Bad Friend 16 น้องสาว
1670 คำ
วันที่นัดกินข้าวกับพี่เรย์มาถึงแล้ว ฉันออกมาคนเดียว มาร้านที่พี่เรย์ส่งมาให้ แต่ไม่ได้กินข้าวกับพี่เรย์แค่สองคนหรอกนะ มากินข้าวกันสองคนมันจะดูแปลก ๆ เพราะว่าฉันกับเขาไม่ได้สนิทกันถึงขั้นที่จะไปกินข้าวกันสองต่อสอง
“มีเงินใช้หรือเปล่า ให้พี่โอนให้ไหม” นี่คำถามจากพี่ต้าร์ พี่ชายฉันเอง
ใช่แล้ว พี่ชายฉันมาด้วย เป็นพี่เรย์ที่โทรไปนัด
“มิวมีใช้อยู่” พี่ต้าร์เข้าใจว่าแม่ส่งเงินให้ฉันใช้แทนเขา แม่อ้างกับพี่ต้าร์ว่าเมียกำลังท้อง ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรแบบนี้ เดี๋ยวแม่รับผิดชอบเอง พี่ต้าร์จึงไม่ได้ส่งเงินให้ฉันเพราะเขาเข้าใจว่าแม่ส่งเสียให้
แต่ความจริงแล้วแม่ไม่ได้ให้เงินฉันเลย ไม่สนด้วยว่าฉันเรียนต่อได้ยังไง ขอแค่ไม่ใช่พี่ต้าร์เป็นคนจ่ายแม่ก็ไม่เดือดร้อนแล้ว
“ถ้าแม่ให้ไม่พอใช้เอาที่พี่เพิ่มได้นะ”
“พอน่า มิวพอใช้” พออะไรล่ะ เงินจากแม่ไม่เคยได้สักบาท ถ้าไม่มีอินดี้ฉันก็คงไม่ได้เรียนต่อนานแล้ว
“แล้วคิดไว้หรือยังว่าจะฝึกงานที่ไหน”
“มีเล็ง ๆ ไว้ แต่ยังไม่ได้ตัดสินใจ”
“มาฝึกที่บริษัทพี่สิ” พี่เรย์พูดแล้วก็ยิ้ม
“พี่เห็นด้วย บริษัทไอ้เรย์อยู่ใกล้หอพักของมิว เดินทางไปมาสะดวก แต่ถ้ามิวอยากไปฝึกที่บริษัทพี่ก็ได้นะ มาพักกับพี่ที่บ้านได้เลย” คนในครอบครัวก็คงมีแต่พี่ต้าร์ที่รักแล้วห่วงใยฉันอยู่ตลอดเวลา
“ไม่เอาอะ บ้านพี่ต้าร์ไกลมอ” ใจจริงฉันอยากไป อยากไปอยู่กับพี่ต้าร์ ได้อยู่กับคนในครอบครัวที่รักและห่วงใยฉันอยากไปอยู่แล้ว แต่ไปไม่ได้ ถ้าแม่รู้ขึ้นมาก็จะด่าว่าฉันไปรบกวนพี่ต้าร์กับพี่สะใภ้ ไปเกะกะอยู่บ้านเขา
ฉันไม่อยากได้ยินคำพูดที่เหมือนฉันคือตัวภาระจากปากแม่ ถึงจะได้ยินบ่อย ๆ หรือเรียกได้ว่าได้ยินตลอดทุกครั้งที่เจอกัน ซึ่งเป็นไปได้ฉันไม่อยากได้ยินไง
ไม่ได้อยากเผชิญกับความรู้สึกแย่
“งั้นก็ฝึกที่บริษัทพี่ เดี๋ยวพี่จัดการให้ ตกลงไหม”
“ถ้าไม่ไปฝึกกับพี่ก็ฝึกที่บริษัทพี่เรย์ เราน่ะไม่ค่อยติดต่อกับคนที่บ้าน พี่เป็นห่วงมากรู้ไหม นี่ดนตรีมันก็ก่อเรื่องชกต่อย มีเรื่องขึ้นโรงพักไม่เว้นวัน เมื่อสามวันก่อนแม่เพิ่งมายืมเงินพี่ไปประกันตัวมัน พี่ถึงได้ถามไงว่ามิวมีเงินใช้ไหม แม่โอนให้เหมือนเดิมหรือเปล่า ถ้าแม่ไม่ได้โอนให้ก็บอกพี่ พี่จะโอนให้”
“มิวมี พี่ต้าร์ไม่ต้องห่วงมิวนะ มิวดูแลตัวเองได้” พยายามยิ้มเหมือนว่าไม่มีอะไร ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ต่อให้ข้างในจะรู้สึกแย่แค่ไหนก็ต้องเก็บไว้ อย่าให้พี่ต้าร์ต้องมาเหนื่อยใจ
