อุ้มรักเจ้านายใจร้าย

สมภารไม่กินไก่วัด

มีก็แต่เธอนี่ไง ตอนแรกว่าจะมาสมัครทำงานเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ตามที่เคยร่ำเรียนมา แต่ผีดันผลักให้ต้องมารับตำแหน่งเลขาจำเป็นเพราะว่าตอนนั้นหาคนมาแทนไม่ได้ จะปล่อยให้ตำแหน่งนี้ว่างก็ไม่ได้อีก เพราะนายท่านจะไม่มีใครรองมือรองเท้าให้โขกสับจนทั้งบริษัทต้องวุ่นวาย

หัวหน้าฝ่ายบุคคลจึงยื่นข้อเสนอด้วยรายได้งามๆ สำหรับเด็กจบใหม่คนหนึ่งที่เพิ่งโดนเรียกตัวมาสัมภาษณ์เป็นที่แรก หลังจากรองานมาเกือบเก้าเดือน ด้วยเหตุที่ว่าเจ้าของตำแหน่งคนเก่าเพิ่งช็อกหัวใจวายเฉียบพลันจนเสียชีวิตกะทันหันคาโต๊ะทำงานก่อนวันที่เธอถูกเรียกตัวมาสัมภาษณ์เพียงแค่สองวัน ทำให้ส้มหล่นทับหัวเธอเข่งบะเริ่ม พร้อมกับฉายาใหม่ที่ใครๆ ต่างขนานนามลับหลังว่าเธอเป็น ‘เลขาผีผลัก’

เวรเอ๊ย! นี่เธอต้องขอบคุณคุณเลขาคนเก่าที่ทำหน้าที่จนวินาทีสุดท้ายของชีวิตไหม ดีนะที่จิตแข็ง ไม่ค่อยกลัวผีสาง ไม่งั้นคงได้โกยเถอะโยมกันตั้งแต่วันแรกที่รู้เรื่องไปแล้ว

คนเพิ่งได้งานตอนนั้นก็คิดแค่ว่าตัวเองโชคดีที่มีงานทำ เพิ่งมารู้ตัวว่าเข้าใจผิดก็สาย เลยต้องมาติดแหงกอยู่กับเขานี่ไง แล้วหากกำลังสงสัยว่าถ้ามีเจ้านายซังกะบ๊วยขนาดนั้นทำไมไม่ลาออกไปหางานใหม่เสียล่ะ จะทนทำไม

ขอตอบตรงนี้เลยว่า หาแล้ว แต่มันหาไม่ได้ไง ไม่มีใครบ้าจี้ให้เงินเดือนเธอมากเท่าเขานี่ ขนาดขอลดเงินเดือนลงมาครึ่งหนึ่งแล้วก็ยังไม่มีใครสู้ค่าตัวอยู่ดี จะบ้าตาย

นพรดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะยกมือเคาะประตูห้องเพื่อนำรายงานสรุปการประชุม พร้อมกาแฟกลิ่นหอมกรุ่นเข้าไปให้คนที่นั่งหน้าหงิกในห้อง

“บอสคะ นี่ค่ะรายงานการประชุม แล้วก็กาแฟ”

“อืม วางตรงนั้นแหละ”

ดวงตาคมกริบเหลือบมองมาแวบหนึ่ง ก่อนหันไปสนใจสิ่งที่อยู่บนหน้าจอแท็ปเลตของตนต่อ

“วันนี้ผมมีนัดที่ไหนบ้าง”

“มีค่ะ เที่ยงนี้มีนัดทานข้าวกับมิสเตอร์หวังที่โรงแรมเอ็มไพร์ บ่ายโมงครึ่งมีนัดพบมิสเตอร์พอลคู่ค้ารายใหม่ที่จะมาเซ็นต์ MOU ด้วยที่บริษัทเรา บ่ายสามมีนัดไปดูสถานที่ที่จะทำโครงการใหม่แถวชานเมือง ช่วงหัวค่ำมีนัดกินเลี้ยงกับลูกค้าอีกหนึ่งเจ้าที่คลับเลาจน์แถวทองหล่อค่ะ เก้าเตรียมเอกสารต่างๆ และชุดสำหรับใส่ออกงานเย็นนี้ให้แล้วนะคะ แล้วคืนนี้บอสจะให้เก้าโทรนัดใครไปรอที่เพนท์เฮ้าส์ดีคะ”

