเกงยีนกับเสื้อยืดธรรมดา ที่นอกจากหน้าตาแล้วก็ไม่มีอะไรน่าดึงดูดซักอย่าง

ราวินส่ายหน้า

" มึงชอบน้องเค้าจริงๆเหรอวะ "

ไอ้เนตั้งคำถามด้วยความสงสัยจริงๆ

" เปล่า ... กูก็แค่ .... รู้สึกคุ้นหน้า "

แซคและเนยิ่งทำหน้าคาดไม่ถึง

" คุ้นหน้า ?? คนอย่างมึงเนี่ยนะจะจำหน้าใครได้ "

" ทำไมวะ "

ราวินย้อนถามอย่างไม่เข้าใจ

" ก็ขนาดน้องอันดาดาวรัฐศาสตร์ มึงยังจำสลับกับน้องแอนนาดาวบริหารเลย ทั้งที่มึงเคยควงน้องๆเค้าเป็นอาทิตย์เลยนะ "

" อ้าว .... เหรอ "

ราวินเลิกคิ้วถาม

" นี่อย่าบอกนะว่าต่อหน้าน้องมึงก็เรียกชื่อเค้าผิดอ่ะ "

ไอ้แซคตั้งคำถาม

" ไม่รู้ดิ จำไม่ได้ว่ะ "

ราวินตอบไปส่งๆ เพราะเอาเข้าจริง เขาก็จำหน้าไม่ได้แล้วทั้งอันดาทั้งแอนนาอะไรนั่น

" ไอ้เวรนี่ "

ไอ้เน สบถออกมา

" เรื่องอันดงอันดาแอนนงแอนนานั่น ช่างมันก่อนเถอะ ตอนนี้กูอยากรู้ว่ารุ่นน้องมึงเรียนคณะอะไร สาขาอะไร พักที่ไหน "

ราวินรีบวกเข้าเรื่องที่เขาอยากรู้มากกว่าเรื่องจำชื่อผิดถูกนั่นน่ะ

" ถ้าอยากรู้ขนาดนั้น เอาส่วนสูง น้ำหนัก ส่วนสัดไปด้วยเลยมั้ยล่ะ "

ไอ้แซคถามเหมือนประชด

" ได้ก็ดี "

" ตลกละมึง ถึงกูรู้กูก็ไม่บอกมึงหรอก "

" อย่ามาทำหวงก้างตอนนี้ บอกมา "

" เออ บอกก็ได้ แต่รับปากกูก่อน ถ้ากูบอกมึงต้องกลับไปที่โต๊ะกับกู "

แม่งเอ๊ย !!ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน ? ไอ้เวรนี่

" เออๆ รีบบอกมาเร็วๆ "

" น้องเค้าเรียนคณะการจัดการและการท่องเที่ยว สาขาวิชาการโรงแรม แต่เพื่อนอีกคนที่มาด้วยกันอันนั้นกูไม่แน่ใจว่าเรียนด้วยกันมั้ยนะ "

ราวินนิ่งคิด รุ่นน้องปี 1 ถ้าไม่ใช่รุ่นน้องไอ้แซค ก็ต้องมาจากมัถยมปลายคนละที่ เพราะฉะนั้น พอเข้ามหา'ลัย เพื่อนกลุ่มแรกก็ต้องมาจากคณะเดียวกันสาขาเดียวกันสิ

ราวินวิเคราะห์พลางยิ้มร้ายออกมาเหมือนคนโรคจิต

" หน้ามึงหื่นจังวะ "

ไอ้เนถามขึ้นเมื่อเห็นราวินยิ้มอยู่คนเดียว ทำเอาเราวินหุบยิ้มแทบจะในทันที

" เสือก "

" เอ๊า ... ไอ้นี่ "

" ไปๆ กลับเข้าไปข้างในก่อน เดี๋ยวเรื่องเพื่อนรุ่นน้องกู จะช่วยตามหาให้อีกแรง "

ไอ้แซคพูดจบก็กอดคอราวินกึ่งดึงกึ่งลากเข้าไปในงาน

เมื่อมาถึงโต๊ะ ราวินนั่งยิ้ม ปลายนิ้วควงกุญแจอย่างอารมณ์ดี จนบอมสังเกตเห็น

" ตอนแรกยังนั่งหน้าบูดเป็นตูดลิง มาตอนนี้นั่งยิ้มคนเดียว อารมณ์ไหนแน่วะมึง "

บอมกับเต้นั่งอยู่โต๊ะตรงข้ามกับราวินมองหน้ากันแล้วยิ้ม สังเกตมาตั้งแต่เข้ามานั่ง หน้ามันยังบอกบุญไม่รับอยู่เลย หายไปพักนึงกลับมาอีกที ก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียวเหมือนโดนผีเข้ามา

ราวินยิ้มร้ายก่อนจะตอบ

" พอดีเจอของสำคัญที่ทำหล่นหายไปน่ะ "