“มิวเป็นน้องสาวพี่ พี่ต้องเป็นห่วงอยู่แล้ว” พี่ต้าร์น่ะถ้าเขาไม่แต่งงานไปก่อนก็จะเป็นเดอะแบกของบ้าน แม้แต่งออกไปแล้วก็ยังแบกอยู่ แค่ไม่ได้แบกหนักเหมือนเดิม พี่ต้าร์เครียดกับเรื่องที่บ้านมาก เส้นผมสีดำเปลี่ยนเป็นสีขาวหลายเส้นทั้งที่อายุยังไม่ถึงสามสิบเลย
เขาชอบบอกว่าเขาเป็นลูกคนโต ต้องรับผิดชอบครอบครัว ไม่อยากให้ครอบครัวลำบาก
“เอาน่า น้องมึงกับกูอยู่ใกล้กัน เดี๋ยวคอยดู ๆ ให้ถ้าน้องมิวลำบากอะไรเดี๋ยวกูช่วยเต็มที่” พี่เรย์หันมายิ้มให้ฉัน
“คนไม่รู้คงจะเข้าใจว่ามึงชอบมิวสิค”
“หือ พี่เรย์เหรอจะชอบมิว” ไม่เห็นเขาจะมีทีท่าว่าจะจีบฉันนี่
“มึงก็รู้ว่ากูเรียนจบได้เพราะมึงช่วยดันกูเต็มที่ แล้วน้องสาวมึงก็ช่วยให้กูผ่านช่วงเวลาแย่ ๆ ที่สุดในชีวิต กูรู้มึงรักน้องสาวมึงมาก กูเองก็เห็นมิวสิคเป็นน้องกูเหมือนกัน สัญญาว่าจะช่วยดูแลให้ดี มึงน่ะอย่าเครียดนัก หัวหงอกก่อนกูละ”
“ไม่มีเรื่องอื่นมาเปรียบเหรอวะ งัดเรื่องผมหงอกขึ้นมากูก็เถียงไม่ออกเลย” พี่ต้าร์พูดติดตลก ทว่าสาเหตุที่ผมหงอกก่อนวัยมันไม่ใช่เรื่องตลกเลย
“ก็เรื่องอื่นกูสู้มึงไม่ได้เลย สู้ได้แค่เรื่องนี้ ต้องงัดเรื่องนี้มาพูดสิ”
“เออ เอาเถอะเรื่องนี้มึงชนะ ยังไงก็ฝากน้องสาวกูด้วย”
“ได้ สบายมาก”
ตริ๊ง ตริ๊ง
(อินดี้: ทำไร)
(อินดี้: เมื่อไหร่กลับ)
(มิวสิค: กินข้าวกับพี่ไง)
(มิวสิค: ส่งรูปภาพ)
ฉันกดถ่ายรูปพี่ต้าร์ไปให้อินดี้ ถ่ายติดแค่พี่ต้าร์ ไม่อยากมาตอบคำถามว่าพี่เรย์เป็นใคร ทำไมต้องมากินข้าวด้วยกัน
ฉันขี้เกียจอธิบายและมันก็ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไรขนาดนั้น มันไม่จำเป็น
(อินดี้: กลับตอนไหน)
(มิวสิค: อีกพักใหญ่อะ คุยกับพี่ มึงก็รู้ว่าไม่ค่อยได้เจอกัน)
(อินดี้: มื้อเย็นกลับมากินข้าวด้วยกันหรือเปล่า)
(มิวสิค: ยังไงก็ได้ ถ้ามึงไม่ออกไปไหนเดี๋ยวกูซื้อของเข้าไปทำให้กิน)
(อินดี้: เอาไว้มึงงกลับมาก่อนเราค่อยคุยกันอีกทีนะ)
(มิวสิค: อือ แบบนั้นก็ได้)
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะโต๊ะเบา ๆ ฉันจึงเงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือ
“คะ” พี่ชายทั้งสองมองหน้าฉันอยู่
“คุยกับใครเราอะ พี่เรียกไม่สนใจเลย” พี่ต้าร์เอ่ย
“เพื่อนค่ะ คุยกันเรื่องงานกลุ่ม” โกหก โกหกจนเป็นนิสัย แต่ในคำโกหกก็มีความจริงซ่อนอยู่ เพราะว่าฉันคุยกับเพื่อนจริง ๆ “พี่ต้าร์เรียกมิวมีเรื่องอะไรเหรอ”
“พี่ว่าจะถามมิว”
“เรื่องอะไรคะ”
“เรามีแฟนหรือยัง”
“ไม่มี มิวไม่มีแฟน”
“ไม่ใช่ว่ามีแฟนแล้วไม่เล่าให้พี่ฟังนะ พี่น่ะไม่ได้จะว่าอะไร แค่อยากรู้ว่าน้องสาวคนเดียวของพี่ชอบคนแบบไหนแล้วคนคนนั้นใช้ได้หรือเปล่า ดูแลน้องพี่ได้ไหม”