นี่ก็อีก นอกจากจะเป็นเลขาแล้ว ต้องมาเป็นฝ่ายจัดหาคู่ควงไปยันคู่นอนให้อีกหน้าที่ นี่ยังไม่นับต้องคอยสับรางรถไฟเวลาแม่พวกสาวๆ ของเขาบุกมาหาถึงออฟฟิศ แล้วเปิดศึกแย่งชิงคุณเจ้านายเจ้าเสน่ห์ของเธออีกงานนะ

อันนั้นบอกเลยว่าน่าปวดหัวสุดๆ ยังเหลือก็แต่งานบนเตียงของเขากระมังที่เธอยังไม่โดนเจ้านายรีเควสมา

ถึงจะเย็นชา ใจร้าย ไร้หัวใจ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ภาสกฤตยึดถือมาตลอดนั่นคือเรื่องสมภารไม่กินไก่วัดให้เสียการปกครอง ถึงเขาจะเจ้าชู้เพลย์บอยแค่ไหน ก็ไม่เคยมีข่าวคาวว่าท่านประธานจ้องจะงาบพนักงานสาวคนไหนในบริษัทขึ้นเตียงให้เป็นที่ครหา

แม้ว่าจะมีพวกพนักงานสาวๆ ตั้งหน้าตั้งตาอยากจะถวายตัวกันแค่ไหน ท่านก็ไม่สน ทำให้เธอยังคงทำงานกับเขาได้อย่างสบายใจมาจนถึงทุกวันนี้โดยที่ไม่ถูกจับกินตับเสียก่อนก็เพราะเหตุนี้

เสียของชะมัด!

ยัยพลอยพราวเพื่อนซี้มักจะคอยแดกดันเธอประจำ แต่ก่อนรายนั้นเคยทำงานเป็นเซลล์ที่บริษัทเดียวกัน จนกระทั่งได้งานใหม่ไปเป็นเซลล์ขายรถที่โชว์รูมซุปเปอร์คาร์สาขาสำนักงานใหญ่เพราะงานสบายได้เงินดีกว่า แถมเจ้านายไม่โหดเท่าที่นี่ด้วย อันนี้สำคัญสุด

‘แกอุตส่าห์ได้อยู่ใกล้คนหล่อๆ รวยๆ ทั้งที ทำไมไม่ใช้เต้าใหญ่ๆ นั่นให้เป็นประโยชน์วะ ไต่ได้ไต่ เผื่อเขาเอ็นดูจนอยากให้แกดูเอ็น แล้วก็อาจจะยกขึ้นเป็นหวานใจก็ได้นะเว้ย’

หวานใจกับผีน่ะสิ

คนอื่นน่ะอาจใช่ แต่กับผู้ชายคนนี้บอกตามตรงว่าเธอไม่กล้าคิด เกิดเอาเต้าไต่แล้วพ่อเจ้าประคุณไม่เอ็นดูเล่นด้วย แต่เกิดอยากจะเลาะเอ็นเธอออกมาดูสดๆ แทนล่ะ ใครจะรับผิดชอบ

อย่าว่าแต่หวานใจเลย เอาแค่ให้เขามองมาด้วยสายตาแบบมนุษย์ทั่วไปใช้มองกันก็พอใจแล้ว ปรายตามาแต่ละที ขนหัวขนคอเธองี้ลุกเป็นแผง ไม่รู้จะโดนกินหัวตอนไหน

“ยังไม่ต้องนัดใครหรอก เพราะคืนนี้ผมอาจจะกลับดึก”

