ภายในกระโจมอ๋องม่อเหยียนกลางค่ายทหารยามค่ำคืน แสงตะเกียงน้ำมันริบหรี่พลิ้วสะท้อนเงาร่างบนผนังผ้าหนา ๆ ด้านนอกลมหนาวพัดโหมจนเสากระโจมสั่นไหวเป็นระยะ แต่ภายในกลับอบอวลไปด้วยความอบอุ่น
ไป๋อันหรานที่นอนอยู่บนเตียงกว้างขยับกายไปมาอย่างทุกข์ทรมาน ร่างทั้งร่างหนักอึ้งราวถูกไฟภายในเผาไหม้ นางยกมือขึ้นกุมอกของตนแน่น หอบหายใจถี่เหมือนกำลังข่มอะไรบางอย่างที่ปะทุอยู่ในกาย
เมื่อดวงตางดงามลืมขึ้น สีของมันกลับไม่ใช่น้ำตาลอ่อนอุ่นละมุนดั่งเดิมอีกต่อไป แต่เปลี่ยนเป็นสีแดงฉานวาววับดุจโลหิตสด แสงตะเกียงยิ่งทำให้ความแดงนั้นดูน่าสะพรึงราวกับปีศาจกำลังตื่นขึ้นในร่างมนุษย์
ไม่ได้นะ…ไม่ใช่ตอนนี้!
ความร้อนรุ่มพุ่งขึ้นมาจากจุดลึกในกาย ความกระหายพลังชีวิตและสัญชาตญาณปีศาจที่พยายามเก็บกดมาหลายปี…กำลังปะทุขึ้นอย่างรุนแรงราวภูเขาไฟที่รอวันระเบิด
หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่นนางหันไปมองบุรุษที่หลับสนิทอยู่ข้างกาย
ใบหน้าเ