“มิวไม่มีแฟน เอาไว้ถ้ามิวมีแฟน มิวจะบอกพี่ต้าร์นะ” นี่ไม่ได้โกหกนะ ฉันไม่มีแฟนจริง ๆ ในเมื่อไม่ได้โกหกก็ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด
“รับปากพี่แล้วนะ”
“ค่า รับปาก ไม่ต้องห่วงมิวมากนะ มิวโตแล้ว มิวจะดูแลตัวเองให้ดี” เพราะพี่ต้าร์รักครอบครัวมาก ฉันจึงไม่อยากให้เขารู้เรื่องของฉันมากนัก ก็อย่างที่แม่บอก พี่ต้าร์ก็ควรดูแลครอบครัวใหม่ของเขา เราทุกคนไม่ควรไปพึ่งพาพี่ต้าร์
พูดคุยกันอยู่สักพักใหญ่ ๆ เราสามคนก็แยกย้าย พี่ต้าร์มาส่งฉันที่หอของธัญญ่า ทุกวันนี้พี่ชายของฉันเข้าใจว่าฉันยังอยู่กับธัญญ่า
ฉันปล่อยให้พี่ต้าร์เข้าใจแบบนี้ก็เพราะถ้าพี่ต้าร์รู้ว่าฉันไปอยู่ห้องเดียวกันกับผู้ชาย ต่อให้เป็นผู้ชายที่พี่ต้าร์รู้จัก พี่ต้าร์ก็ไม่มีทางเห็นด้วย
ไม่อยากยุ่งยากจึงปล่อยเลยตามเลย
“ทำไมพี่เรย์ถึงดูนับถือพี่ต้าร์จัง” ระหว่างเดินทางฉันเอ่ยถามเพราะรู้เรื่องของเพื่อนพี่ต้าร์น้อยมาก แต่เท่าที่เห็นวันนี้พี่เรย์ดูรักพี่ต้าร์มากจริง ๆ
“มันเสียเส้นจากการโดนผู้หญิงหลอกบ่อย แทบไม่ยอมมาเรียนด้วยซ้ำ พี่คอยช่วยมันทั้งเรื่องงานที่อาจารย์สั่งแล้วก็พยายามลากมันมาเรียน มันก็เลยซึ้งใจ”
“แล้วที่ผ่านมาเขาไปไหนมาอะ ไม่เห็นเคยเจอเลย เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเยอะมากด้วย นี่ถ้าเขาไม่มีทักมิว มิวก็จำเขาไม่ได้หรอกนะ”
“หลังจากเรียนจบมันก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ เปิดบริษัทที่นั่นเป็นบริษัทแม่ แล้วก็มาเปิดบริษัทลูกที่นี่ เพิ่งกลับมาได้ไม่นาน พี่ก็ไม่คิดว่ามันจะจำมิวได้”
“เขาบอกว่ามิวเคยช่วยเขาไว้”
“อือ มันพูดถึงมิวกับพี่บ่อย ๆ ซึ้งใจเรื่องที่มิวพูดให้มันฉุกคิด เรื่องที่มันโดนผู้หญิงหลอกไปห้าแสน ดีนะที่มันยังมีวันนี้ มันเคยบอกพี่ด้วยนะว่าเกือบฆ่าตัวตายเพราะเหตุการณ์นั้น”
“ให้เงินไปขนาดนั้นตอนนั้นพี่เรย์ก็คงรักผู้หญิงมากใช่ไหม”
“ตอนนั้นเรียกว่ามันอ่อนหัดมากกว่าเลยโดนหลอกง่าย พอผู้หญิงรู้ว่าไอ้เรย์หลอกง่ายก็พากันเข้ามาหลอกมัน”
“แต่ตอนนี้เขาเป็นหนุ่มหล่อแล้ว”
“อืม เรียกได้ว่าเปลี่ยนเป็นคนละคน”
“หรือว่าเขาเป็นคนละคนอะพี่ต้าร์”
“เป็นไปไม่ได้หรอก ก็ไอ้เรย์นั่นแหละ ก็แค่ความเจ็บปวดทำให้มันเติบโต”
“เขาเก่งเนอะ”
“ใช่”
“แต่พี่ชายของมิวเก่งกว่า พี่กีต้าร์เก่งที่สุดแล้ว”
“น้องสาวของพี่ก็เก่ง อย่าลืมนะมีเรื่องอะไรให้บอกพี่ พี่พร้อมจะช่วยมิวเสมอ”
“รู้แล้ว ตอนนี้มิวสบายดี พี่ต้าร์ไม่ต้องกังวลนะคะ”
แม้จะบอกหลายต่อหลายครั้งว่าสบายดี แต่พี่ชายฉันก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อคำพูดของฉันเลย ถ้าพี่สะใภ้คลอดลูก พี่ต้าร์น่าจะกังวลเรื่องฉันลดลง
ฉันเองก็อยากให้พี่ต้าร์มีความสุข
- ผู้เขียน