“แล้วงานเลี้ยงลูกค้าช่วงหัวค่ำวันนี้บอสจะให้เก้าไปด้วยไหมคะ” ถามไปแล้วก็แอบไขว้นิ้วภาวนาในใจ

“อืม...ไม่ต้องหรอก ผมจะไปคนเดียว”

นพรดาตาลุกวาว มุมปากเกร็งจนกระตุกสั่น เพราะดีใจจนเนื้อเต้น แต่ต้องพยายามดึงหน้านิ่งเพื่อเก็บอาการไว้สุดฤทธิ์ เกรงว่าอีกฝ่ายจะเห็นแล้วหมั่นไส้จนเปลี่ยนใจลากคอเธอไปด้วย กว่าจะได้กลับบ้าน อย่างไวก็ตีหนึ่งตีสองเข้าไปแล้ว ดูแต่คราวก่อนที่ไป เธอต้องนั่งงีบในแท็กซี่กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดแล้วมาทำงานตอนเช้าต่อเลย ดีเท่าไหร่ไม่โดนแท็กซี่ลากเข้าข้างทางเสียก่อน

“รับทราบค่ะบอส งั้นเก้าขอตัวก่อนนะคะ”

“เชิญ”

ราวกับได้ยินเสียงสวรรค์ นพรดาแทบจะอยากโห่ร้อง แล้วเต้นระบำออกจากห้องทำงานของเขา

พอพ้นถ้ำเสือได้ เธอก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาพิมพ์ส่งข้อความหาใครบางคนทันที

คุณ Nine : เย็นนี้ทางสะดวกแล้ว ไว้เจอกัน

PloyP : Okay จัดไป เดี๋ยวฉันส่งโลให้นะแก งานนี้ห้ามเบี้ยวอีกล่ะ

เย็นนี้เธอมีนัดกับพลอยพราวเพื่อนซี้ว่าจะไปแฮงค์เอ้าท์กันเพราะเป็นวันศุกร์แห่งชาติ เงินเดือนเพิ่งออก หลังจากต้องเบี้ยวนัดเพื่อนมาหลายรอบเพราะติดงาน แต่ครั้งนี้แม่เพื่อนรักย้ำนักย้ำหนาว่าต้องไปให้ได้ เพราะคนที่เป็นเจ้ามือคืนนี้คือลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเจ้าของโชว์รูมรถซุปเปอร์คาร์หรู ที่ว่ากันว่าทั้งหล่อทั้งรวย แถมเป็นสายเปย์ แต่ยังโสดสนิทเพราะเพิ่งกลับจากเมืองนอก เธอเคยแอบเข้าไปส่องในโซเชียลตามที่เพื่อนสาวส่งมาก็พบว่าอีกฝ่ายมีคนตามฟอลโล่หลักแสนคนในเวลาไม่ถึงอาทิตย์ งานดีงานปังขนาดนี้ใครจะอยากพลาด จับพลัดจับผลูได้เป็นคุณนายเมียเจ้าของโชว์รูมขายรถเก๋ๆ ก็ว่าไม่ได้

นพรดามองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง พลางคำนวณเวลาในใจ วันนี้หากได้กลับไว เธอกะว่าจะเข้าร้านทำผมแต่งหน้าอีกสักหน่อย ส่วนชุดนั้นเธอเตรียมมาจากบ้านแล้ว ใหม่ถอดด้ามเพื่อการณ์นี้โดยเฉพาะ

งานนี้เธอต้องได้ ‘ผู้’ ติดมือกลับมาสักคนสิน่า ไม่งั้นเพื่อนคงไล่ออกจากกลุ่มแน่ๆ เพราะเป็นคนเดียวที่ยังโสดสนิทไร้คนคุย เธอยังไม่อยากแห้งเหี่ยวเฉาตายในออฟฟิศแบบคุณเลขาคนก่อนหน้าหรอกนะ ทำงานหนักจนตายโดยไม่มีเวลาหาความรัก

หากเป็นแบบนั้นคงน่าอนาถสุดๆ