“ไอ้เหี้ยเอ๊ย จบเลย” ชายอีกคนเอ่ยขึ้นบ้าง แล้วพวกมันก็พากันใส่เสื้อผ้า
ชายคนหนึ่งเดินไปเคาะประตูด้วยความแรงพร้อมตะคอกเสียงดังลั่นด้วยอาการหัวร้อน “เฮ้ย! เปิดประตู”
เพียงไม่นานชายอีกสองคนก็เดินไปที่ประตู ตรงจังหวะกับแม่ฉันเปิดประตูพอดี
“อะไรกัน ทำไมเร็วนัก” คำถามของคนเป็นแม่ที่ไม่ได้มีความรู้สึกผิดใด ๆ ในสิ่งที่ทำกับฉันเลย ไม่มีแม้สักนิดเดียว
“ทีหลังเช็กก่อน พวกกูไม่ได้อดอยากจนต้องเอาผู้หญิงเป็นเมนส์” ชายคนหนึ่งพูดแล้วเดินออกจากห้องไป
ชายอีกคนเดินตามพลางส่ายหัว
แล้วอีกคนก็เอ่ยกับแม่ฉัน “จะเอายังไง จะคืนเงินที่รับไปแล้วหรือจะยังไง”
“เดี๋ยว ๆ ฉันขอดูก่อน มันเป็นเยอะแค่ไหน นิด ๆ หน่อย ๆ หยวนกันไปทำเป็นมองไม่เห็นไม่ได้หรือไง” แล้วแม่ฉันก็เดินมาที่เตียง จับขาฉันแหกอ้า ทำอย่างกับฉันไม่ใช่คน “อีฉิบหาย มีแต่เรื่องจริง ๆ นะมึง ช่วยเหลือเหี้ยอะไรไม่ได้แล้วยังสรรหาปัญหามาให้กูอีก”
คือคำที่แม่
