CHAPTER 34 | ขอความช่วยเหลือ
วันรุ่งขึ้น
เช้าวันถัดมา ณาลัลน์ก้าวเข้ามาในบริษัทด้วยสีหน้าหนักอึ้ง ความกังวลเรื่องค่ารักษาพ่อยังวนเวียนไม่จางหาย เธอเดินตรงไปยังแผนกบัญชีเพื่อเช็กตัวเลขเงินทุนสำรองในบริษัท เผื่อจะพอหาทางหมุนมาใช้ก่อน แต่ก็ยังไม่ทันได้คิดหาคำตอบในใจ เสียงฝีเท้าพร้อมร่างสูงของ “อิทธิพล” ลุงแท้ ๆ ของเธอก็ก้าวเข้ามาในออฟฟิศพอดี
ณาลัลน์กะพริบตาถี่ ความโกรธจากเรื่องเมื่อคืนพลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง เธอแทบไม่อยากมองหน้าเขา แต่ในใจก็อยากถามให้รู้เรื่อง ว่าลุงแท้ ๆ ทำกับหลานสาวของตัวเองได้อย่างไร
“ลุงคะ ลัลน์ขอคุยด้วยหน่อยค่ะ” เสียงเธอเข้มขึ้นกว่าปกติ
“ได้สิ ตามมาที่ห้องลุงก็แล้วกัน” อิทธิพลตอบพลางเดินนำไปทางห้องทำงาน สีหน้าสงบแต่แววตาเหมือนรู้ดีว่าเธอจะถามเรื่องอะไร ทว่าก็มีคำพูดเตรียมพร้อมไว้แล้ว
ทันทีที่เข้ามาในห้อง อิทธิพลทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานอย่างสบายอารมณ์ ส่วนณาล
